Ανασκόπηση 2011

Μήπως εννοείτε ανασκολόπιση 2011? 

Λήγει το έτος, έρχεται νέο, όχι ότι πρέπει να τρελαθούμε κιόλας. Απλά επειδή ο αριθμός που παριστάνει το ΕΤΟΣ στα ημερολόγια αλλάζει κάθε 365 περίπου μέρες, μας πιάνει λίγος ενθουσιασμός παραπάνω.

Με δύο χιλιάδες και έντεκα προβλήματα αφήνουμε πίσω ένα ακόμα επεισοδιακό, δύσκολο και συχνά όμορφο χρόνο. Με δύο χιλιάδες και δώδεκα ελπίδες για το καλύτερο, ξεκινάμε νέο ημερολογιακό έτος. Αλλά δε νομίζω Τάκη. Εδώ και κάτι χρόνια επιβεβαιώνεται το "κάθε πέρυσι και καλύτερα".

Δε κάθομαι να γράψω ρομαντικές ευχούλες περί εορτών, ηθικής και πως πρέπει να είμαστε όλοι καλά παιδιά φέτος. Εγώ δεν θυμάμαι τις αξίες μου μόνο την Πρωτοχρονιά και τα Χριστούγεννα.

Οπότε θα κάνω μια ανασκόπηση του τι έγραψα φέτος, και ο Δίας βοηθός:

Ιανουάριος

Μια διαχρονική μου ανάρτηση περί facebook privacy και κακής χρήσης του από την πλειοψηφία των χρηστών του. Το θέμα με μία, περιεκτική λέξη ήταν (και είναι) το Face(fucked)book.
Επίσης, πέρασα μια φάση περί της οποίας εξομολογήθηκα στο κοινό μου (όποιο κι αν ήταν αυτό). Μια στιγμή τρέλας, μια εξομολόγηση ασθενή από ψυχιατρικό ίδρυμα με WiFi.

Φλεβάριος
Διάβασα ένα comic βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, ξέσπασα άλλη μια φορά για την υπερβολή που χαρακτηρίζει τα πρόβατα που κατοικοεδρεύουν στην Ελλάδα, ανακοίνωσα με χαρά την επαναλειτουργία του Radio MpoMpa ενώ εξέθετα κάποιες σκέψεις μου και, τέλος, ξέσπασα πάλι για την σαπίλα του ελληνικού ποδότσιρκου.

Απρουίλης

Το Μάρτιο σώπασα γιατί είναι "γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης" αλλά τον Απρίλιο έκατσα κι έγραψα (μετά από καιρό) ένα ποίημα όπου έβγαλα συμπεράσματα και πείτε με ανόητο μα πλέον το αδιανόητο θεωρείται αυτονόητο.

Τζουν

Σωπαίνω και τον Μάιο γιατί είμαι απασχολημένος και τον Ιούνιο με εμπνέουν πάλι τα ζωύφια που πετυχαίνω συχνά-πυκνά και τους φωνάζω "να υιοθετείς όποια ιδέα διατυπώνεις ή ανατυπώνεις κι όχι να μας την τσαμπουνάς για φιγούρα".

Σεπτέμβερ

Ιούλιο και Αύγουστο απήλαυσα ένα καταπληκτικό ταξίδι στην Ευρώπη και σε ελληνικά νησιά και επέστρεψα τον Σεπτέμβριο και σκέφτηκα ότι όλα είναι γραμμένα και τα βρίσκεις μπροστά σου, μαθαίνοντας όσο ζεις. Εξέφρασα κάτι ελπίδες απελπισμένου ερωτιάρη και έγραψα ένα ποίημα απογοήτευσης με ηθικό δίδαγμα για μια αγνώμων (τότε) φίλη. Προς το τέλος του μήνα, είχα πάλι μελαγχολικές, συναισθηματικές ανησυχίες.

Οκτώμβριονς

Η μελαγχολία έχει συνέχεια με μια εικονική μοναξιά και τα συναισθήματα και οι καταστάσεις γενικότερα θυμίζουν παγερό, γκρίζο χειμωνιάτικο τοπίο.

Νοουέμβριος

Επίσης συναισθηματικά φορτισμένος μήνας (για μένα). Ανακοινώνω πως κουράστηκα να σκέφτομαι ότι πρέπει να αλλάζω μάσκες για ν' αρέσω και αναπολώ περασμένους "Νοέμβρηδες". Γράφω κι ένα ποίημα θέτοντας το δίλημμα "ή αυθόρμητος ή μετανιωμένος" και τελικά σημειώνω πως δεν είμαι κομμάτι της κοινής πλειοψηφίας που οι περισσότεροι βλέπουν ως το απόλυτο σύνολο.

Δεκέμπερ

Χιόνια δεν είδαμε, γράψαμε όμως τι ευχή και κατάρα είναι να εννοείς ό,τι λες, να λες ό,τι νιώθεις σ' αυτόν τον κόσμο τον τρελό, τον άσχημο, τον μπερδεμένο.
Ε, και το παρόν κείμενο.

Το 2012 δεν τελειώνει ο κόσμος. Δεν "πίθηκα".

"Ψηθείτε" να βάλετε μυαλό φέτος.
Καλησπέρα

Τι ευχή και κατάρα

Τι ευχή και κατάρα, να θεωρείς την ειλικρίνεια αυτονόητη. 

Να ξεχνάς ότι το ψέμα κυριαρχεί στις προθέσεις των ανθρώπων. 

Να πιστεύεις και να εμπιστεύεσαι. Να απογοητεύεσαι. 

Τι ευχή και κατάρα, να προσπαθείς να αποδείξεις ότι υπάρχουν εξαιρέσεις. 

Να αποδέχεσαι την ύπαρξη του μίσους και της αλαζονείας παντού. 

Να θλίβεσαι και να απελπίζεσαι. Να μένεις μόνος.

Τι ευχή και κατάρα, να είσαι μειοψηφία που την κατευθύνουν οι αξίες της. 

Να ζεις σύμφωνα με τα πιστεύω σου. 

Να εννοείς ό,τι λες, να λες ό,τι νιώθεις. Να μη βρίσκεις αληθινούς φίλους.

Ευχή και κατάρα. 

Μέσα στη θάλασσα της υποκρισίας και τον ωκεανό της ηλιθιότητας. 

Να εννοείς ό,τι λες, να λες ό,τι νιώθεις...

Δεν είμαι σαν εσένα

Ματαιόδοξε, κομπλεξικέ, υποκριτή, "αμπελοφιλόσοφε" και  ανόητε τύπε της υπερβολής και των άκρων.

Δεν είμαι σαν εσένα.

Ακούω να (μου) λένε "είστε στην καλύτερη ηλικία αλλά θα το εκτιμήσετε όταν φτάσετε στην ηλικία μας". Ακούω και πολλές άλλες κλισέ "σοφές συμβουλές". Ναι, ΟΚ. Συνεχίστε να το λέτε στα άτομα που όσες φορές και να τους το πείτε, τη ζωή τους δε θα τη ζήσουν. 

Εγώ είμαι συνειδητοποιημένος, απολαμβάνω την ζωή μου και καταλαβαίνω πως διανύω το πιο περιπετειώδες, διασκεδαστικό και ενθουσιαστικό κομμάτι. Απλά ζω. Μαθαίνω και ζω.

Δεν επαναλαμβάνουμε όλοι τα λάθη τα δικά σας. Οι περισσότεροι, ναι. Εγώ όχι.

Ή αυθόρμητος ή μετανιωμένος

Λέγε ό,τι θες

γράψε ό,τι νιώθεις

πόσο πικρά, σκέψου

πως θα το μετανιώσεις

αν αύριο κάπως χαθείς

κι αυτά που 'χεις να πεις

ποτέ σου δε τα δώσεις.

Αν σ' άλλο κόσμο βρεθείς
μοναχικά, περίεργα

θα κουβαλάς για πάντοτε
τις τύψεις σου, τα σύνεργα


γιατί, γιατί δείλιασα
δεν είπα όσα ήθελα
έκρυψα πως σ' ερωτεύτηκα.

Μην αναβάλλεις

μη φοβάσαι

δεν έχεις να χάσεις

να το θυμάσαι

κι ας απογοητευτείς

από μέσα σου το 'βγαλες

δε θα ξανακρυφτείς.

Νοέμβριος

Ωραίος μήνας ο Νοέμβρης.
Πέρυσι είχαμε δημοσιεύσει την Κονιορτοποίηση του μουσικού ρατσισμού.
Πριν 2 χρόνια, είχα γράψει το "Εγώ σε σκέφτομαι".
Πριν 3 χρόνια, το "Τι εστί αγάπη".
Τώρα αναρωτιέμαι τι συμπεριφορά να φορέσω.

Ωραίος μήνας. Ωραία συναισθήματα. Γαμώ τις ευαισθησίες μου γαμώ.

Τι συμπεριφορά να φορέσω σήμερα?

Δε μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Δε θέλω. Δε θα αλλάζω για να αρέσω συνεχώς. Τα φαινόμενα απατούν, δε λέμε? Είμαι εγώ. Σε κάθε άτομο σου βγαίνει διαφορετικός εαυτός, όμως. Ε, πόσο σχιζοφρενής να γίνει κανείς πια? Πόσες μάσκες να δοκιμάσω για το κυνήγι στο οποίο μου επιβάλλεται να συμμετάσχω? Ξέχνα το. Θα προσπαθήσω να μείνω αυθεντικός κι αυθόρμητος.

Στην τελική, σημασία έχει να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου.

Χειμωνιάτικες καταστάσεις

Σκέψεις της ημέρας...

- Διάβασα τυχαία σε σχόλια ενός video κάτι που δεν έχω ξαναδιαβάσει.

- "Το πρώτο το φιλί είναι το δεύτερο."

- Πόσο ισχύει.

- Επιτέλους κρύο. Ανάψαν τα τζάκια, κατέβηκαν τα χειμωνιάτικα από τις ντουλάπες.
- Ελπίδες για χιονοπτώσεις φέτος. Έχω.

- Ανακάλυψα, χτες μόλις, ότι από μια τυχαία φιλοσοφική συζήτηση περί σχέσεων και νοοτροπίας στις σχέσεις μπορείς να καταλήξεις να λύσεις ένα πρόβλημα.

- Να ανακαλύψει κάποιος από τους (καλύτερα να είναι μόνο 2 και να είναι Φίλοι) συνομιλητές το πρόβλημά που έχει.

- Να παραδεχτεί κάποια πράγματα και να δει καθαρά. Να αρχίσει να λύνει το πρόβλημα.
- Πόσο αλλάζει ο άνθρωπος όταν σε έχει ανάγκη...
- Από εκεί που σε έβλεπε με μισό μάτι, ξαφνικά πάμε στο "όλα μέλι-γάλα".
- Τι κι αν έγινε χαμός. Τι κι αν διαπληκτιστήκαμε.
- Τώρα που με χρειάζεσαι, δεν είμαι πλέον ο μαλάκας της υπόθεσης για σένα.
- Μάλλον, είμαι, αλλά από άλλη άποψη.
- Βασικά, δεν είμαι. Νομίζεις ότι θα γίνω.

- Ενίοτε επιβεβαιώνω ξανά πως η ζωή θα βρίσκει τρόπο συνεχώς να σου λέει "δεν έχεις δει τίποτα ακόμα".

- Δε πρέπει με τίποτα να ξεχνάμε πως είναι επικίνδυνο να βγάζεις εύκολα συμπεράσματα.

- Γιατί τα φαινόμενα απατούν. Και η απάτη αποδεικνύεται απρόσμενη.

- Φυσικά. Όταν μπεις στη θέση του άλλου, μόνο τότε σε πιάνει η συμπόνια.

- Άμα μπεις.


Πώς τυφλώνει ο έρωτας... Πώς αλλάζουν οι καιροί... Και οι ιστορίες με την παράνοια έρχονται κι επαναλαμβάνονται...

Εικονική μοναξιά

Η γνώριμη, συνηθισμένη μελαγχολία. Διαλέγει πότε να έρθει. Σου ρίχνει τη διάθεση σαν αεροπλάνο που πέφτει χωρίς προφανές αίτιο. Κι αν δεν έχεις ένα φίλο να μιλήσεις, θα περάσεις δύσκολη νύχτα. Μπόρα είναι θα περάσει, ευτυχώς. Ευτυχώς, γιατί δε μ' αρέσει να νιώθω μοναξιά ενώ δεν είμαι μόνος.

Άλλωστε, οι εποχές αλλάζουν κυκλικά κι αέναα. Μετά το καλοκαίρι έρχεται το φθινόπωρο. Και μετά τον χειμώνα, η άνοιξη. Στα συναισθήματα γιατί να είναι αλλιώτικα?

Η θλιβερή στιγμή

Όταν συνειδητοποιείς πως στην αγάπη καλύτερη παρέα έχεις τη μοναξιά. Όταν καταλαβαίνεις πως μάλλον εκεί θα μένεις περισσότερο, γιατί δεν μπορείς και δεν θέλεις να μοιάσεις στο "κοινώς αποδεκτό μοντέλο". Όταν αναλογίζεσαι ότι η πλειοψηφία είναι η ομάδα των σκάρτων. Όταν σκέφτεσαι την περίπτωση να υπάρχουν μηδαμινές ελπίδες. Όταν απελπίζεσαι. 

Βάστα γερά. Ίσως κάποιος σε ψάχνει.

Ένα γράμμα που θα στείλω πολλές φορές ακόμα

Γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Εγώ νοιάστηκα

κι εσύ δεν εκτίμησες

εγώ προβληματίστηκα

κι εσύ αργά το πρόσεξες

Άργησες να καταλάβεις

μα δέχτηκα να εξηγήσω

με παρεξήγησες

μα προσπάθησα να σε πείσω

Έδειξες να νοιάζεσαι

προβληματίστηκες κι εσύ

έδειξες να καταλαβαίνεις

ανακουφίστηκα που δε μ' απογοήτευσες

Έκανα εγώ ένα βήμα πίσω

και με είπες δειλό

επέμεινα πως έτσι θα είναι καλύτερα

και με είπες ξεροκέφαλο

Ξαφνικά φταίω

λες πως εσύ ξεκαθάρισες

ξαφνικά συνειδητοποιώ

πως τίποτα δε κατάλαβες

Ένιωσα λύπη

αφού το έχω ξαναζήσει

ένιωσα αδιαφορία

για να μη νιώσω χειρότερα

Αντίο λοιπόν

μην το κουράζουμε

να 'σαι καλά

μα δεν ταιριάζουμε

Οι περισσότεροι είστε τελικά παρόμοιοι συνδυασμοί χαρακτηριστικών, μείγματα χαρισμάτων κι ελαττωμάτων. Ωστόσο δεν αντέχετε σε φουρτούνες, κατασκευή που βγάζει προβλήματα όταν την ζορίσεις.

Καλόκαρδοι

ευγενικοί κι αγαθοί

αξιόπιστοι

έντιμοι κι εργατικοί

και /ή

Κοντόφθαλμοι

αχάριστοι κι ανώριμοι

αφελείς

στενόμυαλοι κι αλαζόνες

Στο τέλος αποδεικνύεται ότι μαζί σου θα μείνουν άνθρωποι που σου αξίζουν.

Άνθρωποι που σ' ακούνε και σε καταλαβαίνουν.

Άνθρωποι που ίσως διαπληκτιστούν μαζί σου αλλά θα σκεφτούν εσένα κι έρχονται πίσω. 

Άνθρωποι που δεν θα σε προδώσουν με όποιον τρόπο.

Άνθρωποι που δε θα σε κατηγορήσουν και θα εκτιμήσουν οτιδήποτε κάνεις γι' αυτούς.

Κανείς δεν είναι τέλειος. Οι πραγματικοί φίλοι, όμως, είναι τέλειοι για σένα:

"Soulmates are people who bring out the best in you. 

They are not perfect but are always perfect for you."

Τελικά, δε μου είπες: Φίλοι για πάντα ή φίλοι για πλάκα?

Πολλή συναισθηματική φιλοσοφία aka κλάψα έχει πέσει τελευταία και δε μ' αρέσω.

Keep loving

Θα σε βρω, πού θα πάει. Δε γίνεται. Κάπου θα είσαι. Ή εσύ ή κάποια άλλη εναλλακτική. Κάπου θα βρω κι εσένα να γνωριστούμε. Να ταιριάξουμε. Εγώ πιστεύω πως πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις. Ας ζήσουμε το απίστευτο. "Είναι ένα όνειρο". Όχι, είναι αλήθεια κι είναι τόσο ωραία.
Θα είναι τόσο ωραία. Λογικά.


Μέχρι τότε θα πέφτω σε σκάρτες περιπτώσεις. Μέχρι τότε θα ξενερώνω κάθε φορά. Θα λέω πως δε με νοιάζει, ό,τι είναι να γίνει ας γίνει.
Μέχρι τότε θα ψάχνω μάταια να προσφέρω την αγάπη που έχω μέσα μου. Θα χαλάω δόσεις απ' αυτήν σε θηλυκά που αποδεικνύονται ανάξια. Και θα αναρωτιέμαι "ποιος με καταράστηκε, ν' αγαπάω και να μην αγαπιέμαι".


Ναι, σημασία έχει να περνάω καλά. Περνάς βέβαια τις κρίσεις σου, σκέφτεσαι πρώην σχέσεις, τρως κάτι κολληματάκια πού και πού, σε πιάνουν και κάτι ορμονικά μερικές φορές.
Αλλά είναι παροδικά κι εφήμερα. Ευτυχώς.


Τυχερά είναι αυτά... Μια καλή σύμπτωση ζητάω κι εγώ.




Α, και δεν υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά. Υπάρχει το "κόλλημα" και ο έρωτας. Κόλλημα τρως με την πρώτη ματιά. Ή και με την δεύτερη.
Αλλά έρωτας σημαίνει ότι γνωρίζεις τον άνθρωπο (που σε κάνει και αναριγείς) αρκετό καιρό (ή αρκετά καλά) ώστε να αγαπήσεις κάθε πτυχή της ιδιοσυγκρασίας του. Την εμφάνιση και τα κάλλη του. Τα ελαττώματα και τους κάλους του.
Μετά μπορείς να διαχωρίσεις τον έρωτα σε κατηγορίες, άμα θες. Αλλά εγώ δεν θα αναλύσω περαιτέρω.


Καλή σου τύχη κι εσένα.

Όσο ζω, μαθαίνω. Όσο μαθαίνω, ζω.

Δεν χρειάζεται να ψάξεις μακριά για να βρεις σοφία. Για να διαλέξεις τις αρχές σου. Για να συνειδητοποιήσεις τι είναι πραγματικά ηθικό. Για να κατανοήσεις τι εστί ζωή.

Είναι όλα γραμμένα στα βιβλία. Είναι όλα γραμμένα σε αποφθέγματα. Σε τραγούδια. Αν το καλοσκεφτείς, ναι.

Διαβάζω, λοιπόν.  Για να μελετήσω τη ζωή.

Όσο περισσότερους ανθρώπους γνωρίζω, όσο περισσότερα μέρη βλέπω, όσο περισσότερες εμπειρίες ζω, όσα γεγονότα μαρτυρώ, τόσο πιο έντονα επιβεβαιώνουν ό,τι έχουν γράψει ή πει άνθρωποι που πέρασαν πριν από εμάς.

Αν πάρεις στα σοβαρά όσα έχουν η τέχνη, η ιστορία και η φιλοσοφία να σε διδάξουν, όσα έχει η ζωή σου να σε διδάξει, τότε ίσως περάσεις καλύτερα.

Τότε θα επανέλθει η λογική,

όχι αυτή που έχει καθιερωθεί τώρα, η λογική της παράνοιας,

εκείνη η λογική που ο καθένας ακολουθεί όπως επιθυμεί,

όπως τον βολεύει και τον εξυπηρετεί.

Όχι.

Θα επανέλθει η λογική που δεν επιτρέπει

να περιπλεχτούν οι σχέσεις,

να καταρρακωθούν τα συναισθήματα,

να καταστραφούν ζωές,

να απομακρύνεται ο άνθρωπος από τον εαυτό του.

Και όλο το χάος, γιατί? Γιατί είναι η ζωή σου γεμάτη δυσκολίες?

Γιατί χρησιμοποιείς λόγια που δεν εννοείς.  

Λόγια με στιγμιαία ισχύ.

Γιατί δε νοιάζεσαι. 

Προτεραιότητα ο εαυτός σου, εσύ έχεις πάντα δίκιο.

Γιατί δίνεις υποσχέσεις που ξεχνάς. 

Μεγαλόπρεπα λόγια, μα μικροπρεπής άνθρωπος.

Γιατί δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις.

Δε ξέρεις τι θέλεις, άρα δε ξέρεις ποιος είσαι.

Γιατί, τελικά, δεν έχεις σταθερές αρχές, σταθερούς στόχους, σταθερά πιστεύω.

Δεν γνωρίζεστε με τον εαυτό σου.

Οπότε αν σου έχει έρθει επιτέλους η επιθυμία να παραιτηθείς από τη δούλεψη της μεμψιμοιρίας και την άστατης ζωής, κάνε την αρχή και "σπάσε τον πάγο". Και θα ζήσεις. Και αν δε μπορείς να θυμάσαι πολλά πράγματα. θυμήσου ένα:

Όσο ζω, μαθαίνω. Τον εαυτό μου και τον κόσμο.

"ΤΙ ΕΙΠΕ ΤΟ ΑΤΟΜΟ!?!"

Έχει αρχίσει και με ενοχλεί. Με ενοχλεί πολύ. Το βλέπω όλο και πιο συχνά. Το παρατηρώ συνεχώς. Είναι η αδυναμία των ανθρώπων να τηρούν όσα ξεστομίζουν. Όσα υπόσχονται. Όσα δεσμεύονται να κάνουν πράξη. Η πιο συνηθισμένη περίπτωση είναι αυτή του "προσωρινού αποφθέγματος". Όπου προσωρινό απόφθεγμα είναι αυτό που θα διαβάσεις και θα θυμάσαι για μερικές ώρες. Μέχρι να το ξαναδιαβάσεις κάπου.

Λοιπόν, αυτό που με κουράζει (και πλέον με ενοχλεί) είναι εκείνη η διαφορά που αδυνατούν οι περισσότεροι να εντοπίσουν. Άλλο είναι να γράψεις/διαβάσεις ένα ρητό, ένα απόφθεγμα, μια σοφή κουβέντα και να το θυμάσαι μέχρι να πέσεις για ύπνο και άλλο είναι να υιοθετήσεις την ιδέα και να προσπαθήσεις να την κάνεις τρόπο ζωής.

Αν σου αρέσει να κερδίζεις μερικά "Like" στο facebook, να νιώθεις καλά που έγραψες κάτι τρομερό και απαράμιλλο, να νομίζεις ότι "ανέβηκες" στα μάτια των "Friends" σου, είσαι ελεύθερος να το κάνεις.

Αλλά με νευριάζεις.

Φρόντισε να κάνεις κάτι πιο ουσιώδες την επόμενη φορά. Να υιοθετείς όποια ιδέα διατυπώνεις ή ανατυπώνεις. Να το κάνεις τρόπο ζωής, να το θυμάσαι, να προσπαθείς να αλλάξεις.

Άντε μπράβο.

Λόγοι παράλογοι και δόξες παράδοξες

Αφιερωμένο στους ανθρώπους που τους αρέσει να περιπλέκουν τις σχέσεις τους και τη ζωή τους μιλώντας με λόγους παράλογους και επιθυμώντας να αποκτήσουν δόξες παράδοξες. 

Αφιερωμένο στους ανθρώπους με ευμετάβλητα πιστεύω και στους ανθρώπους που φοβούνται να αγαπήσουν έστω λίγο, μήπως πληγωθούν, μήπως δεν είναι όλα όσο ιδανικά όσο τα φαντάζονται. 
Ή να το πω αλλιώς: που φοβούνται να ζήσουν μια αληθινή ζωή.  

_______________________________________________________________________________ 

Ξύπνησα πάλι από την καθημερινότητα

κι έκανα σκέψεις βασισμένες στην απλότητα

σκέφτηκα κι απόρησα πώς ζούνε πλέον άνθρωποι

και πάλι αντιφάσκουν συλλογισμοί αδιάκοποι

Γύρισα, κοίταξα ανθρώπους στο περιβάλλον μου

έκρινα, σύγκρινα, και όχι πάντα μόνος μου

έβγαλα συμπεράσματα και πείτε με ανόητο

μα πλέον το αδιανόητο θεωρείται αυτονόητο

Αφού καθένας έχει μοναδική αντίληψη

ποτέ δε ρίχνει μια ματιά στη δική σου την περίληψη

πώς νοείς εσύ τη μορφή όλου του κόσμου, της ζωής

να δει τι νιώθεις, τι βλέπεις, τι επιθυμείς

Λίγες υπάρχουν σ' αυτό το θέμα εξαιρέσεις

άτομα που σε κατανοούν, δίπλα σου πιάνουν θέσεις

στα δύσκολα, στα εύκολα, σε κάθε συγκυρία

στο θέατρο του παραλόγου, στης ψυχής όποια τρικυμία

Είναι πλέον στερεότυπο να κρύβεις συναισθήματα

είναι πια σύνηθες να μιλάς μόνο με συνθήματα

φοβάσαι τις σχέσεις, φοβάσαι τις σκέψεις

σε νοιάζουν ταμπέλες, κι ανούσιες λέξεις

Δεν ξέρεις τι νιώθεις, αδυνατείς να επιλέξεις

ανασφαλής και ασταθής, με τη θλίψη πας να μπλέξεις

δείχνεσαι στους άλλους άνθρωπος τολμηρός

νομίζεις πως έτσι γίνεται κάποιος πιο δυνατός

Είναι της μόδας πλέον και η μεμψιμοιρία

που προβάλλεις συχνά, κι αφήνεις πάντα μ' απορία

όσους σε βλέπουν κι ενδιαφέρονται πάρα πολύ για σένα

εκείνοι που σ' αγάπη κι έρωτα σπάνια βάζουν φρένα

Θες να περηφανεύεσαι που έχεις ζήσει πολλά

σ' αρέσει να κρατάς τέτοια μυστήρια πολλαπλά

εθίζεσαι στο να καλύπτεις μόνιμα την ψυχή σου

συγκρατείς και μετριάζεις την κάθε κίνησή σου

Ωστόσο όταν τελικά απόφαση θα πάρεις

μόνο δικά σου συναισθήματα προσέχεις μη ρισκάρεις

εκείνον που 'χεις απέναντι δεν τον ενημερώνεις

ότι αλλάζεις διαδρομή κι απλά τον μαχαιρώνεις

Και ξαφνικά εγωισμός κι αδιαφορία σε κυριεύουν

φιλότιμο κι αλτρουισμός θέση εδώ δεν έχουν

αφήνεις έναν άνθρωπο χαμένο μες στη χώρα σου

να ψάχνει μάταια να βρει την κλειδωμένη πόρτα σου

Και, ω τι λογικό(!), αν τελικά ξεφύγει

αν από 'κει μέσα βγει και ξεκινάει να φύγει

νιώθεις πως κάτι έχασες, δεν είσαι πια υπεράνω

τώρα σε φτύνει και "κολλάς", μα τούτο δε το πιάνω

Λένε πως καθετί το εκτιμάς αφού πρώτα το χάσεις

μα θεωρώ παράλογες κι ανόητες τις πράξεις

που πλέον είναι πρότυπο ευρέως καθιερωμένο

άλλο να θες, άλλο να λες, τι σκεπτικό μεταλλαγμένο

Επίσης δίνεις στην αγάπη δικούς σου ορισμούς

πάλι ξεχνάς ότι αλλιώς περιεργάζεται κάθε νους

κάθε ιδέα, κάθε ερέθισμα, κάθε εικόνα

δεν ξέρεις τι νιώθω αν δε στο έχω πει ακόμα

Όλοι αβίαστα συχνά φιλοσοφούμε

σπάνια το παράλογο στις σκέψεις μας θα δούμε

ευθύνη πρώτα στους άλλους ξέρεις να καταλογίζεις

το κέρδος το προσωπικό αρχικά υπολογίζεις

Συνοψίζω, ηρεμώ και συμπεραίνω

στην επιφάνεια τελικά μόνο για λίγο βγαίνω

γυρίζω πάλι το βλέμμα, ευθεία, προς τον πάτο

απελπίζομαι σαν βλέπω πώς είναι εκεί κάτω

καθένας με τον φόβο του, τον πόνο του, τον τρόπο του

καθένας την βλακεία του, την αδυναμία, την οκνηρία του

καθένας δρα λιγότερο ή πιο πολύ παράλογα

καθένας σκέφτεται πολύ ή ελαφρώς παράδοξα

καθένας πλάθει προσωπική αντίληψη, μα τη νοεί καθολική

καθένας πράττει κατά βούληση, τις συνέπειες αγνοεί

και κάποτε, κι ενίοτε, συχνά-πυκνά, καμιά φορά

άτομα ευσυνείδητα παρατηρούν οδυνηρά

τον όχλο γύρω-γύρω, γύρω τους να κάνει ό,τι θέλει

δίχως λογική κοινή, μια κοινωνία ξέφραγο αμπέλι

η αγάπη καμουφλαρισμένη, η ανθρωπότητα παραμελημένη

τώρα το παράδοξο οδηγεί, κι όποιος αντέχει παραμένει

...

Ποδότσιρκο Reloaded

Συμβαίνουν τέτοια ευτράπελα, για μια μπάλα που κυλάει στο χορτάρι, κι ακόμα κάθεστε και συζητάτε για διαιτητές και οφσάιντ.

Δε με νοιάζει τι ομάδα είσαι!

Δε με νοιάζει το σκορ και το πρωτάθλημα!

Δε με νοιάζει που σε νικήσανε άδικα!

Με νοιάζουν οι άνθρωποι, τα λεφτά και ο αθλητισμός που θυσιάζονται χωρίς λόγο!

Με νοιάζει που το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, δεν είναι παρά ένας αγώνας Κατς με μπάλα, σε μεγάλο γήπεδο!

Με νοιάζει που ενώ κλαίγεστε για την κρίση και τις ΔΝΤ-μαλακίες, η άθλια βιομηχανία που εκμεταλλεύεται το ελληνικό ποδόσφαιρο, πνίγεται στο χρήμα!

Με νοιάζει που δεν μπορώ να ασχοληθώ με το ελληνικό ποδόσφαιρο χωρίς να φοβάμαι!

Μια ζωή τα ίδια γίνονται, πάμε από το κακό στο χειρότερο, αλλά εσείς εκεί.

Λέτε πως αγαπάτε την ομάδα σας, και δεν την παρατάτε ούτε στα δύσκολα!

Αρχίδια!

Δεν βλέπω πουθενά αγάπη εγώ. Βλέπω χρήμα, συμφέροντα, ξύλο, καυλωμένους κομπλεξικούς να εκτονώνονται, ηλίθιες διαμάχες περί κατάληξης αγώνων, ακόμα πιο ηλίθιες και ανούσιες διαμάχες περί καλύτερης ομάδας, φόβο, φασισμό εκ των χούλιγκαν προς όσους θέλουν να είναι απλοί οπαδοί, μπάτσους που κάνουν τα στραβά μάτια, προέδρους που κάνουν τα στραβά μάτια, και το ελληνικό ποδόσφαιρο να αιμορραγεί μέχρι θανάτου.

Επίσης βλέπω ένα τσούρμο πρόβατα να μαγνητίζονται και να επιμένουν να ασχολούνται με όλα αυτά.

Ναι, είσαι πρόβατο. Αγαπάς την ομάδα σου, αλλά ως ένα σημείο.

Δεν είναι η μάνα σου, η γυναίκα σου, τα παιδιά σου.

Είναι μια γαμημένη ομάδα.

Και εδώ που φτάσαμε, μόνο απαξίωση αξίζει, ίσως όχι η ομάδα, αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Πάψε να ασχολείσαι με την ομάδα, ώστε να πάψεις να ασχολείσαι με το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Συγνώμη, ποδότσιρκο εννοούσα.

Όπως γράφει και το πρώτο κείμενο που παραθέτω:

Όσοι βλέπουμε το πρωτάθλημα που κατακτά ο Ολυμπιακός ή που χάνει ο Παναθηναϊκός και όσοι μοναδικό μας μέλημα έχουμε να μετρήσουμε πού ευνοήθηκε ο μεν ή πού αδικήθηκε ο δε, απλώς βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Ένα δάσος που έχει παραδοθεί στις φλόγες εδώ και χρόνια κι εμείς αντί για νερό τη σβήνουμε με… βενζίνη. Ή απλώς… παρακολουθούμε απαθείς την πυρκαγιά που στο τέλος θα μας κάψει όλους.

Διαβάστε, κάποια στιγμή:

Για τα χτεσινά: Ντροπή σε όλους μας! 

Γενικώς: Το Ελληνικό "Ποδότσιρκο"

Χαίρετε

Σκέψεις της ημέρας...

-Έχω παρατηρήσει τελευταία ότι όλο και περισσότερα άτομα μπερδεύουν την ματαιοδοξία με την απαισιοδοξία, παρερμηνεύοντας την πρώτη ως αντίθετο της αισιοδοξίας.

- Ματαιόδοξος: (για πρόσ.) που επιδιώκει ή υπερηφανεύεται για κάτι, το οποίο συνήθως είναι ασήμαντο· κενόδοξος
- Καμία σχέση με τον απαισιόδοξο δηλαδή.
- Η φράση είναι "Παν μέτρον άριστον". Τέλος. Φιλάκια στους φιλόλογους και τους δήθεν φιλόλογους που υποστήριζαν ακατάπαυστα πως σωστό είναι το "μέτρον άριστον". Πλήρης αιτιολόγηση εδώ: Παν μέτρον άριστον: ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά!

- Γαρ εγγύς ο καρνάβαλος.

- Meanwhile in Russia: (http://www.youtube.com/watch?v=YpKtvmAYhMQ)

- Άνοιξε πάλι το Radio MpoMpa!

- Έχουμε σελίδα: http://radiompompa.edicypages.com
- Έχουμε και facebook: http://www.facebook.com/RadioMpoMpa

- Και παίζουμε όλα τα είδη μουσικής!

- Αλήθεια.

- Η εξεταστική φαντάζει ατελείωτη.

- Τι να ντυθώ φέτος?

- Τι σημασία έχει?

- Σημασία έχει να μαζέψω λεφτά για να πάρω ένα κιβώτιο αφρούς.

Α, και στον Radio MpoMpa είμαστε 24/7 online! Καλή διασκέδαση!

Αναμπουμπούλα στο μαντρί

Ναι ρε, πάλι για τα ίδια θα γράψω.

Πολύ γουστάρω τα "ακραία" κινήματα του τύπου "Δεν πληρώνω διόδια/εισιτήρια/φόρους". Άκρως λαϊκιστικά, μέρος που μαζεύονται μέγιστοι πατριώτες και λοιποί ψωροπερήφανοι νεοέλληνες που την έχουν δει και γαμώ τους αντιστασιαστές, και νομίζουν ότι με τέτοια συλλογικά κινήματα θα πάμε παραπέρα. 

"Σκατά στα μούτρα των πολιτικών! Κατέλαβαν την εξουσία με τη βία! Εμείς οι πολίτες, τι φταίμε?"

Ναι, μην πληρώσεις, κι όταν κλείσουν τα μισά ΜΜΜ, να σε δω να μπουσουλάς μέχρι την δουλειά σου. Ή να πληρώνεις την βενζίνη 2 ευρώ/λίτρο και άλλα τόσα για parking.

Μην πληρώνεις φόρους και μετά κλάψε όσο θες που θα καταργηθεί η δωρεάν παιδεία (και άλλα αγαθά).

Μην πληρώνεις διόδια και θα σε φακελώσουν ευχαρίστως για να σου στείλουν όμορφα πρόστιμα.

Δεν διαφωνώ πως πρέπει να γίνουν κάποιες τέτοιες κινήσεις. 

Διόδια, εντάξει, μην πληρώνεις παντού. Ειδικά όταν για διαδρομές όπως Αθήνα-Θεσσαλονίκη θες 20 ευρώ μόνο για διόδια. Αλλά στην Αττική Οδό (για παράδειγμα) ΤΙ ΣΕ ΧΑΛΑΣΕ βρε βρωμόζωο και δεν πληρώνεις? Ήθελες και παρτέρια με βιολέτες για να πληρώνεις?

Εισιτήριο, εντάξει, μην πληρώνεις αν έχεις περάσει τα πάνδεινα περιμένοντας λεωφορεία, αντιμετωπίζοντας θρασείς οδηγούς ή γενικότερα έχεις μια τεκμηριωμένη άποψη που να στηρίζει την άρνησή σου. Αλλά μην το ξεφτιλίζουμε το θέμα.

Για τους φόρους ανοίγει άλλο θέμα. Όντως το σύστημα σε ευνοεί όσο περισσότερα λεφτά έχεις, κι όχι όσο φτωχότερος είσαι. Αλλά η φοροδιαφυγή δεν είναι λύση.

Για την ακρίβεια, τίποτα από αυτά δεν είναι λύση. Μπαχαλάκια θα προκαλέσετε και μετά πάλι στα παλιά τους τα τόπια θα σας έχουν γραμμένους. Τα 'χουμε πει. Αλλάξτε νοοτροπία, αλλάξτε κράτος!

Δε λέω κυβέρνηση γιατί δεν πιάνει πλέον.

Πολύ ωραία τα group που κάνετε στο facebook, λοιπόν. Αλλά μην διαβάζετε πολλές θεωρίες συνωμοσίας στο tromaktiko γιατί πειράζουν στο κεφάλι. Ναι, ούτε από εκείνα τα δήθεν αληθινά ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ MAIL ΣΟΚ που τα γράφουν κάτι trolls των κομμάτων ή ζιζάνια του Χαρδαβέλα.

Βρίσκουμε κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο και μόλις δούμε ότι συμφωνούμε, ότι μας χαροποιεί, ότι τα λέει "ΣΤΑΡΑΤΑ", το θεοποιούμε. Μετά δεν χρησιμοποιούμε πια την κρίση μας όταν το παρακολουθούμε, ούτε επιτρέπουμε σε ΚΑΝΕΝΑΝ να το κρίνει. Είναι αλάνθαστο, ιερό, ανώτερο! Η ιστορία το αποδεικνύει. (Ένα πολύ καλό παράδειγμα η εκπομπή Ραδιοαρβύλα.) 

Αυτό μου την δίνει στον νεοέλληνα. Δεν ξέρει πού να βάλει τα όρια. Ποτέ. Πουθενά. Ό,τι κάνει, θα το κάνει μέχρι αηδίας, μέχρι να το ξεφτιλίσει.

Αν πρόκειται για αντιπαράθεση, έχουμε κονταρομαχία μέχρι τελικής πτώσης. Αδιάλλακτες και οι δύο πλευρές. Όλοι έχουν δίκιο. Κανείς δεν φταίει, ποτέ.

"Ξέρεις ποιος είμαι εγώ? Πρόσεχε πως μιλάς. Εσύ δεν ξέρεις τίποτα!"

Έχω αρχίσει λοιπόν να πιστεύω όλο και περισσότερο ότι η χώρα πάει (χορεύοντας) κατά τη μεριά που είναι ο γκρεμός. Κάποια στιγμή θα πέσουμε στον γκρεμό, όσοι πέσουν πρώτοι θα ξεψυχήσουν ακαριαία, μετά όσο πιο αργά πέσεις, τόσο πιο μαλακά θα προσγειωθείς. Πάνω στα πτώματα των άλλων. Κάποιοι θα θυσιαστούν δηλαδή. Αναπόφευκτα.

Μετά δεν μπορώ να προβλέψω τι θα γίνει. 

Τώρα μένει να αποφασίσω αν θέλω να μείνω εδώ να δω την πτώση ή να πάω να κάπου αλλού να ξοδέψω καλύτερα τις μέρες της ζωής μου.

Δεν είμαι ούτε πεσιμιστής, ούτε κομματικοποιημένος, ούτε αδιάλλακτος μαλάκας, ούτε δυστυχισμένος.

Απελπισμένος, αγανακτισμένος, απηυδισμένος είμαι!

Αυτά τα ΤΡΙΑ άλφα μου (aka @@@) αφιερωμένα στους νεοέλληνες, για την κατάντια τους...

Καλό Φεβρουάριο

Κλικ και ζουμ για να δείτε.

Edit: Η εικόνα βρίσκεται στο παρακάτω link. Η google αποφάσισε ότι η σελίδα με τα κόμιξ έχει κακόβουλο λογισμικό. Ναι, άντε γεια.

www.drawingboardcomic.com/comics/186.png

Περισσότερα epic comics στο: drawingboardcomic.com

Εξομολόγηση ασθενή από ψυχιατρικό ίδρυμα με WiFi

Παραλήρημα σε τρία, δύο, ένα...

Και ορίστε που για άλλη μια φορά, έχεις αυτή την έμπνευση, αυτό τον οίστρο να γράψεις οπωσδήποτε κάτι, για να εκτονώσεις διάφορα συναισθήματα που έχουν κατακαθίσει σε διάφορες γωνιές μέσα σου. Και ανοίγεις τον browser, και όταν αντικρίζεις το λευκό κουτί/κουτάκι, ξαφνικά παθαίνεις μια εκκένωση εγκεφάλου.

Και τώρα τι να γράψω? ΘΕΛΩ ΚΑΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ.

Το κουμπί "δημοσίευση/post/share/twitt" είναι εκεί και δεν κινείται, παρά μόνο σου κεντρίζει την προσοχή, σου κάνει νάζια, και σαν να βρίσκεσαι σε πρόγραμμα απεξάρτησης, μπαίνεις σε έναν μεγάλο πειρασμό να ξανακυλήσεις, πρέπει να πατήσεις το κουμπί!

Αλλά το κουτάκι που εμφανίζεται (αφού υποκύψεις στον πειρασμό) σου υπαγορεύει αυστηρά πως δεν σου επιτρέπεται (λογικά από κάποιον ομοσπονδιακό νόμο) να δημοσιεύσεις ένα κενό κουτί χωρίς τίτλο.

Μετά υπάρχουν δύο εκδοχές. Ή θα επιμείνεις ξαναζώντας την παραπάνω εμπειρία ή θα παραδοθείς και θα κλείσεις τον browser (ή απλά θα πληκτρολογήσεις facebook.com (βασικά ούτε καν αυτό, αν γράψεις fa θα βγει αυτόματα το υπόλοιπο (αλλά αν το έχεις στα bookmarks σου? (ή στους σελιδοδείκτες?)))) (έβαλα τον σωστό αριθμό παρενθέσεων άραγε?) (ΟΚ, φτάνει).

Ίσως καταφέρεις, όμως, μετά από αρκετές επαναλήψεις της πάλης με το άσπρο κουτί να κερδίσεις κάτι.

Μερικές λέξεις, ένα καλό απόφθεγμα, μια έμπνευση της στιγμής καθώς ενώ το λευκό κουτί στεκόταν αγέρωχο (και άδειο) στη μία καρτέλα, εσύ σε μια άλλη πέρναγες από το ένα blog στο άλλο, ψάχνοντας κάτι να σχολιάσεις, κάτι να σου προκαλέσει έμπνευση. Ανώμαλα πράγματα.

Όταν (και αν) καταφέρεις να γράψεις κάτι, κάθεσαι και το κοιτάς. Το διαβάζεις. Ξανά. Ξανά. Ξανά. Κάτι δε σου κάθεται καλά. Συνειδητοποιείς τι σου συμβαίνει. Αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις γράψει κάτι πολύ γελοίο ή ανούσιο ή κάτι που είχες ξαναγράψει κάποτε.

Το σβήνεις όλο. Πάμε πάλι στη διαδικασία αλλαγής καρτέλας. Το άσπρο κουτί επανήλθε και τώρα σου προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη απελπισία.
Πάλι δύο εκδοχές. Ίσως τα παρατήσεις. Ίσως επιμείνεις.

Ε εγώ δεν έχω επιμείνει περαιτέρω.

Εκτός από σήμερα. Και ιδού τα αποτελέσματα.
Από δω και στο εξής θα κρατάω σε πρόχειρο όλες τις αποτυχημένες μου απόπειρες να γράψω κάτι καλό και θα τις δημοσιεύσω μια μέρα (ή όπως το βλέπω νύχτα), να με χλευάσουμε όλοι μαζί.



Δεν είναι καθόλου τυχαίο που (ξεκίνησα να) γράφω τα παραπάνω μεσάνυχτα Κυριακής, της ημέρας που για άγνωστο λόγο έχω πάντα (από το πρωί ως το βράδυ) μια μελαγχολία αναμειγμένη με κάμποσα νεύρα, τάσεις για απομόνωση, και καμία όρεξη να διαβάσω. Είδα και κάτι περίεργα όνειρα το πρωί, ακριβώς πριν ξυπνήσω, και επιδεινώθηκε η κατάσταση.



Δεν είμαι ασθενής σε ψυχιατρικό ίδρυμα.




Τι να πεις. Έφηβοι. Ορμόνες. Προβλήματα.





Καλησπέρα.

Face(fucked)book

Πόσο μεγάλη ευτυχία νιώθω που η πρώτη ανάρτησή μου για το 2011 θα αφορά την εφεύρεση ενός φλώρου που τελικά αποδείχτηκε τόσο έξυπνος ώστε κατέληξε να έχει δημιουργήσει ένα και μόνο website δικτύωσης το οποίο συλλέγει απεριόριστες πληροφορίες και λειτουργεί τροφοδοτούμενο από την μαλακία του κόσμου. Τόσο μεγάλη η ευτυχία μου. Ναι.

ΝΑΙ, ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ

Γιατί θέλετε να ξέρει Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ πού είστε τώρα, από πού είστε, τι γλώσσες ξέρετε, άλλες προσωπικές πληροφορίες, πού σπουδάζετε, πού πήγατε σχολείο, πού δουλέψατε και πού δουλεύετε και για πόσο, ποιες είναι οι θρησκευτικές, πολιτικές και φιλοσοφικές σας πεποιθήσεις, τι μουσική, βιβλία, ταινίες, εκπομπές, παιχνίδια σας αρέσουν, με ποια αθλήματα καταπιάνεστε, ποιες είναι οι δραστηριότητες και ποια τα ενδιαφέροντά σας?

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΔΩΣΕΤΕ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΣΑΣ και καλά για λόγους ασφαλείας σε μια ομάδα ατόμων που ζουν στην άλλη άκρη της Γης και δεν πρόκειται να μάθετε ποτέ πού θα το προωθήσουν?

Γιατί να τους πείτε πού μένετε, πόσα e-mail έχετε και ποια ακριβώς είναι η διεύθυνσή σας?

Θα έδινες όλες αυτές τις πληροφορίες σε κάποιον που θα σε ρωτούσε στο δρόμο?
Θα δίσταζες να τις δώσεις ακόμα και σε κάποιον που πραγματοποιεί ένα γκάλοπ!

Γιατί ρε ζώο όρθιο μετά κάθεσαι και κλαίγεσαι όταν βλέπεις σπαμ στο hotmail σου ή στο κινητό σου?

Και το παίζεις μυστικιστής και ότι το FBI δεν θα σε έβρισκε ποτέ εσένα και να ήθελε, και ότι ξέρεις να ελέγχεις τα πάντα και δεν μπορεί κανείς να σε βλάψει γιατί ένα δαχτυλάκι να κουνήσεις θα έρθουν άλλοι "συν άπειρο" τυπάδες με μαύρα ρούχα να σε προστατέψουν, και τελικά θα ξεφύγεις όπως ξεφεύγει ο βλάκας ο μουνόδουλος στη διαφήμιση της Κόκα-Μπόχα από το δωμάτιο του πορνίδιου με εκρήξεις, ελικόπτερα και τον ειδικό μυστικό στρατό με τα προηγμένα εργαλεία που στρώνουν και κρεβάτια αυτόματα!

Α ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΑΝΙΩΘΙΛΑ ΣΑΣ, ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΕΣ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ.


Υ.Γ.
Πάρε τώρα και τα "εξελιγμένα" προφίλ που πρότεινε το παιδί από την Εκάλη ως μοντέρνα, και δώσε κι άλλες πληροφορίες στις εταιρίες που συνεργάζονται με το facebook. Άντε και μετά πήγαινε να δεις τηλεόραση σαν καλό ΖΩΟ.


Το πόσο πετυχημένα λογοπαίγνια σκαρώνουν οι αριστεροί φοιτητές είναι συχνά απίστευτο:

"Το φαΐ σου, την TV σου, την σχολή σου 

κι α γαμήσου!"

Edit: Τα παραπάνω γράφτηκαν εν βρασμώ ψυχής και μακαρονιών. Ίσως γίνομαι υπερβολικός, αλλά  ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ.