8/11/10

Κονιορτοποίηση του μουσικού ρατσισμού

Καλησπέρα σας και καλώς ήρθατε. Ακολουθεί ειδική κονιορτοποίηση με special guest, έναν νεαρό φίλο, τον Κωστάκη.  Απόψε, θα μιλήσουμε περί μουσικής και "μουσικού ρατσισμού" in this episode.


Μ: Καλώς ήρθες νεαρέ. Είσαι το δεύτερο τυχερό αγόρι που έχει την τιμή να παίρνει μέρος σε spezial κονιορτοποίηση. (Το πρώτο ήταν στην Κονιορτοποίηση της περιφερειακής οδού Γέννηση-Θάνατος)
Κ: Καλησπέρα μεγάλε αδερφέ, χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι εδώ απόψε, είναι πολύ τιμητικό και άλλα τέτοια χαρωπά. Αλλά δε μου λες, γιατί κάτι σαν να μην έχω καταλάβει καλά. Τι ακριβώς είπαμε πως θα συζητήσουμε;
Μ: Θα συζητήσουμε για ένα διαχρονικό πρόβλημα, ένα ακόμα είδος ρατσισμού που έρχεται να προστεθεί στα πολλά άλλα είδη του. Μουσικός ρατσισμός. Αρκετά συζητημένο θέμα, αλλά είπαμε να το ξαναπιάσουμε μια φορά, να το γράψουμε και σε τούτο το blog. Έχεις το λόγο.
Κ: Μπορώ παράλληλα να βάλω ν' ακούσω το τελευταίο album της Rihanna;
Μ: Μισό λεπτό. Θα μιλήσουμε για τον μουσικό ρατσισμό ή θα τον εφαρμόσουμε?.
Κ: Αν δεν είχες κάτι απέναντι στην Rihanna θα απαντούσες "ναι", η συζήτηση θα συνεχιζόταν κανονικά, δίχως αυτή την παρέμβαση. Θες να πεις κάτι;
Μ: Εγώ δεν διακατέχομαι από κάποια προκατάληψη. Διέκρινα πως μάλλον εσύ διακατέχεσαι. Και άσε τα ψυχολογικά παιχνίδια τύπου "ψυχολογικό θρίλερ" σε 'μένα!
Κ: Ας είναι, λοιπόν. Μπορείς να μου εξηγήσεις τότε γιατί ο Βαγγέλης μού έβγαλε το ακουστικό την ώρα που άκουγα ήρεμος τη μουσική μου, ακροάστηκε για κάποια δευτερόλεπτα, και μετά αναφώνησε "ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΔΙΑΟΛΕ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ";
Μ: Ο Βαγγέλης, λοιπόν, όπως και ο κάθε άνθρωπος έχει συγκεκριμένες μουσικές προτιμήσεις. Αυτό θα ισχύει πάντα, δεν γίνεται να αρέσουν σε κάποιον όλα τα τραγούδια του κόσμου. Το θέμα εδώ είναι η νοοτροπία του Βαγγέλη επί του θέματος. Η νοοτροπία της άρνησης και της συκοφάντησης των ειδών μουσικής που δεν του αρέσουν και ακόμα ίσως που τον ενοχλούν. Κάτι που βγαίνει σχεδόν σε όλους φυσικά, μέχρι να το φιλοσοφήσουν λίγο και να διορθώσουν λίγο την στάση τους.
Κ: Οφείλω να ομολογήσω πως τα παραπάνω τα σκέφτηκα κι εγώ, αλλά δε πρόλαβα και πολύ να εξηγήσω τη θέση μου στον εν λόγω κύριο. Πάνω στην κουβέντα, έπιασα φράσεις του στυλ "ο κόσμος ακούει πλέον την τάδε μουσική, εκσυγχρονίσου" ή "αυτή τη μουσική την ακούνε η μπάντα και άλλοι 5 φίλοι" ή "πώς ακριβώς περιμένεις να ρίξεις γκόμενα μ' αυτά που ακούς;". Πέρα απ' το ότι η ένταση της στιγμής δε μ' άφησε να του απαντήσω ιδιαίτερα ευπρεπώς, είναι η αλήθεια, προβληματίστηκα. Και προβληματίστηκα ακόμα περισσότερο όταν είδα και άκουσα μερικά ακόμα άτομα να έχουν παρόμοιες απόψεις. Πέρα απ' το ότι δεν έχω παρά να σεβαστώ τα (mainstream) ακούσματά τους, πώς ακριβώς κρίνεις το μέλλον της μουσικής, με τέτοιες πεποιθήσεις να εμφανίζονται σε όλο και μεγαλύτερο ποσοστό των νέων;.
Μ: Το μέλλον της μουσικής ή της μουσικής βιομηχανίας? Για το μέλλον της πρώτης δεν θέλω να κάνω ουδεμία πρόβλεψη. Για τη δεύτερης, υποθέτω πως μόνιμα θα μας επιβάλλονται συγκεκριμένα είδη μουσικής από συγκεκριμένους παραγωγούς και όλα εντός του πεδίου συμφερόντων των δισκογραφικών εταιριών. Ευτυχώς, πλέον το Internet έχει πάρει πολλά κιλά και ο καθένας μπορεί να διαμορφώσει πιο ελεύθερα την μουσική του παιδεία. The thing is, θα μπορεί ο καθένας να μάθει να σέβεται την μουσική που ακούει ο συνάνθρωπος, ακόμα και αν αυτή είναι τύπου (υποκειμενικά ή αντικειμενικά) "ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΚΑΘΕΣΑΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣ ΡΕ?", που λέει ο λόγος?
Κ: Η μουσική βιομηχανία οφείλω να ομολογήσω πως με κάνει να τη μισώ όλο και λίγο παραπάνω κάθε μέρα. Από ακριβά CD, ακριβά εισιτήρια για συναυλίες, μέχρι εμπορευματοποίηση των πάντων, ακόμα και των ίδιων των καλλιτεχνών. Ουκ ολίγες μπάντες άλλαξαν το μουσικό στυλ τους προκειμένου να μη χαλάσουν το χατήρι των παραγωγών τους, οι οποίοι βέβαια με την πρόφαση του "θέλαμε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό", στο μάτι, αλλά και το αυτί του μέσου ανθρώπου φαντάζουν μια χαρά προοδευτικοί μουσικοί κτλ.. Αλλά μόνο εγώ βλέπω τη μαζοποίηση να' ρχεται όλο και πιο κοντά; Κάπως έτσι το "ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΚΑΘΕΣΑΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣ ΡΕ;" αποκτά καθημερινή υπόσταση. Κάποτε υπήρχαν "καρεκλάδες" και "σκυλάδες", τώρα μάλλον έχουμε τους "απ' όλα" και τους "δήθεν". Γιατί αυτοί που δεν ακούνε απ' όλα, σίγουρα θα είναι "δήθεν".
Μ: Όταν λες "δήθεν" εννοείς όσα άτομα σνομπάρουν με απαράδεκτο τρόπο τα είδη μουσικής που δεν τους ενδιαφέρουν? Η μουσική ευτυχώς δεν είναι πλέον και το πιο αποτελεσματικό μέσο για να επιτύχουν οι κυβερνώντες μαζοποίηση, και πάλι thanks to the Internetz γι' αυτό. Η τηλεόραση είναι που βαράει τα critical hits. Οπότε η κατάσταση που περιέγραψες μάλλον θα ήταν καλύτερο να τιτλοφορηθεί ως φασισμός που ασκείται από τους εύπορους της μουσικής βιομηχανίας και τα ΜΜΕ. Τώρα θα μου πεις, τι φασισμός, τι ρατσισμός, φαινόμενα-αδέρφια είναι και το ένα φέρνει το άλλο. Ωστόσο, εγώ θα σου πω, μην μισήσεις την mainstream επειδή από πίσω παίζει όλη η σαπίλα. Ειδικά όταν για την ελληνική μουσική βιομηχανία βλέπω να εξαπολύονται πολύ έντονα κύματα μίσους (απέναντι στα "αντίπαλα" κύματα θαυμασμού).  
Κ: Κάτσε όμως, και αν όντως η mainstream μουσική δε με καλύπτει; Πώς να στο δώσω να καταλάβεις, δε με κάνει κούκου, ούτε ένα motivation να σκεφτώ τι ακριβώς ακούω, ούτε μια προτροπή για ν' ακούσω όντως ένα κομμάτι. Μου φέρνει πολύ στο μυαλό τα fast food, φαγητά που ξεχνιούνται μετά από λίγο, αφού εξαφάνισαν προσωρινά την πείνα σου. Θέλω να μου πεις αν έχει επιβιώσει στον μουσικό χάρτη κάποιο απ' τα μουσικά σχήματα  που αναδείχθηκαν χάρη σε κάποιον μουσικό παραγωγό, ή σε ένα ακόμα trendy φαινόμενο, τα reality shows.
Μ: Δεν είπα να ακούσεις και να προσπαθήσεις αγαπήσεις την mainstream. Λέω να την ακούσεις, και αν δεν σου αρέσει να μην την πολεμήσεις αλλά πολύ απλά να την αγνοήσεις. Και δίπλα στην mainstream βάλε όλες τις μουσικές που σου προκαλούν την ίδια αντίδραση. Αυτό είναι που ΔΕΝ κάνει ο Βαγγέλης και μερικές χιλιάδες ακόμα κόσμος. Όσο για το τελευταίο, υπάρχουν αρκετοί Έλληνες που βγήκαν (ακόμα και όχι σαν νικητές) από τέτοια πανηγύρια και ακόμα είναι παρόντες. Τώρα το ποιόν της μουσικής τους είναι άλλο θέμα. Επί του θέματός μας, ο μουσικός ρατσισμός είναι ένα προϊόν των συναναστροφών μας στα εφηβικά χρόνια του καθενός, και ύστερα ή θα την εξαφανίσεις ή θα την κουβαλάς πάνω σου μέχρι να πεθάνεις. Βλέπε γονείς.
Κ: Ή βλέπε και την ίδια την μουσική βιομηχανία. Am I wrong;
Μ: Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι CD βγαίνουν για πάρα πολλά είδη μουσικής. Το θέμα είναι πώς και πόσο προωθούνται όσα δεν είναι mainstream. Το CD των Behemoth δεν το βρίσκεις σε δισκοπωλεία? Απλά δεν θα σου βάλουν στο MTV και στο MAD να ακούσεις τέτοια είδη μουσικής αν δεν είναι η ώρα 1 με 3 μετά τα μεσάνυχτα. Όπως και πάρα πολλά είδη alternative, που αν δεν "ψαχτείς" δεν τα βρίσκεις. Τώρα να θίξω κάτι άλλο: εδώ δεν έχουμε γενικότερα καλή παιδεία σαν άτομα, θα έχουμε και μουσική παιδεία?  
Κ: Behemoth, hell yeah. *ε, Κωστή*. Καλώς ή κακώς, η μουσική αποτελεί ένα κομμάτι της καθημερινότητας πολλών ανθρώπων, από τη στιγμή που έχει εισαχθεί σχεδόν στα πάντα. Από διαφημιστικά σποτ, μέχρι εκπομπές, και γενικότερα οτιδήποτε μπορεί κανείς να συναντήσει στα ΜΜΕ, στην τηλεόραση κτλ.. Παράλληλα, αποτελεί και ένα είδος τέχνης, ας μην ξεχνάμε. Και η τέχνη αποτελεί αγαθό για τον άνθρωπο. Μα απαιτεί παιδεία προκειμένου να την αξιοποιήσει κανείς. Και απ' τη στιγμή που δεν υπάρχει παιδεία σε στοιχειώδη θέματα, είναι λογικό η μουσική παιδεία να περιορίζεται σε έναν αριθμό ατόμων πολύ μικρότερο απ' αυτόν της πλειοψηφίας.
Μ: Ακριβώς έτσι είναι. Οπότε προς αποφυγή περιττών επιπλέον σχολίων, συμφωνείς πως για τον μουσικό ρατσισμό, κύριο αίτιο είναι η ελλιπής και ξεχαρβαλωμένη παιδεία των ατόμων, τα πρότυπα που ανελλιπώς προωθούν τα ΜΜΕ και οι επιδράσεις που έχουμε δεχθεί στα εφηβικά μας χρόνια?
Κ: Καμία απολύτως αμφιβολία αγαπητέ αδερφέ, το' ξερα ότι θα συμφωνούσαμε. Έχοντας υπ' όψιν όλη αυτή την πλύση εγκεφάλου που τρώει ο ελληνικός λαός εδώ και τόσα χρόνια, το βρίσκω κάτι παραπάνω από λογικό να υπάρχουν τώρα τέτοια αποτελέσματα. Και να υπάρχουν και στις επερχόμενες γενιές της όλης υπόθεσης. Θλιβερό μεν, αληθινό δε. Το θέμα είναι το κλισεδάκι "Και τώρα τι κάνουμε;".
Μ: Σε αυτό ακριβώς θα αναφερόμουν και εγώ τώρα. Πλύση εγκεφάλου, πολύ ακριβό. Μαζικές δολοφονίες, πολύ αιματηρό. Επίθεση με τανκ στα στούντιο των δισκογραφικών, θα πέσουμε σε κίνηση στην Αλεξάνδρας. Οπότε το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να συζητάμε με όσους βλέπουμε πως κακώς έχουν την γνώμη ότι όσα δεν μπορούν να ακούσουν, είναι ανωμαλίες και σφάλματα της φύσης. Θα ηρεμήσεις και την επόμενη μέρα θα πάτε για καφέ με τον Βαγγέλη να το κουβεντιάσετε. Χωρίς ακρότητες φυσικά, φίλτατε. Υπάρχει και η περίπτωση ο Βαγγέλης να "μη νιώθει κάστανο".
Κ: Και πάλι η συζήτηση θα βγάλει τα μη "νιώθable" κάστανα απ' τη φωτιά; Ω ναι. Και ας μην καταλήξει πουθενά, έχει κάποιο νόημα. Κυρίως ευαισθητοποίησης των ατόμων. Δεν είναι και τόσο δυσνόητο το "γούστο μου, γούστο σου" πλέον. Αν και οφείλω να ομολογήσω πως τον πόλεμο σε μερικά άτομα δε πρόκειται να τον σταματήσω. Έτσι, για την υπεράσπιση της μουσικής. Καλά, ίσως και να το ξανασκεφτώ δηλαδή.
Μ: Συμφωνώ απολύτως. Έχεις τίποτα άλλα κατά νου, να προσθέσεις, να σχολιάσουμε ή να πλύνουμε τα πιάτα να κλείσουμε τα φώτα και να φύγουμε?
Κ: Λέω να πάμε αδερφούλη, γιατί έχω και φαγητό στη φωτιά. Α, και να κλείσω και με μια αφιέρωση στους νοήμονες αναγνώστες του blog, καθώς επίσης και στις δισκογραφικές, τους παραγωγούς κτλ. (http://www.youtube.com/watch?v=m15tGbYP9J4) Όχι, δε θα σας κάνω τη χάρη. Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και την υπομονή σας, καλησπέρα σας..
Μ: Κι εγώ ευχαριστώ για την επίσκεψη, να μας ξανάρθετε, καλησπέρα σας. Και να θυμάστε άπαντες, το ηθικό δίδαγμα της παρούσας κονιορτοποίησης: "Για αυτήν την καινούρια μουσική, χρειάζονται και καινούρια αυτιά.", Νίτσε said.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αμήν.
Σκέφτομαι πως παλιότερα, και σε αρκετές περιπτώσεις ακόμα και τώρα, απέρριπτα κάποιο είδος μουσικής/ κάποιον καλλιτέχνη χωρίς καν να έχω ψάξει το θέμα λίγο περισσότερο.
Ευτυχώς που χάριν σε κάποια γεγονότα και πρόσωπα άνοιξε και λίγο η κεφάλα μου και πράγματα που θεωρούσα 'νιεχ...(!)' τώρα τα ακούω φανατικά.


Πείτε τα, μπας και ανοίξουν τα μυαλά κάποιου τυχερού.
Free your mind and your ass will follow..


υ.γ.1: Ωραία γραμμένα, γελούσα σε κάθε πρόταση.
υ.γ.2: ακυρο, αλλά αυτό που με χαλάει στους Rotting είναι η προφορά του Sakis. χΠ

Εύχομαι όλα να 'ναι καλά!

MpoMp είπε...

Όλα καλά, thanks for reading, παρομοίως! :)