Η θλιβερή στιγμή

Όταν συνειδητοποιείς πως στην αγάπη καλύτερη παρέα έχεις τη μοναξιά. Όταν καταλαβαίνεις πως μάλλον εκεί θα μένεις περισσότερο, γιατί δεν μπορείς και δεν θέλεις να μοιάσεις στο "κοινώς αποδεκτό μοντέλο". Όταν αναλογίζεσαι ότι η πλειοψηφία είναι η ομάδα των σκάρτων. Όταν σκέφτεσαι την περίπτωση να υπάρχουν μηδαμινές ελπίδες. Όταν απελπίζεσαι. 

Βάστα γερά. Ίσως κάποιος σε ψάχνει.

Ένα γράμμα που θα στείλω πολλές φορές ακόμα

Γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Εγώ νοιάστηκα

κι εσύ δεν εκτίμησες

εγώ προβληματίστηκα

κι εσύ αργά το πρόσεξες

Άργησες να καταλάβεις

μα δέχτηκα να εξηγήσω

με παρεξήγησες

μα προσπάθησα να σε πείσω

Έδειξες να νοιάζεσαι

προβληματίστηκες κι εσύ

έδειξες να καταλαβαίνεις

ανακουφίστηκα που δε μ' απογοήτευσες

Έκανα εγώ ένα βήμα πίσω

και με είπες δειλό

επέμεινα πως έτσι θα είναι καλύτερα

και με είπες ξεροκέφαλο

Ξαφνικά φταίω

λες πως εσύ ξεκαθάρισες

ξαφνικά συνειδητοποιώ

πως τίποτα δε κατάλαβες

Ένιωσα λύπη

αφού το έχω ξαναζήσει

ένιωσα αδιαφορία

για να μη νιώσω χειρότερα

Αντίο λοιπόν

μην το κουράζουμε

να 'σαι καλά

μα δεν ταιριάζουμε

Οι περισσότεροι είστε τελικά παρόμοιοι συνδυασμοί χαρακτηριστικών, μείγματα χαρισμάτων κι ελαττωμάτων. Ωστόσο δεν αντέχετε σε φουρτούνες, κατασκευή που βγάζει προβλήματα όταν την ζορίσεις.

Καλόκαρδοι

ευγενικοί κι αγαθοί

αξιόπιστοι

έντιμοι κι εργατικοί

και /ή

Κοντόφθαλμοι

αχάριστοι κι ανώριμοι

αφελείς

στενόμυαλοι κι αλαζόνες

Στο τέλος αποδεικνύεται ότι μαζί σου θα μείνουν άνθρωποι που σου αξίζουν.

Άνθρωποι που σ' ακούνε και σε καταλαβαίνουν.

Άνθρωποι που ίσως διαπληκτιστούν μαζί σου αλλά θα σκεφτούν εσένα κι έρχονται πίσω. 

Άνθρωποι που δεν θα σε προδώσουν με όποιον τρόπο.

Άνθρωποι που δε θα σε κατηγορήσουν και θα εκτιμήσουν οτιδήποτε κάνεις γι' αυτούς.

Κανείς δεν είναι τέλειος. Οι πραγματικοί φίλοι, όμως, είναι τέλειοι για σένα:

"Soulmates are people who bring out the best in you. 

They are not perfect but are always perfect for you."

Τελικά, δε μου είπες: Φίλοι για πάντα ή φίλοι για πλάκα?

Πολλή συναισθηματική φιλοσοφία aka κλάψα έχει πέσει τελευταία και δε μ' αρέσω.

Keep loving

Θα σε βρω, πού θα πάει. Δε γίνεται. Κάπου θα είσαι. Ή εσύ ή κάποια άλλη εναλλακτική. Κάπου θα βρω κι εσένα να γνωριστούμε. Να ταιριάξουμε. Εγώ πιστεύω πως πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις. Ας ζήσουμε το απίστευτο. "Είναι ένα όνειρο". Όχι, είναι αλήθεια κι είναι τόσο ωραία.
Θα είναι τόσο ωραία. Λογικά.


Μέχρι τότε θα πέφτω σε σκάρτες περιπτώσεις. Μέχρι τότε θα ξενερώνω κάθε φορά. Θα λέω πως δε με νοιάζει, ό,τι είναι να γίνει ας γίνει.
Μέχρι τότε θα ψάχνω μάταια να προσφέρω την αγάπη που έχω μέσα μου. Θα χαλάω δόσεις απ' αυτήν σε θηλυκά που αποδεικνύονται ανάξια. Και θα αναρωτιέμαι "ποιος με καταράστηκε, ν' αγαπάω και να μην αγαπιέμαι".


Ναι, σημασία έχει να περνάω καλά. Περνάς βέβαια τις κρίσεις σου, σκέφτεσαι πρώην σχέσεις, τρως κάτι κολληματάκια πού και πού, σε πιάνουν και κάτι ορμονικά μερικές φορές.
Αλλά είναι παροδικά κι εφήμερα. Ευτυχώς.


Τυχερά είναι αυτά... Μια καλή σύμπτωση ζητάω κι εγώ.




Α, και δεν υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά. Υπάρχει το "κόλλημα" και ο έρωτας. Κόλλημα τρως με την πρώτη ματιά. Ή και με την δεύτερη.
Αλλά έρωτας σημαίνει ότι γνωρίζεις τον άνθρωπο (που σε κάνει και αναριγείς) αρκετό καιρό (ή αρκετά καλά) ώστε να αγαπήσεις κάθε πτυχή της ιδιοσυγκρασίας του. Την εμφάνιση και τα κάλλη του. Τα ελαττώματα και τους κάλους του.
Μετά μπορείς να διαχωρίσεις τον έρωτα σε κατηγορίες, άμα θες. Αλλά εγώ δεν θα αναλύσω περαιτέρω.


Καλή σου τύχη κι εσένα.

Όσο ζω, μαθαίνω. Όσο μαθαίνω, ζω.

Δεν χρειάζεται να ψάξεις μακριά για να βρεις σοφία. Για να διαλέξεις τις αρχές σου. Για να συνειδητοποιήσεις τι είναι πραγματικά ηθικό. Για να κατανοήσεις τι εστί ζωή.

Είναι όλα γραμμένα στα βιβλία. Είναι όλα γραμμένα σε αποφθέγματα. Σε τραγούδια. Αν το καλοσκεφτείς, ναι.

Διαβάζω, λοιπόν.  Για να μελετήσω τη ζωή.

Όσο περισσότερους ανθρώπους γνωρίζω, όσο περισσότερα μέρη βλέπω, όσο περισσότερες εμπειρίες ζω, όσα γεγονότα μαρτυρώ, τόσο πιο έντονα επιβεβαιώνουν ό,τι έχουν γράψει ή πει άνθρωποι που πέρασαν πριν από εμάς.

Αν πάρεις στα σοβαρά όσα έχουν η τέχνη, η ιστορία και η φιλοσοφία να σε διδάξουν, όσα έχει η ζωή σου να σε διδάξει, τότε ίσως περάσεις καλύτερα.

Τότε θα επανέλθει η λογική,

όχι αυτή που έχει καθιερωθεί τώρα, η λογική της παράνοιας,

εκείνη η λογική που ο καθένας ακολουθεί όπως επιθυμεί,

όπως τον βολεύει και τον εξυπηρετεί.

Όχι.

Θα επανέλθει η λογική που δεν επιτρέπει

να περιπλεχτούν οι σχέσεις,

να καταρρακωθούν τα συναισθήματα,

να καταστραφούν ζωές,

να απομακρύνεται ο άνθρωπος από τον εαυτό του.

Και όλο το χάος, γιατί? Γιατί είναι η ζωή σου γεμάτη δυσκολίες?

Γιατί χρησιμοποιείς λόγια που δεν εννοείς.  

Λόγια με στιγμιαία ισχύ.

Γιατί δε νοιάζεσαι. 

Προτεραιότητα ο εαυτός σου, εσύ έχεις πάντα δίκιο.

Γιατί δίνεις υποσχέσεις που ξεχνάς. 

Μεγαλόπρεπα λόγια, μα μικροπρεπής άνθρωπος.

Γιατί δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις.

Δε ξέρεις τι θέλεις, άρα δε ξέρεις ποιος είσαι.

Γιατί, τελικά, δεν έχεις σταθερές αρχές, σταθερούς στόχους, σταθερά πιστεύω.

Δεν γνωρίζεστε με τον εαυτό σου.

Οπότε αν σου έχει έρθει επιτέλους η επιθυμία να παραιτηθείς από τη δούλεψη της μεμψιμοιρίας και την άστατης ζωής, κάνε την αρχή και "σπάσε τον πάγο". Και θα ζήσεις. Και αν δε μπορείς να θυμάσαι πολλά πράγματα. θυμήσου ένα:

Όσο ζω, μαθαίνω. Τον εαυτό μου και τον κόσμο.