Δεν χρειάζεται να ψάξεις μακριά για να βρεις σοφία. Για να διαλέξεις τις αρχές σου. Για να συνειδητοποιήσεις τι είναι πραγματικά ηθικό. Για να κατανοήσεις τι εστί ζωή.
Είναι όλα γραμμένα στα βιβλία. Είναι όλα γραμμένα σε αποφθέγματα. Σε τραγούδια. Αν το καλοσκεφτείς, ναι.
Διαβάζω, λοιπόν. Για να μελετήσω τη ζωή.
Όσο περισσότερους ανθρώπους γνωρίζω, όσο περισσότερα μέρη βλέπω, όσο περισσότερες εμπειρίες ζω, όσα γεγονότα μαρτυρώ, τόσο πιο έντονα επιβεβαιώνουν ό,τι έχουν γράψει ή πει άνθρωποι που πέρασαν πριν από εμάς.
Αν πάρεις στα σοβαρά όσα έχουν η τέχνη, η ιστορία και η φιλοσοφία να σε διδάξουν, όσα έχει η ζωή σου να σε διδάξει, τότε ίσως περάσεις καλύτερα.
Τότε θα επανέλθει η λογική,
όχι αυτή που έχει καθιερωθεί τώρα, η λογική της παράνοιας,
εκείνη η λογική που ο καθένας ακολουθεί όπως επιθυμεί,
όπως τον βολεύει και τον εξυπηρετεί.
Όχι.
Θα επανέλθει η λογική που δεν επιτρέπει
να περιπλεχτούν οι σχέσεις,
να καταρρακωθούν τα συναισθήματα,
να καταστραφούν ζωές,
να απομακρύνεται ο άνθρωπος από τον εαυτό του.
Και όλο το χάος, γιατί? Γιατί είναι η ζωή σου γεμάτη δυσκολίες?
Γιατί χρησιμοποιείς λόγια που δεν εννοείς.
Λόγια με στιγμιαία ισχύ.
Γιατί δε νοιάζεσαι.
Προτεραιότητα ο εαυτός σου, εσύ έχεις πάντα δίκιο.
Γιατί δίνεις υποσχέσεις που ξεχνάς.
Μεγαλόπρεπα λόγια, μα μικροπρεπής άνθρωπος.
Γιατί δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις.
Δε ξέρεις τι θέλεις, άρα δε ξέρεις ποιος είσαι.
Γιατί, τελικά, δεν έχεις σταθερές αρχές, σταθερούς στόχους, σταθερά πιστεύω.
Δεν γνωρίζεστε με τον εαυτό σου.
Οπότε αν σου έχει έρθει επιτέλους η επιθυμία να παραιτηθείς από τη δούλεψη της μεμψιμοιρίας και την άστατης ζωής, κάνε την αρχή και "σπάσε τον πάγο". Και θα ζήσεις. Και αν δε μπορείς να θυμάσαι πολλά πράγματα. θυμήσου ένα:
Όσο ζω, μαθαίνω. Τον εαυτό μου και τον κόσμο.
6 σχόλια:
όσο δύσκολο και να είναι, ας υποθέσω ότι κάποιος καταφέρνει και γνωρίζει τον εαυτό του και έρχεται σε συμφιλίωση με αυτόν, τη ζωή και τον κόσμο.. Οι άλλοι; Τι γίνεται όταν οι άλλοι αρνούνται ή δε μπορούν να κάνουν το ίδιο; Γιατί δε ζούμε μόνοι μας, η ζωή μας και ο τρόπος σκέψης μας επηρρεάζεται κατά μεγάλο βαθμό από τους γύρω μας...
Με λίγα και άσχημα λόγια όταν οι άλλοι σε γαμάνε ανάποδα, τι στο διάολο να περιμένεις;
Συμπληρώνεις το κείμενό μου, ακριβώς κι εγώ αυτές τις σκέψεις κάνω.
Μπορείς να περιμένεις ότι η επιρροή σου πάνω τους ίσως κάνει κάτι, αλλιώς επιδιώκεις να το πετύχεις με άλλους τρόπους. Εγώ, για παράδειγμα, έγραψα κάτι (για πολλοστή φορά σε τέτοιο στυλ) μήπως πείσω κανέναν.
Όταν σε γαμάνε ανάποδα, να ξεκόψεις απ' τη φάρα τους.
Όταν αρνούνται ή δε νιώθουν, διάλεξε αν αξίζει να προσπαθείς να τους περάσεις τη νοοτροπία.
Βέβαια, όταν αναλογίζομαι την ηλιθιότητα που υπάρχει στον κόσμο και συνειδητοποιώ ότι δεν έχει όρια, βιώνω και τάσεις αυτοκτονίας. Ξέρεις, όταν απελπίζεσαι γιατί νιώθεις ανήμπορος μπροστά στη δύναμη του παράλογου και παρανοϊκού όχλου.
επομένως, θα πρέπει να απομονωθείς από την ανθρωπότητα, γιατί πόσοι είναι αυτοί που δεν είναι αναίσθητοι και εγωιστές και όλα αυτά τα άσχημα; αν γινόταν κάτι, ο φιλοτομαριμός και η ιδιοτέλεια και συνεπώς ό,τι μαστίζει την κοινωνία δεν θα υπήρχε. Σίγουρα, μπορείς να επηρεάσεις κάποιους από τους γύρω σου, αλλά αν το σκεφτείς, δεν έχει και πολύ νόημα.
Δυστυχώς, αν συνεχίσω θα οδηγηθώ σε νιχιλιστικές απόψεις και δε το θέλω.
Δε θα απομονωθείς. Θα δείξεις δύναμη και θα μείνεις κοντά σε όσους θεωρείς εξαιρέσεις στη νόρμα της άσχημης κοινωνίας.
Αυτοί που θα καταφέρεις να επηρεάσεις ίσως να μην ήταν εντελώς στον σωστό (τουλάχιστον για εσένα και εμένα) δρόμο, αλλά να είχαν την καλή θέληση και να σε άκουσαν. Άλλο το αν σε κατανοούν πλήρως, αλλά πάει μακριά το θέμα. Σημασία έχει ότι έχεις μια επιρροή.
Όπως και να συνεχίσουμε, ειδικά αν αναλογιστείς ότι άνετα μας κάνουν ό,τι θέλουν ακόμα και ένα μικρό πλήθος ηλιθίων, θα φτάσουμε να έχουμε σχεδόν νιχιλιστική άποψη για τον κόσμο. Έχω ακούσει και δει ιστορίες για ανθρώπους που τραβάνε όπλο ή μαχαίρι γιατί κοίταξες την γκόμενα, που σε μαυρίζουν στο ξύλο για παρόμοιο λόγο, που σε κλέβουν και σε αφήνουν και αναίσθητο από τις κλωτσιές. Ανθρώπους που θα βγάλουν βρώμες χωρίς κανένα δισταγμό, και η λίστα συνεχίζεται.
Είμαι σίγουρος ότι έχεις και εσύ πολλές ακραίες περιπτώσεις να εξιστορήσεις. Σου είπα, στο τέλος καταλήγεις να αναρωτιέσαι "γιατί να συνεχίσω να ζω σε έναν τέτοιο κωλόκοσμο?".
Εγώ σε εκείνη την ερώτηση, ευτυχώς βρίσκω απάντηση: Φίλοι, και εννοώ μόνο 2-3 κοντινούς φίλους και όσα άτομα με τα οποία περνάω καλά.
Α, και η περιέργεια για το πώς θα πορευτεί η ανθρωπότητα στο μέλλον. Πόσο χειρότερα γίνεται. Αν θα φτάσει ο καπιταλισμός στην ανατροπή του ή αν θα καταλήξουμε να ζούμε σε μια οργουελική κοινωνία, στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα, υπνωτισμένα...
και αυτά τα παραδείγματα που δίνεις είναι μικρά..πολύ απλά. σκέφτομαι τα μείζονα και δεν αναρωτιέμαι, είμαι πεπεισμένη ότι τίποτα δεν αξίζει.
Τέλος πάντων, πρέπει ο καθένας μας να βρει από κάπου να κρατηθεί..
Όντως, γιατί προβλέπεται να αγριέψει πολύ η θάλασσα.
Δημοσίευση σχολίου