Θα σταματήσεις να χαμογελάς?

Η κατάσταση επιδεινώνεται. Άραγε θα 'χει ουράνιο τόξο μετά απ' αυτή τη μπόρα?

Η απελπισία ήρθε. Η παράνοια και ο εκνευρισμός ήδη τον πλησιάζουν και τον ενοχλούν. Η ειρωνεία που φύτρωσε του φαίνεται εξωπραγματική. Αναρωτιέται. Όταν πρόσφερε τόσα πολλά, γιατί το αντάλλαγμα να είναι τέτοια πίεση?

 

Δε ξέρω πόσο θα αντέξω. Δε ξέρω πόσα θα ανεχτώ. Δε ξέρω τι να κάνω.

Είναι το σημείο που λες "πλησιάζει το τέλος της ταινίας". Εδώ ο ήρωας περνάει την πιο έντονη και τραγική στιγμή. Έτσι κι εκείνος. Περνάει μερικές από τις πιο ψυχοφθόρες ώρες της ζωής του. Σκεπτόμενος, αγχωμένος, χαμένος.

Είναι αδιέξοδο? Τι ελπίδες έχω?

Λέει πολλά. Πάντα του άρεσε να εξηγείται πλήρως. Πάντα του άρεσε, όχι να αποδεικνύει στους άλλους ότι έχει δίκιο, αλλά να κάνει τους άλλους να του αποδείξουν πού έχει εκείνος το λάθος. Αλλά ποιος να το καταλάβει? Σχεδόν όλοι τον στιγματίζουν ως ισχυρογνώμων.

Ένα πράγμα σκέφτομαι συνέχεια: "γιατί".

Είναι στο χείλος του γκρεμού. Έτοιμος να πέσει και να τσακιστεί στην άβυσσο της ανωριμότητας, του εγωισμού και του θράσους. Εκεί που ζουν οι τυφλοί. Εκεί που ξεχνάνε εύκολα.

Γιατί? Είχες λόγο να με παρεξηγήσεις? Να μη με πιστέψεις?

Κουράστηκε να μπαίνει μόνος στη θέση του άλλου. Τον τύλιξε μια θλίψη όταν είδε ότι κατηγορείται για αυτά που παθαίνει. Τον πήρε αγκαλιά η μοναξιά και του έμπηξε τα νύχια στην ψυχή η αχαριστία. Ξέρει ότι έτσι είναι η ζωή και δεν τον νοιάζει αυτό. Το λόγο δε βρίσκει...

Γιατί να σου πω ψέμα? Γιατί να κρυφτώ? Γιατί να χαλάσω τη σχέση που θεωρώ ιδανική?

Και πονάει γιατί σκέφτεται ότι πέρασε κι από την άλλη πλευρά η στεναχώρια. Αλλά δε μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν πρέπει. Εδώ θα μιλήσει ο χρόνος. Και όταν του μιλήσει, θα εξηγηθούν πολλά. Τότε θα πρέπει να πάρει την πιο δύσκολη απόφαση. Εκεί θα 'χει σκαρφαλώσει στη κορυφή του πόνου.

"Κανείς δεν είναι τέλειος". Μπορούμε πάντα να προσπαθούμε όμως...

Θα σταματήσεις να νοιάζεσαι?

Επέμεινες πως ήσουν ο κατηγορούμενος. Δεν ήσουν. Μόλις έγινες.

Έχει την καλή πρόθεση. Εξ' αρχής την είχε. Και εξηγούσε και νοιαζόταν. Περίμενε μια κατανόηση από απέναντι που θα έδειχνε, ή καλύτερα, θα αποδείκνυε ότι τον εγωισμό τον βάζει κάτω.Το μόνο που του έχει αποδείξει είναι η αγάπη. Τίποτα παραπάνω.

 

Δεν έκρυψα, εξήγησα. Δε μίλησα ούτε θα μιλήσω πίσω από την πλάτη σου ποτέ.

Ωστόσο, η εμπιστοσύνη ήταν επιλεκτική, όπως και η μνήμη. Το επιβεβαιώνει γιατί το βλέπει άλλη μια φορά. Μα ξέρει να αγαπάει και ακόμα στύβει το μυαλό του. Θέλει να επιμείνει γιατί πιστεύει σ' αυτές τις ψυχές.

Φταίω επειδή δε φταίω, δηλαδή.

Ευτυχώς που έχει και καταφύγιο και μπορεί να εκτονωθεί. Αλλιώς δε θέλει ούτε να φαντάζεται πώς θα κατέληγε. Ευτυχώς που ξέρει πώς να βρει κατανόηση. Όχι την απλή συμπόνοια. Όχι μόνο φιλική, υποκειμενική υποστήριξη. Να βρει το δίκαιο.

Τρέμω γιατί φοβάμαι και δε θέλω να πιστέψω πως συμβαίνει.

Σκέφτεται παράλογα πολύ συχνά. Όταν είναι μόνος. Η τρέλα του έρωτα είναι ο μόνος συνομιλητής του εκεί. Και δυστυχώς είναι ένας διάλογος που έχει μεγάλη επήρεια στις σκέψεις σου. Ολοκληρωτική, σχεδόν.

Εγώ την τρέλα έπαψα να την ακούω. Εσύ γιατί ακούς εκείνη κι όχι εμένα?

"Δεν ξέρω". Το επαναλαμβάνει πολλές φορές. Γιατί έπεσαν τα διλήμματα στα πόδια του, στα χέρια του και τον ακινητοποίησαν. Εκνευρίζεται που ίσως πρέπει να δεχτεί πως η αγάπη τελικά πονάει. Ή έστω, όπως ο ίδιος είχε πει, δε πονάει "όσο καλά κρατεί".

Να τα δώσω όλα τελικά?

Έχει άγχος για τη συνέχεια. Δε περίμενε τίποτα απ' όλα αυτά. Θα έπρεπε. Αν δεν ήταν καλοπροαίρετος, αν δεν ήταν αισιόδοξος. Αφελής δεν ήταν, σίγουρα. Πάντα κάνει παρέα με τη συνείδηση. Κι εκείνης την επήρεια την δέχεται πρόθυμα...

Κάπως χάνομαι. Μα χάνομαι για μένα, για μια ιδέα, ή για εσένα?

Θα σταματήσεις να ελπίζεις?

Πες το ενημέρωση, να δεις τ' αλλιώτικα τα πράγματα που σκέφτεται ο άνθρωπος δίπλα σου.

Αν ενδιαφέρεται ρωτάει, δε νιώθει αδιάκριτος. Όταν νιώθει άσχημα το λέει, δεν πλέκει ένα μυστήριο γύρω του. Αν δε τα κάνεις εσύ, ίσως τα κάνει άλλος στη θέση σου. Επειδή δε το δείχνει, δε σημαίνει ότι δε το νιώθει ή δε το σκέφτεται.

 

Και να ξέρει ότι δεν έχω τίποτα να κρύψω. Σιχαίνομαι τις ψεύτικες σχέσεις.

Είναι η ζωή που θέλει να του αποδείξει ότι δε θα τον αφήσει να χαρεί ποτέ ολότελα. Είναι τραγικό και δε θέλει να το πιστέψει. Πάνω που είδε τις ελπίδες να γίνονται πραγματικότητα, τον πλήγωσαν οι λεπτομέρειες.

Όταν αγαπάς, παίρνεις τα όρη τα βουνά, λεωφορεία και τρένα. Εγώ τα πήρα, εσύ?

Πουτάνα ζωή. Τίποτα δεν θέλεις να είναι τέλειο. Κι εκείνος προσπαθεί συνέχεια να φτάσει όσο πιο κοντά γίνεται. Θέλει να φύγει, να ψάξει πού σκέφτονται έτσι. Πού βλέπουν καθαρά, πού θα συμπονέσουν την έγνοια σου?

Προσπερνώ μία, προσπερνώ δύο, προσπερνώ τρεις, περιμένω να δω πότε θα τρακάρουμε.

Έχει φίλους κι αδερφούς και καμία άλλη ανάγκη. Ψέματα. Ποιος δεν έχει ανάγκη να αγαπηθεί? Ποιος δεν έχει όνειρο έναν έρωτα? Αυτή την ορμή πώς να την καταπολεμήσει...

Όταν παραλίγο να κουραστώ, το ξέχασα και είπα "δε πειράζει". Τώρα που συνειδητοποίησα ότι θα κουραστώ πάλι, τρόμαξα.

Δε λέει λόγια ελαφρά και ξέρει από υπερβολές. Ξέρει να τις εντοπίζει και τις απεχθάνεται. Υπόσχεται και δε ξεχνάει. Εντοπίζει επίσης την ευγνωμοσύνη. Κι αν δεν την δείξεις, απογοητεύεται. Γιατί τα κάνει για εσένα.

Είναι που φοβάμαι μη μετανιώσω ό,τι είπα, ό,τι έκανα κι ό,τι ένιωσα. Δε θέλω να πάει η προσπάθειά μου χαμένη.

Σκέφτεται πως δε θα το βάλει κάτω κι ας του μαυρίζουν την ψυχή. Η ζωή και η αγάπη που τον καταρρακώνουν. Οι άνθρωποι. Και ας απογοητεύεται από έναν άνθρωπο που μαζί του θέλει να αποδείξει ότι υπάρχει εξαίρεση στον κανόνα.

Σ' αγαπώ μα τι να κάνω, μια σε βρίσκω, μια σε χάνω...