Η κατάσταση επιδεινώνεται. Άραγε θα 'χει ουράνιο τόξο μετά απ' αυτή τη μπόρα?
Η απελπισία ήρθε. Η παράνοια και ο εκνευρισμός ήδη τον πλησιάζουν και τον ενοχλούν. Η ειρωνεία που φύτρωσε του φαίνεται εξωπραγματική. Αναρωτιέται. Όταν πρόσφερε τόσα πολλά, γιατί το αντάλλαγμα να είναι τέτοια πίεση?
Δε ξέρω πόσο θα αντέξω. Δε ξέρω πόσα θα ανεχτώ. Δε ξέρω τι να κάνω.
Είναι το σημείο που λες "πλησιάζει το τέλος της ταινίας". Εδώ ο ήρωας περνάει την πιο έντονη και τραγική στιγμή. Έτσι κι εκείνος. Περνάει μερικές από τις πιο ψυχοφθόρες ώρες της ζωής του. Σκεπτόμενος, αγχωμένος, χαμένος.
Είναι αδιέξοδο? Τι ελπίδες έχω?
Λέει πολλά. Πάντα του άρεσε να εξηγείται πλήρως. Πάντα του άρεσε, όχι να αποδεικνύει στους άλλους ότι έχει δίκιο, αλλά να κάνει τους άλλους να του αποδείξουν πού έχει εκείνος το λάθος. Αλλά ποιος να το καταλάβει? Σχεδόν όλοι τον στιγματίζουν ως ισχυρογνώμων.
Ένα πράγμα σκέφτομαι συνέχεια: "γιατί".
Είναι στο χείλος του γκρεμού. Έτοιμος να πέσει και να τσακιστεί στην άβυσσο της ανωριμότητας, του εγωισμού και του θράσους. Εκεί που ζουν οι τυφλοί. Εκεί που ξεχνάνε εύκολα.
Γιατί? Είχες λόγο να με παρεξηγήσεις? Να μη με πιστέψεις?
Κουράστηκε να μπαίνει μόνος στη θέση του άλλου. Τον τύλιξε μια θλίψη όταν είδε ότι κατηγορείται για αυτά που παθαίνει. Τον πήρε αγκαλιά η μοναξιά και του έμπηξε τα νύχια στην ψυχή η αχαριστία. Ξέρει ότι έτσι είναι η ζωή και δεν τον νοιάζει αυτό. Το λόγο δε βρίσκει...
Γιατί να σου πω ψέμα? Γιατί να κρυφτώ? Γιατί να χαλάσω τη σχέση που θεωρώ ιδανική?
Και πονάει γιατί σκέφτεται ότι πέρασε κι από την άλλη πλευρά η στεναχώρια. Αλλά δε μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν πρέπει. Εδώ θα μιλήσει ο χρόνος. Και όταν του μιλήσει, θα εξηγηθούν πολλά. Τότε θα πρέπει να πάρει την πιο δύσκολη απόφαση. Εκεί θα 'χει σκαρφαλώσει στη κορυφή του πόνου.
"Κανείς δεν είναι τέλειος". Μπορούμε πάντα να προσπαθούμε όμως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου