Χριστούγεννα

Ααααχ... Έχουν τη μαγεία πράγματι. Αλλά τι γιορτάζουμε? Με όλα αυτά τα λαμπιόνια? Με τη μουσική και τα γλυκά? Άλλοι τη γέννηση του Χριστού, άλλοι μόνο την Πρωτοχρονιά, άλλοι αυτά τα δύο, άλλοι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Έχω σκεφτεί, ειδικά τώρα που βρίσκομαι σε κατάσταση "ψαξίματος" και προβληματισμού όσο αφορά τη θρησκεία μου, τι μπορεί να γιορτάζω αυτές τις δύο εβδομάδες, από τις 20 περίπου Δεκεμβρίου μέχρι τις 6-7 Ιανουαρίου.

Γιορτάζω λοιπόν, το ότι έζησα μια ακόμα χρονιά, σε ένα σπίτι άνετο, δεν πείνασα, δεν αρρώστησα σοβαρά, δεν μας χτύπησε τυφώνας, δεν πήραμε φωτιά. Εξαρτάται και από εμένα τον ίδιο αυτό (όχι ο τυφώνας), δεν αντιλέγω. Εκτός από τον εορτασμό τρέφω και ελπίδες. Ελπίζω ότι ο νέος χρόνος θα είναι καλύτερος σε κάθε τομέα. Παγκοσμίως αλλά και προσωπικά για εμένα.

Πώς γιορτάζω? Στολίζω ένα έλατο "μεγαλομεσαίου" μεγέθους στο σαλόνι, και ένα μικρό στον κάτω όροφο (δεν το στολίζω εγώ ακόμα, να είναι καλά η μητέρα...). Ακούω Χριστουγεννιάτικα τραγούδια κάθε λογής. Και όχι απαραίτητα επειδή συμφωνώ με το περιεχόμενό τους. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν πιστεύω όλα τα περί γέννησης του Χριστού. Αλλά το άκουσμα είναι εξαιρετικό, ίσως και γιατί κάθε χρόνο ακούω τα ίδια. Δεν το βαριέμαι όμως. Μερικά πράγματα απλά δεν τα βαριέσαι.

Τώρα για τα γλυκά, τι να πω. Θα με πουν τρελό άμα τους πω "γιατί να μην κάνουμε κουραμπιέδες και την άνοιξη?". Άρα τουλάχιστον μέχρι να μάθω να φτιάχνω μόνος ό,τι θέλω, θα αρκεστώ να τα τρώω μόνο αυτή την εποχή.

Συναισθήματα κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Ε, σε αυτή την ατμόσφαιρα στολισμού και τραγουδιών τελικά θεωρείς λογικό να νιώθουν όλοι ξαφνικά αισθήματα συμπόνοιας, ευτυχίας και αγάπης. Είναι και διακοπές για πολλούς, και ξεκουράζεσαι και νιώθεις ακόμα καλύτερα. Και δίκαια νιώθεις την συμπόνοια, αφού εσύ είσαι στη ζέστη και στην άνεση, ενώ άλλοι στον κόσμο βασανίζονται. Παρόλ' αυτά, θα έπρεπε να νοιαζόμαστε όλο το χρόνο. Όχι μόνο όταν το θυμόμαστε. Δεν πειράζει όμως, από το τίποτα καλά είναι.

Τώρα για τον Άγιο Βασίλη και τους μύθους του ας μην το αναλύσουμε. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει. Και γιατί άλλωστε να μην πιστεύει? Ο καθένας μπορεί να ζει το παραμύθι του. Όμως καλό είναι να μην ξεφεύγει αυτός ο κόσμος και έξω από την προσωπική ζωή. Για να μην έχουν αρνητικές επιδράσεις τα παραμύθια. Όσο για τον Άγιο Βασίλη, δυστυχώς ή και ευτυχώς κάποιες φορές, έχει ξεφύγει από τα προσωπικά και έχει εμπορευματοποιηθεί από πολλούς.

Το έλατο και το καράβι. Ναι, έχω ακούσει ότι το έλατο είναι Γερμανικό έθιμο και άλλα τέτοια, αλλά αφού μας αρέσει, γιατί να βρούμε καράβι να στολίσουμε? Δεν είναι κακό να υιοθετούμε έθιμα, αν και οι Έλληνες αποδείχθηκαν ανίκανοι ως τώρα στην υιοθέτηση θεσμών, όχι εορταστικών βέβαια, αλλά τέλοσπαντων.

Ας ελπίσουμε ότι τα Χριστούγεννα θα μας ξεκουράσουν και από τα πρόσφατα στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Αλλά να ξεπεράσουμε. Έχει μεγάλη διαφορά.

Άντε και καλές γιορτές!

Τι είναι η Ελλάδα, αλήθεια?

Είχαν δεν είχαν βρήκαν πάλι αφορμή... ΟΛΟΙ... Πλήθος ερωτηματικών.

Ποιος λέει αλήθεια? Και αυτό αρκεί. Περιέχει μέσα του όλα τα άλλα ερωτηματικά για την Ελλάδα. Και τους πολιτικούς της. Το σύστημά της.

Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ. Περιπλέκεται η κατάσταση και εγώ δεν έχω δει στα πολύ "βαθιά" για να μπορώ να εξηγήσω πλήρως και με ακρίβεια. Από εκεί που βλέπω σε γιατί καταλήγω. Το τελευταίο γιατί που βρίσκω είναι: Γιατί ξαναψηφίζουν τους ίδιους οι Έλληνες?

Προβληματίζομαι. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί η διαφθορά μπορεί να φτάσει σε τόσο μεγάλα επίπεδα. Τόσο που τελικά να φέρνει το χάος. Γιατί πολλοί εδώ και δεκαετίες δεν δίνουν δεκάρα για την Ελλάδα. Έλληνες.

Οι μάζες παραμένουν. Τα χαμηλά επίπεδα σε ένστικτα, νοημοσύνη, ευφυΐα, ισότητα και συνείδηση παραμένουν. Και έτσι έχουμε έναν κύκλο. Κυβερνούν ηλίθιοι ή έξυπνοι διεφθαρμένοι και ξαναψηφίζονται από ηλίθιους ή διεφθαρμένους "Ελληνάρες".

Τι είναι η Ελλάδα? Απαντώ: χώρα ηλιθίων. Είναι ηλίθιοι, εθνικιστές και ρατσιστές. Διεφθαρμένοι, εγωιστές και ηλίθιοι. Αυτός είναι ο κύκλος. Από τους ηλίθιους πάλι σε ηλίθιους καταλήγεις στην Ελλάδα.

Και οι έξυπνοι τα έχουν χαμένα σε αυτή τη φάση... Δεν ξέρω. Πολλά δεν ξέρω... Αλλά θα αντιδράσω κάπως και εγώ.

Όλα πηγάζουν λοιπόν από τους συμφεροντολόγους, διεφθαρμένους ηλίθιους. Όχι, δεν αναφέρομαι μόνο στους πολιτικούς. Ο νοών νοείτω...
Και μετά αναρωτιέμαι. Φταίνει πρώτα αυτοί ή οι άλλοι ηλίθιοι, εκείνοι που ψηφίζουν?

Και η Αμερική έχει διαφθορά αλλά τουλάχιστον φέρνει στην υφήλιο τεχνολογικά επιτεύγματα και γνώση. Έρευνες στη γη και όχι μόνο. Όπως και άλλες χώρες...

Αλλά η Ελλάδα και διαφθορά έχει "μέχρι το ταβάνι", και ελάχιστα προσφέρει. Γιατί εμποδίζεται από τους λίγους που την ελέγχουν. Ελέγχουν έτσι και τον ηλίθιο λαό για να μην αντιδράσει όπως θα έπρεπε.

Η Ελλάδα λοιπόν δεν είναι χώρα με Δημοκρατία. Όχι, όχι. Έχουμε ένα άλλο πολίτευμα.

Κουράστηκα με την κατάσταση αυτή... Και προσπαθώ να ξεχαστώ. Αλλά πάλι, δεν είναι σωστό. Πρέπει και κάποιοι να ασχοληθούν και πρέπει να βάλω και εγώ το "λιθαράκι" μου. Θα προσπαθήσω.

Ψαχνόμαστε τώρα να δούμε και ποιος έχει δίκιο. Με τι κριτήρια? Με τι ηθικές αξίες? Αυτές που έχουν στα σκουπίδια οι διεφθαρμένοι? Με ποια τάξη και ηρεμία? Πώς μπορεί κανείς να κρίνει σε τέτοιες καταστάσεις?

Έτσι καταλήγουμε στο χάος όχι μόνο στους δρόμους αλλά και στα λόγια και τις απόψεις. Σκάει μια βόμβα με παραπλανητικά σχόλια από κάθε είδους άτομο. Και μπαίνουμε όλοι μέσα στο χορό προσπαθώντας να βάλουμε μια σειρά. Αδύνατο. Προς το παρόν.

Εν κατακλείδι, τα λέμε και τα ξαναλέμε στην Ελλάδα (και όχι μόνο), για την Ελλάδα αλλά πιο αργά και από σαλιγκάρι, από χελώνα, από τις αναπτυσσόμενες χώρες "προχωράμε". Για να ζουν κάποιοι όπως θέλουν...

ΤΕΛΟΣ...



Υ.Γ.
Να αναπαυθεί εν ειρήνη ο νεαρός, αλλά όχι και να το παραχέζουμε ρε σεις... Εκατομμύρια πεθαίνουν κάθε μέρα, παιδιά μόνο, στην Αφρική, στους πολέμους ή από φτώχεια ακόμα και στην Ελλάδα. ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΔΑ ΝΑ ΚΛΑΙΓΕΣΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...

Υ.Γ. 2
Δεν ξεχνάμε τις εξαιρέσεις, πάντα...