Χριστούγεννα

Ααααχ... Έχουν τη μαγεία πράγματι. Αλλά τι γιορτάζουμε? Με όλα αυτά τα λαμπιόνια? Με τη μουσική και τα γλυκά? Άλλοι τη γέννηση του Χριστού, άλλοι μόνο την Πρωτοχρονιά, άλλοι αυτά τα δύο, άλλοι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Έχω σκεφτεί, ειδικά τώρα που βρίσκομαι σε κατάσταση "ψαξίματος" και προβληματισμού όσο αφορά τη θρησκεία μου, τι μπορεί να γιορτάζω αυτές τις δύο εβδομάδες, από τις 20 περίπου Δεκεμβρίου μέχρι τις 6-7 Ιανουαρίου.

Γιορτάζω λοιπόν, το ότι έζησα μια ακόμα χρονιά, σε ένα σπίτι άνετο, δεν πείνασα, δεν αρρώστησα σοβαρά, δεν μας χτύπησε τυφώνας, δεν πήραμε φωτιά. Εξαρτάται και από εμένα τον ίδιο αυτό (όχι ο τυφώνας), δεν αντιλέγω. Εκτός από τον εορτασμό τρέφω και ελπίδες. Ελπίζω ότι ο νέος χρόνος θα είναι καλύτερος σε κάθε τομέα. Παγκοσμίως αλλά και προσωπικά για εμένα.

Πώς γιορτάζω? Στολίζω ένα έλατο "μεγαλομεσαίου" μεγέθους στο σαλόνι, και ένα μικρό στον κάτω όροφο (δεν το στολίζω εγώ ακόμα, να είναι καλά η μητέρα...). Ακούω Χριστουγεννιάτικα τραγούδια κάθε λογής. Και όχι απαραίτητα επειδή συμφωνώ με το περιεχόμενό τους. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν πιστεύω όλα τα περί γέννησης του Χριστού. Αλλά το άκουσμα είναι εξαιρετικό, ίσως και γιατί κάθε χρόνο ακούω τα ίδια. Δεν το βαριέμαι όμως. Μερικά πράγματα απλά δεν τα βαριέσαι.

Τώρα για τα γλυκά, τι να πω. Θα με πουν τρελό άμα τους πω "γιατί να μην κάνουμε κουραμπιέδες και την άνοιξη?". Άρα τουλάχιστον μέχρι να μάθω να φτιάχνω μόνος ό,τι θέλω, θα αρκεστώ να τα τρώω μόνο αυτή την εποχή.

Συναισθήματα κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Ε, σε αυτή την ατμόσφαιρα στολισμού και τραγουδιών τελικά θεωρείς λογικό να νιώθουν όλοι ξαφνικά αισθήματα συμπόνοιας, ευτυχίας και αγάπης. Είναι και διακοπές για πολλούς, και ξεκουράζεσαι και νιώθεις ακόμα καλύτερα. Και δίκαια νιώθεις την συμπόνοια, αφού εσύ είσαι στη ζέστη και στην άνεση, ενώ άλλοι στον κόσμο βασανίζονται. Παρόλ' αυτά, θα έπρεπε να νοιαζόμαστε όλο το χρόνο. Όχι μόνο όταν το θυμόμαστε. Δεν πειράζει όμως, από το τίποτα καλά είναι.

Τώρα για τον Άγιο Βασίλη και τους μύθους του ας μην το αναλύσουμε. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει. Και γιατί άλλωστε να μην πιστεύει? Ο καθένας μπορεί να ζει το παραμύθι του. Όμως καλό είναι να μην ξεφεύγει αυτός ο κόσμος και έξω από την προσωπική ζωή. Για να μην έχουν αρνητικές επιδράσεις τα παραμύθια. Όσο για τον Άγιο Βασίλη, δυστυχώς ή και ευτυχώς κάποιες φορές, έχει ξεφύγει από τα προσωπικά και έχει εμπορευματοποιηθεί από πολλούς.

Το έλατο και το καράβι. Ναι, έχω ακούσει ότι το έλατο είναι Γερμανικό έθιμο και άλλα τέτοια, αλλά αφού μας αρέσει, γιατί να βρούμε καράβι να στολίσουμε? Δεν είναι κακό να υιοθετούμε έθιμα, αν και οι Έλληνες αποδείχθηκαν ανίκανοι ως τώρα στην υιοθέτηση θεσμών, όχι εορταστικών βέβαια, αλλά τέλοσπαντων.

Ας ελπίσουμε ότι τα Χριστούγεννα θα μας ξεκουράσουν και από τα πρόσφατα στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Αλλά να ξεπεράσουμε. Έχει μεγάλη διαφορά.

Άντε και καλές γιορτές!