Η γνώριμη, συνηθισμένη μελαγχολία. Διαλέγει πότε να έρθει. Σου ρίχνει τη διάθεση σαν αεροπλάνο που πέφτει χωρίς προφανές αίτιο. Κι αν δεν έχεις ένα φίλο να μιλήσεις, θα περάσεις δύσκολη νύχτα. Μπόρα είναι θα περάσει, ευτυχώς. Ευτυχώς, γιατί δε μ' αρέσει να νιώθω μοναξιά ενώ δεν είμαι μόνος.
Άλλωστε, οι εποχές αλλάζουν κυκλικά κι αέναα. Μετά το καλοκαίρι έρχεται το φθινόπωρο. Και μετά τον χειμώνα, η άνοιξη. Στα συναισθήματα γιατί να είναι αλλιώτικα?
4 σχόλια:
πράγματι δεν είναι αλλιώτικα.
όμως δε σου συμβαίνει το χειμώνα να 'χεις σιχαθεί το κρύο και να περιμένεις πως και πως το καλοκαίρι, και το καλοκαίρι να σε κουράζει η ζέστη και να παρακαλάς να 'ρθουν οι πρώτες μπόρες; όλα χρειάζονται :)
Ακριβώς! :)
Είναι άλλο ένα παράδοξο της φύσης: ο κόσμος γίνεται τέλειος, ακριβώς επειδή δεν είναι τέλειος.
ε καλά, όχι και τέλειος, υπερβάλλεις χΠ
Βαριέμαι να βρω πιο ακριβή λέξη τώρα. :P
Δημοσίευση σχολίου