Σ.Ι.Α.Σ.Α. 2 - Οι Λοιποί Λιωμένοι (Λ.Λ.)

Όταν ο Αντώνης και ο Μιχάλης αναπτύσσουν διάλογο, πολλά μπορεί να συμβούν ή να... κονιορτοποιηθούν. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα.

Μ: Τελικά θεωρήσαμε απαραίτητο να συνεχίσουμε την κονιορτοποίηση του Συνδρόμου Ιντερνετικής Ανωμαλίας Συμπεριφοράς του Ατόμου, για να αναφερθούμε σε κάποιες περιπτώσεις που δεν "χώρεσαν" στο πρώτο μέρος.
Α: Ναι οι άτιμοι...δε χωράνε πουθενά. Ούτε στο μυαλό μας καλά καλά... Είναι περίεργα άτομα αυτά που θα περιγράψουμε. Γιατί αυτοί είναι πραγματικά ικανοί να κλείσουν 24ωρα για πλάκα μπροστά από ένα PC!
Μ: Εμείς πάντως θα πούμε πώς αυτό αλλάζει την συμπεριφορά τους ή πώς αλλάζει η συμπεριφορά τους για να κλείνουν τα 24ωρα. Δηλαδή, πώς η συμπεριφορά τους αλλάζει από τη μία ως συνέπεια και από την άλλη ως αίτιο του "λιωσίματος". Θα αναφερθούμε και σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις αυτή τη φορά. Περιπτώσεις που σοκάρουν την υφήλιο... Αρχίζουμε, φίλτατε Αντώνη?
 Α: Ναι, μισό να φορέσω τη ζώνη μου... *ΚΛΑΚ*... Έτοιμος.
Μ: Εντάξει, βάζω πρώτη και φύγαμε. Αρχικά να μιλήσουμε για τα online video games γενικώς, και κυρίως για τα γνωστά MMORPG (Massively Masturbatory Online "Rompa" Player Games). Τα παιχνίδια του τύπου Lineage II, Guild Wars και άλλων με λιγότερο χειρότερο το World of Warcraft (WoW). Απαιτούν όλα ελάχιστο χρόνο ενασχόλησης 4-5 ώρες τη μέρα και όλα προκαλούν ανωμαλίες στην συμπεριφορά του ατόμου, τόσο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όσο και όταν κανείς κλείνει το παιχνίδι και φεύγει από τον Η/Υ.
Α: Ναι, τα ΜΜORPG έχουν γίνει σωστή επιδημία! Όλοι μας ξέρουμε αρκετά άτομα που "λιώνουν" καθημερινά σπίτι τους ή σε Internet cafe. Για να καταλάβει κανείς πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα με αυτά τα παιδιά αρκεί να τα κοιτάξει. Κύκλοι κάτω από τα μάτια που είναι μεγαλύτεροι από την περιφέρεια της Γης, λεξιλόγιο που ως επί το πλείστον απαρτίζεται από τις λέξεις "PvP", "x Level", "priest", "lol"... Σ' αυτό το σημείο θα 'θελα να αναφέρω, για να καταλάβουμε σε τι επίπεδο καψίματος μπορεί να φτάσει κάποιος, το συμβάν στην Νότια Κορέα όπου ένας έφηβος έπαιζε μια 'βδομάδα συνεχόμενα WoW  μέχρι που πέθανε(!), από ασητεία πιστεύω... Και η ιστορία δυστυχώς είναι αληθινή, και υπάρχουν και άλλες παρόμοιες...
Μ: Είναι κωμικοτραγική η κατάσταση. Να σε σκοτώνει ένα παιχνίδι (!). Πώς επηρεάζεται λοιπόν το άτομο? Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο παίκτης "απορροφάται" από την οθόνη, και μειώνεται η αντίληψη της πραγματικότητας που έχει καθώς το μυαλό του επικεντρώνεται στο τι συμβαίνει στον φανταστικό κόσμο και όχι στο τι συμβαίνει γύρω του. Τα ξεχνάει όλα, και ο χαρακτήρας του σαν άτομο αλλάζει ανάλογα με τον χαρακτήρα που χειρίζεται στο παιχνίδι. Ξέρουμε όλοι πόσο εύκολα γίνεται κάποιος πιο σκληρός και πιο "άντρας" μπροστά στην οθόνη του, έχοντας την ασφάλεια της ανωνυμίας. Ο καθένας αυτόματα θεωρεί πως γίνεται πιο μάγκας και πιο έξυπνος από τους άλλους. Και επειδή αυτό υποσυνείδητα "ριζώνει" στον εγκέφαλο του καθενός, θα επηρεαστεί έτσι και η συμπεριφορά που θα έχει όταν φύγει από τον υπολογιστή. Το "LOL" είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας επίδρασης του ίντερνετ πάνω στο άτομο. Και όλα γίνονται χειρότερα όταν κάποιος παίζει χωρίς μέτρο, όπως η περίπτωση που ανέφερες.
Α: Μπορούμε να βάλουμε σε μια σειρά, δηλαδή, τα συμπτώματα της πολύωρης παραμονής στο διαδίκτυο:
-Μειωμένη αντίληψη του τι συμβαίνει γύρω και της ώρας.
-Δραματική αλλαγή της συμπεριφοράς του ατόμου προς πιο άγριο (λόγω ανωνυμίας).
-Γενική πτώση της πνευματική διαύγειας του ατόμου.
Πάντως, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα αν λάβουμε υπόψιν ότι τα περισσότερα άτομα έχουν συναίσθηση του ότι καταστρέφονται. Όταν το υποκείμενο της μελέτης μας καταλάβει σε τι θέση βρίσκεται, υπάρχουν δύο αντιδράσεις. Η πρώτη είναι η "δε βαριέσαι", δηλαδή το άτομο δε θα σκεφτεί καλά τις μακροχρόνιες συνέπειες και θα κοροϊδεύει τον εαυτό του νομίζοντας ότι όλα είναι καλά. Η δεύτερη είναι όταν το άτομο θα ψάξει τρόπους να ξεκόψει, καθώς από μόνος του είναι πολύ αδύναμος και χρειάζεται τη συνδρομή των άλλων. Αν ο παίκτης αντιδράσει με τον δεύτερο τρόπο τότε αυτό είναι καλό αφού αυτό πάει να πει ότι ακόμα έχει κρίση και αντιλαμβάνεται τον "έξω κόσμο".
Μ: Τα ίδια ισχύουν και για παίκτες των λεγόμενων browser games τα οποία προϋποθέτουν, πολλές φορές, ακόμα περισσότερο χρόνο ενασχόλησης απ' ότι τα MMORPG. Και τώρα που το σκέφτομαι, έχεις δίκιο καθώς τώρα τελευταία έχω αρχίσει και παρατηρώ ότι άτομα που ανήκουν στην κατηγορία των Λ.Λ. έχουν συναίσθηση της κατάστασης και λένε "ΟΚ, πρέπει να το σταματήσω".  Ωστόσο, δεν πρέπει να γενικεύουμε καθώς υπάρχουν και περιπτώσεις που ίσως δε λαμβάνουμε υπόψιν επειδή δεν αποτελούν άτομα του κοντινότερου περιβάλλοντός μας. Οι "άνιωθοι" λιωμένοι δεν παύουν να υπάρχουν και να ζουν στον κόσμο τους. Εξάλλου αυτοί είναι που συμβάλλουν στην διατήρηση των MMORPG και των browser games, αν το σκεφτείς... Οι επίσημοι servers χρειάζονται συνδρομητές για να συνεχίσουν να λειτουργούν, και οι παράνομοι servers δεν έχει παρατηρηθεί να μειώνονται...
Α: Δηλαδή έχουμε να κάνουμε με ένα κοινωνικό φαινόμενο?
Πάντως η αντίδραση "ΟΚ, πρέπει να το σταματήσω" μου θυμίζει το "ΟΚ. Από του χρόνου θα στρωθώ στο διάβασμα" που λίγο-πολύ όλοι μας το έχουμε πει.
Φίλτατε συναγωνιστή και συν-κονιορτοποιητή Μιχαήλ, ας υποθέσουμε ότι έχουμε κάποιον πολύ κοντινό μας που είναι η επιτομή του "λιωμένου". Μπορούμε να κάνουμε κάτι για να τον βάλουμε στον ίσο δρόμο του Θεού, εκτός από το να του σπάσουμε τα μούτρα πάνω στην οθόνη?
Μ: Αν θέλουμε το καλό του, λοιπόν, πρέπει να του τονίζουμε διαρκώς τι του προκαλεί αυτό που κάνει και να του αποδεικνύουμε μέσω πράξεών του πως η συμπεριφορά και οι συνήθειές του επηρεάζονται, επίσης. Όλα αυτά με φιλικό και ήρεμο τρόπο και όχι με τον τρόπο "Σταμάτα το ρε μαλάκα σε έχει φάει, ηλίθιε, δεν νιώθεις". Μπορούμε να του προτείνουμε κάποιο καλό χόμπι, και να συμμετάσχουμε και εμείς σε αυτό μαζί του. Η απεξάρτηση άλλες φορές πρέπει να γίνεται σταδιακά και άλλες φορές άμεσα, ανάλογα με το άτομο και τον βαθμό εξάρτησης. Γιατί αν κάποιος είναι υπερβολικά εξαρτημένος και του το κόψεις "μαχαίρι", ειδικά χωρίς την δική του συγκατάθεση, το έχασες το παιχνίδι. Για να ακολουθήσεις την παραπάνω μέθοδο, όμως, πρέπει ο φίλος σου να ανήκει στην κατηγορία όσων έχουν έστω επίγνωση της κατάστασης αν όχι προθυμία να σταματήσουν. Αλλιώς γίνεται πιο δύσκολο το πράγμα....
Α: Τηλεφωνάκι στο Δρομοκαΐτειο αν δε είναι πρόθυμος να του φορέσουν το άσπρο πουκάμισο που κουμπώνει από πίσω και να τον βάλουν στο δωμάτιο χωρίς πόμολο. Προσωπικά έχω σταμπάρει άτομα που πρέπει να τους μιλήσω με τον τρόπο που περιέγραψες... Νομίζω πως δεν υπάρχει κάτι άλλο να αναλύσουμε ή κάτι μου διαφεύγει... Τι λες?
Μ: Τίποτα εκτός από τις ειδικές περιπτώσεις. Μία είναι αυτών που χρησιμοποιούν το ίντερνετ αποκλειστικά για να μπουν σε κάποιο chat και να την πέσουν σε όποιον αναπνέει και γράφει. Σημεία και τέρατα μπορεί να δει κανείς εκεί. Έχεις κάποια άλλη συγκεκριμένη περίπτωση να αναφέρεις?
Α: Υπάρχουν και αυτοί (συνήθως ηλικίας 30 βάλε) που παίζουν οnline στοιχήματα! Λες και δε τους έφτανε που ήταν losers στην πραγματική ζωή, θέλουν να χάνουν και μέσω διαδικτύου... Τι βίτσια και αυτά.
Μ: Μία τελευταία ειδική περίπτωση είναι αυτή του "leecher". Είναι τα άτομα που χρησιμοποιούν το ίντερνετ μόνο για να κατεβάζουν. Μιλάμε για "download να 'ναι, κι ό,τι να 'ναι" φάσεις. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο. Τίποτα άλλο, φίλτατε?
Α: Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω. Το μήνυμα της ημέρας: "Αφήστε τα keyboards και πιάστε τα κορίτσια".
Μ: Σωστός. Εις το επανακονιορτοποιήσειν, λοιπόν, και καλό μήνα σε όλους!

Βλέπε και: Σ.Ι.Α.Σ.Α. 1