Έκρηξη χρωμάτων

Είναι κάτι στιγμές που νιώθεις πως θες να ουρλιάξεις. Σε πιάνει μια ξαφνική ευτυχία, μια ευφορία. Κάτι σου ήρθε, κάτι θυμήθηκες, έτσι απλά. Σου φεύγει οποιοδήποτε άγχος. Λες ότι εσύ καθορίζεις τα πράγματα και ότι γι' αυτό όλα θα πάνε καλά. Έχεις όρεξη για οτιδήποτε. Έχεις ένα χαμόγελο μέσα σου. Και το νιώθεις έντονα. Τόσο, που θες να το φωνάξεις!

Δεν είναι κακό κάτι τέτοιο. Είναι εξαιρετικό, αντιθέτως. Είναι κάτι σαν ξεγνοιασιά, αλλά όχι παιδική. Σου χαρίζει πολλή ενέργεια. Κονιορτοποιείται κάθε αίσθημα άγχους, εκνευρισμού, μίσους, λύπης. Κάτι τέτοιες στιγμές έχεις τουλάχιστον ένα τραγούδι να παίζει στο μυαλό σου... Και το σιγοτραγουδάς. Ή το χορεύεις!

Το "παράξενο" της υπόθεσης είναι το πώς δημιουργείται σταδιακά αλλά ταχύτατα αυτή η κατάσταση. Σκέφτεσαι διάφορα ενώ κάνεις κάτι. Και μια συγκεκριμένη σκέψη, που περνάει στιγμιαία από το μυαλό σου, μια συγκεκριμένη ανάμνηση, μία εικόνα, ένας ήχος ή μια μυρωδιά, μια αίσθηση σε ξυπνάει. Σου θυμίζει πώς πρέπει να νιώθεις. Και θες κάπως να εκτονωθείς.

Μου συνέβη πάλι σήμερα και ελπίζω να γίνεται συχνότερα.

Καλή σας μέρα!