Η συνέχεια, λοιπόν... Ο επίλογος, θα έλεγα, και τα πορίσματα του προηγούμενου κειμένου.
Είμαστε ελεύθεροι μόνο όταν το συνειδητοποιούμε. Είμαστε ελεύθεροι όταν το αξιοποιούμε. Είμαστε ελεύθεροι όταν ξέρουμε τι σημαίνει αυτό, ξέρουμε τι να δεχόμαστε και τι να αποδοκιμάζουμε, με τι να αγανακτούμε. Με όσα εμποδίζουν την ελευθερία μας.
Είμαστε ελεύθεροι όταν είμαστε και ανέγγιχτοι από όποια προσπάθεια χειραγώγησης. Όταν πράττουμε με βάση τη δική μας βούληση, όχι αντιγράφοντας. Είμαστε ελεύθεροι επειδή οι ίδιοι μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση που επικρατεί. Μπορούμε όλοι να σταματήσουμε την διαδικασία αυτοκαταστροφής. Μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.
Με ποιο "μέσο"? Την αγάπη. Απλό. Με την αγάπη για τον κόσμο, για όλα. Με την ανιδιοτέλεια και τον αλτροϋσμό. Με την χαρά της ανθρωπιάς και την ωραιότητα της φιλίας.
Μπορούμε να κάνουμε την παιδεία καλύτερη, ξεκινώντας από απλά πράγματα, για να φτάσουμε σε ριζικές αλλαγές. Αλλάζοντας κυβερνήσεις. Αλλάζοντας μυαλά.
Εν κατακλείδι, γιατί πλέον τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ξέρουμε πώς γίνεται να αλλάξουμε. Δεν είμαστε δέσμιοι κανενός όταν επιθυμούμε και συνειδητοποιούμε πραγματικά κάτι τέτοιο. Μακριά από καθωσπρεπισμούς, υποκρισία και ψέμα...
Αλήθεια, αγάπη, αλληλεγγύη.
Καλή σας μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου