Δεν Είμαστε Ελεύθεροι (?)

Μακάρι να μην χρειαζόταν να γράψω κάτι περισσότερο από αυτόν τον τίτλο. Να μπορούσα να σας δώσω να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ. Δυστυχώς, κάτι αδύνατον προς το παρόν. Συνεπώς, θα προσπαθήσω να εκφραστώ όσο το δυνατόν καλύτερα και ακριβέστερα σε περισσότερες γραμμές.

Δεν είμαστε ελεύθεροι, λοιπόν. Γιατί? Ο λόγος είναι ένας. Και οι παράγοντες πολλοί. Ναι, κάπως έτσι.

Ο λόγος είναι απλός αλλά δύσκολος να κατανοηθεί πλήρως. Καί είναι ο εξής: Η ελευθερία λίγων ομάδων ανθρώπων (σε σχέση με το σύνολο των ανθρώπων στη Γη) περιορίζει ή στερεί εντελώς την ελευθερία των υπόλοιπων (των πολλών). Ένας πρόχειρος, δικός μου ορισμός της αιτίας. Απλός αλλά όχι αρκετά σαφής.
(Πραγματικά, είναι δύσκολο να εκφραστώ όταν έχω τόσα πολλά να περιγράψω και είναι δύσκολο να συμπυκνώνω το νόημα και ταυτόχρονα να είμαι ακριβής και σαφής.)

Σε πολλά επίπεδα δεν είμαστε όσο ελεύθεροι νομίζουμε. Και σχεδόν σε όλα, δεν μπορούμε ούτε να το αποφύγουμε. Τουλάχιστον, χωρίς την συναίνεση και υποστήριξη άλλων ατόμων. Η "δέσμευση" αυτή, είναι κυρίως πνευματική, ψυχική, εγκεφαλική. Η σωματική, αποτελεί την εξαθλίωτική δέσμευση που κυρίως βλέπουμε στις χώρες του τρίτου κόσμου και που όλοι προλαβαίνουν να καταδικάσουν για να δείξουν ότι δεν τους αρέσει. Χωρίς να πράττουν. Γιατί μόνο την σωματική δέσμευση βλέπουν. Και αυτό θέλουν οι "λίγοι" που ανέφερα παραπάνω. Να μην καταλαβαίνει κανείς. Αυτό (σε συνδυασμό με άλλα απίστευτα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν) λέγεται χειραγώγηση. Το αντίθετο της προσωπικής ελευθερίας και ανέγγιχτης σκέψης και βούλησης.

Εδώ τίθεται και ένα σημαντικό θέμα περί νοημοσύνης και μυαλού των ανθρώπων. Αναπόφευκτα. Και είναι αυτονόητο, γιατί η ηλιθιότητα είναι ένα πρόβλημα άμεσα συνδεδεμένο με όσα περιγράφω εδώ.

Πολλοί φαίνεται να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι φτιάχνουν μόνοι τους τον κόσμο στον οποίο θέλουν ζουν. Να προσαρμόζουν, να επιλέγουν και να απορρίπτουν στοιχεία από το κοινωνικό τους περιβάλλον για να ζουν όπως επιθυμούν. Άλλοι το κάνουν σε τομείς που δεν είναι ιδιαιτέρως "σοβαροί και υπολογίσιμοι". Άλλοι, όμως, γενικεύουν και καθιστούν απόλυτη μια τέτοια... μετατροπή.

Θέλετε απλά παραδείγματα? Ή καλύτερα να το πω δείγματα του επιπέδου του εγκεφάλου του ανθρώπου σήμερα.
Οι επιλογές του κάθε ατόμου στο τι παρακολουθεί στην τηλεόραση και εκτός αυτής.
Πού, πώς και κάθε πότε ενημερώνεται. Αν διασταυρώνει τις ειδήσεις αυτές. Αν κρίνει και σκέφτεται όσα ακούει ή βλέπει.
Με τι ασχολείται. Με τι ασχολείται, σε έναν τέτοιο κόσμο. Τον σημερινό.

Δηλαδή, πόσο πολιτισμένος είναι. Πόσο έξυπνος και μορφωμένος είναι. Πόσο "ψαγμένος" και ευσυνείδητος είναι. Με μία φράση: ποια είναι η παιδεία του ανθρώπου.

Και επειδή τα επίπεδα παιδείας (σε άλλες χώρες σκόπιμα, σε κάποιες όχι) πέφτουν, "οι λίγοι" πετυχαίνουν να προχωρήσουν με τα αφάνταστα σχέδιά τους. Εντούτοις, είναι τόσο πονηροί, που θα καταφέρουν να κάνουν ό,τι τους συμφέρει και σκοπεύουν να κάνουν στις "μάζες" (όπως τους θεωρούν) των ανθρώπων, με τη συγκατάθεση των τελευταίων. Δεν θα εξηγήσω το πώς εδώ, είναι άλλο μεγάλο θέμα.

Είναι τόσο καλά στημένη η απάτη. Όσο καλά κρυμμένη είναι και η αλήθεια... Και για να κάνεις μια "εξερεύνηση" για να βρεις την αλήθεια, θα πρέπει οπωσδήποτε να έχεις "οξεία" και κριτική σκέψη. Γιατί στη ζούγκλα θα βρεις τρύπες. Τις οποίες έχουν στήσει εσκεμμένα κάποιοι. Αυτές οι τρύπες λέγονται παραπληροφόρηση. Ψέματα, δηλαδή. Περίτεχνα ψέματα.

Στην Ελλάδα δεν είναι ακόμα τόσο σοβαρό. Είναι, μάλλον, αλλά ο κίνδυνος είναι διαφορετικός, προς το παρόν. Έχουμε άλλα θέματα εδώ, άλλα προβλήματα. Λόγω πολιτικών κυρίως. Τους οποίους ψήφισαν απελπισμένοι ή βολεμένοι ή ανόητοι ή φοβισμένοι ή άλλοι, χωρίς επιλογή, πολίτες. Και όλων αυτών ο καθοριστικός παράγοντας είναι... η παιδεία. Κάτι κατακερματισμένο, εξαθλιωμένο και υπολειτουργικό στην χώρα μας. Τελεία και πάυλα.

Πιστεύω ότι αν διορθωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, θα αλλάξει η εποχή. Αλλά μιλάμε για σοβαρή, ριζική και σωστή διόρθωση. Ολική αναθεώρηση. Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει στην ελευθερία. Αδύνατον? Δεν θέλω να το πιστεύω αυτό.

Εν κατακλείδι, ένα αγόρι σε μια περιβαλλοντική διαφήμιση είπε: "Ο χρόνος για συζήτηση τελείωσε. Είναι ώρα για πράξεις." Πόσο δίκιο έχει... Και όχι μόνο για το περιβάλλον...

Διαφωνείτε με το παραπάνω κείμενο? Εντάξει, είμαστε ελεύθεροι τότε. Αλλά δεν το νιώθω. Και σημασία έχει να νιώθεις ελεύθερος, όχι μόνο να είσαι. Τα συμπεράσματα δικά σας.

To be continued...