Και ξαφνικά, ο έρωτας,
την πόρτα σού χτυπάει
κεραυνοβόλος κι άδικος
γνώμη δε σου ζητάει
πέφτεις κάτω ζαλίζεσαι
ο ουρανός γυρίζει
στην ομορφιά εθίζεσαι
που ύπουλα ανθίζει
Ποτέ σου δε περίμενες
να τύχει και σε 'σένα
μα την καρδιά σου πρόσεχες
ώσπου τα ξεχασμένα
επέστρεψαν πιο έντονα
για να πονέσεις τόσο
πλέον βιώνεις έντρομα
του έρωτα τη νόσο
Πάλι καλά, δεν είσαι μόνος
κάνε πως λιγοθύμησες
και πως σε πιάνει πόνος
να πέσεις, πια, δε πρόλαβες
σε βλέπουν φίλοι σύντροφοι,
κακώς αν το φοβάσαι,
για 'σένα μένουν λογικοί
οικτρά κι αν απατάσαι
Γι' αυτό και αναθάρρησε
μη νιώθεις ηττημένος
στην άρνηση απάντησε
μη κάθεσαι σκυμμένος,
υπομονή κι επιμονή
θάρρος κι ευαισθησία
θέλει του έρωτα η εμμονή
στην τρέλα ανοσία
Σου θέτουν νόμους άτυπους
σε δύσκολο παιχνίδι
αποκλεισμό στους άξιους
επιφυλάσσει κάθε φίδι
κι αν χάσεις τελικά
νιώσε μάλλον καλύτερα
γιατί ποτέ δεν έχασες,
θα καταλάβεις ύστερα
Μια εμπειρία ήταν
να 'χεις στα χρονικά σου
και μάθημα σου δόθηκε
ν' αλλάξεις τη χαρά σου
με ευτυχία ώριμη
πραγματικά μεγάλη
κι όχι απλά ενθουσιασμό
γι' ανάξια, κούφια κάλλη
Επίσης πάντα να 'χεις κατά νου
τον φίλο να τιμήσεις
γιατί ο φίλος θα 'ναι 'κει
όποτε κι αν χτυπήσεις
μη τον πληγώσεις μοναχά
εγκληματίας θα' σαι
και τότε μες στη μοναξιά
με ξένους θα θυμάσαι
παλιούς καλούς χαρούμενους καιρούς
που έρωτας δε σ' άλλαζε
και το μυαλό σου καθαρό
κανένας δε το χάλαγε
Γι' αυτό ποτέ με έρωτα
τον φίλο μη προδώσεις
οι έρωτες ειν' εφήμεροι
πικρά θα μετανιώσεις
να είσαι ένας απ' αυτούς
που διατηρούν το ήθος
κι όχι από 'κείνους τους σαχλούς
με το κακό το δήθεν ύφος
Αφιερωμένο σε έναν καινούριο φίλο που έχει φάει κόλλημα
και σε έναν παλιό φίλο που έχασε το νόημα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου