Κονιορτοποίηση 2009

Όταν ο Αντώνης και ο Μιχάλης αναπτύσσουν διάλογο, πολλά μπορεί να συμβούν ή να... κονιορτοποιηθούν. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα.

Μ: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ! Χαιρετώ. Μαζευτήκαμε εδώ απόψε για να προκαλέσουμε ανάφλεξη και συνεπώς και την δημιουργία της τελευταίας Κονιορτοποίησης του 2009! Αντώνη?
Α: Παρών!
Μ: Λακωνικό απόψε το αγόρι... Λοιπόν, η (σύντομη) συζήτηση που ακολουθεί είναι -ακατάλληλη για ανηλίκους κάτω των 15 και- γενικού ενδιαφέροντος και αποτελεί ένα πόρισμα που περιλαμβάνει διάφορες παρατηρήσεις που έχουμε να κάνουμε. Και κυρίως εγώ, γιατί κάποιος εδώ την είδε μάγκας Σπαρτιάτης απόψε...
 Α: Ω ξειν, αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι... εεεεμ, συγγνώμη! Ναι, είναι άκρως ακατάλληλη για ανηλίκους κάτω των 15 και αυτό γιατί θα πούμε αλήθειες! Αλήθειες που πονάνε... Λοιπόν, το έτος που θα περάσει σε λίγες μέρες (2009 για όσους βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου) ήταν άκρως μαλακία κατά τη γνώμη μου. Δε λέω γιατί όμως ακόμα (γιατί είμαι λακωνικός).
Μ: Απόψε λοιπόν ετοιμαστείτε να μας δείτε ίσως και να "μαλλιοτραβιόμαστε" με τον νεαρό γιατί επιμένει στην μυστικοπάθεια-βαρεμάρα του. Και προχωρώ. Το έτος 2009 για την χώρα μας και τον κόσμο γενικότερα, όντως μαλακία ήταν. Λίγα καλά είδαμε. Για την ζωή του καθενός όμως, αυτό ίσως να διαφέρει. Κάποιοι (ονόματα δε λέω) την περάσανε "ζωή και κότα" ενώ άλλοι (πάλι δε λέω ονόματα) μελετούσαν και έκαναν θυσίες στο βωμό της γνώσης και της σοφίας (την οποία απλόχερα προσέφερε). Το κυριότερο κακό που ελπίζουμε να εξαλειφθεί το 2010 είναι η μανία με το facebook, την οποία παρατηρούμε πλέον, ΠΑΝΤΟΥ. 
Α: Μανία, "ξεμανία", και εσύ και εγώ έχουμε προφίλ. Anyway που λένε και στο χωριό μου, το 2009 πραγματικά δε διέφερε από το 2008 το οποίο με τη σειρά του δε διέφερε από το 2007. Φωτιές, πλημμύρες, σκάνδαλα, ρουσφέτια, πορείες που καταλήγουν σε ξύλο και σπασμένα τζάμια... Σε προσωπικό επίπεδο το 2009 μου φάνηκε χάσιμο χρόνου... γενικά. Βασικά δε πήρα είδηση καν ότι πέρασε. Κακό αυτό. Και τώρα περιμένω πάλι το καλοκαίρι, για να περιμένω τα Χριστούγεννα, οπού θα λέω πως μου λείπει το καλοκαίρι και ούτω καθ' εξής.
Μ: Και επειδή έχουμε προφίλ σημαίνει ότι "μανιαζόμαστε" και το λιώνουμε με οποιονδήποτε δυνατό τρόπο? Δε μας τα λες καλά "Λάκωνα"! Είστε ματαιόδοξος κύριε! Άκου εκεί να μην ευχαριστιέται ούτε το καλοκαίρι ούτε το χειμώνα! Και συνεχίζω... Για μένα το 2009 ήταν πρώτα "τα συνηθισμένα", μετά είχα ένα "ξέσπασμα" και από την άνοιξη έως και το τέλος του καλοκαιριού ασχολήθηκα με νέα πράγματα (δεν κάθομαι να αναλύσω τώρα) και μετά βούτηξα στη σκόνη της μελέτης που επιβάλλει η Γ' Λυκείου. Όσο αφορά τις εμπειρίες, είχες καμία τόσο αξιόλογη ώστε να σηματοδοτείται και το έτος 2009 μαζί της? (Θα δείτε που το πάω.)
Α: Όσοι δε καταλαβαίνετε τι εννοεί ο MpoΜp λέγοντας: "είχα ένα ξέσπασμα και από την άνοιξη έως και το τέλος του καλοκαιριού ασχολήθηκα με νέα πράγματα" ένα θα σας πω. Ανακάλυψε τον θεό Αυνάν. Εμπειρίες ορόσημο για το 2009 δε θυμάμαι να είχα εκτός από το ταξίδι μου στο εξωτερικό... και την εμπειρία του Αir Condition στο σπίτι. Αυτά. Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν.
Μ: Επειδή είμαι ανώτερος άνθρωπος, αντιπαρέρχομαι την "προσβόλα" και δεν απαντώ. Εκεί, λοιπόν, που θέλω να καταλήξω, είναι στο ότι θεωρώ επιεικώς λανθασμένη τη νοοτροπία του "πάει ο παλιός ο καταραμένος χρόνος, ας τον ξεχάσουμε, ας τον ξεπεράσουμε". Όπως με κάθε μεμονωμένη εμπειρία στη ζωή, έτσι πρέπει να απομυζούμε και από το κάθε έτος κάποιο νόημα, κάποιο μάθημα ζωής που πηγάζει από το σύνολο των εμπειριών του έτους αυτού. Και στη συνέχεια να προχωράμε, να κάνουμε τη νέα αρχή, με το νέο έτος, με γνώμονα το νόημα αυτό. Έτσι δεν θα επαναλάβουμε και κάποιο λάθος. Είναι απαραίτητο να μην ξεχνάμε πως από τα λάθη μας πρέπει να μαθαίνουμε... Ε, αυτό ξεχνάνε πολλοί, κυρίως αδαείς νεαροί σαν του λόγου σου!
Α: Καταρχάς. Δε θα με λες νεαρό. Δε με ξε'ς και από χθες! Επανέρχομαι τώρα λέγοντας ότι όντως πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας αλλά όταν κάθε χρόνο κάνουμε πάλι λάθη τότε κάτι δε πάει καλά. Εγώ πάντως (όπως περίπου λέει και ένα "γκρουπάκι" στο Facebook) ελπίζω ο καινούργιος χρόνος να είναι straight γιατί αυτός με γ*****... και όχι, δε μου άρεσε. Περιμένω το 2010 έτσι ώστε να είμαι δυο χρόνια πιο κοντά στην καταστροφή του κόσμου...
Μ: Ρε 'συ σου έχω πει όχι "παπαρολογίες" στο blog μου! Με πληγώνεις! Όσο για το group δεν είναι εύστοχο, ειδικά για μέλη γένους θηλυκού... Όσο για το 2009 δεν έχω κάτι άλλο να πω... Και απόψε δεν πάμε καλά, μάλλον έχεις φάει πολλούς κουραμπιέδες με άσπρη σκόνη άγνωστης προελεύσεως για πασπάλισμα!
Α: Άμα θες να μάθεις δεν ήταν κουραμπιέδες αλλά κεκάκια με κάνναβη. Σήμερα επειδή αυτή είναι μάλλον η τελευταία κονιορτοποίηση του χρόνου έχω πιο πολλά μηνύματα:
-Όχι σκουπίδια, όχι σεξ, όχι καπότες σε θάλασσες και ακτές.
-Πούστη οδηγέ του άσπρου φορντ με αριθμό πινακίδας ΙΒΑ-**** είσαι πολύ μουνί και το δαχτυλάκι βάλτο εκεί που ξέρεις.
-Κυρία Αποστολάτου, ειλικρινά χαίρομαι που δεν έφερα καμιά απολύτως έκθεση στο μάθημα σας. Είμαι περήφανος για αυτό.
Μ: Αντώνης ο Ρήτωρ. Γιατί έτσι μας αρέσει. Καλές γιορτές και καλή χρονιά, άπαντες!

Κονιορτοποίηση

Ήταν μια παραγωγή του άνιωθου μηχανόβιου ΑΝ21 και του νεαρού ειδήμονα Μπομπ. Για το 2009. Όλ ράιτς ριζέρβντ.

Τι εστί Άγιος Βασίλης

Άγιος Βασίλης. Ένα πρόσωπο, ένα πνεύμα, μια ιδέα που έχει υποστεί πολλά. Έχει αμφισβητηθεί, συζητηθεί, χρησιμοποιηθεί, έχει αλλοιωθεί και μεταμορφωθεί. Με πολλούς τρόπους και πολλές φορές.

Αυτή τη φορά, λοιπόν, θα επιχειρήσω μια προσέγγιση του Άγιου Βασίλη ως ιδέα. Και θα το κάνω χωρίς να τον συνδέσω με την θρησκεία, χωρίς να αναφερθώ στην αισχρή εμπορική εκμετάλλευσή του από τους (επίσης αισχρούς και επιτήδειους) διαφημιστές, χωρίς να τον κρίνω μέσω της αυστηρής λογικής, και κυρίως, χωρίς υπερβολές.

Ο Άγιος Βασίλης αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο του περιβόητου "Πνεύματος των Χριστουγέννων", το οποίο θα μετονομάσουμε σε "Πνεύμα της Πρωτοχρονιάς", για να ξεφύγουμε από την θρησκευτική έννοια της λέξης "Χριστούγεννα". Άρα, έχουμε το Πνεύμα της Πρωτοχρονιάς.

Ο ορισμός του πνεύματος αυτού? Ο καθένας δίνει τον δικό του ορισμό. Γενικότερα, όμως, αποτελεί μια γιορτή, μια νέα αρχή που μας υπενθυμίζει τι σημαίνει αγάπη, συμπόνοια, ευτυχία και πως πρέπει να τα μοιραζόμαστε άφοβα και αδιάκοπα. Είναι ένα πνεύμα που "επαναφορτίζει" την ψυχή με μια ενέργεια "φωτεινών" συναισθημάτων. Και έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται πριν, κατά και μετά την κάθε αλλαγή έτους. Κακώς κατά την άποψη αρκετών ατόμων, αφού θα έπρεπε καθημερινά να μας διέπουν αυτές οι αξίες και τα συναισθήματα, θα έπρεπε καθημερινά να είμαστε αγαπημένοι, αλτρουιστές, χαρούμενοι και αισιόδοξοι, κι όχι μόνο την πρώτη και την τελευταία εβδομάδα του έτους. Σύμφωνοι, αλλά όπως κάθε ιδέα και κάθε πνεύμα έχει και την επέτειό του, έτσι έχει και το πνεύμα της Πρωτοχρονιάς.

Ο Άγιος Βασίλης, αποτελεί επίσης μια παράδοση και εκφράζει ένα παιδικό όνειρο και την πίστη στο όνειρο αυτό. Είναι ένα θαύμα που μαγεύει την ευάλωτη παιδική ψυχή και γι' αυτό ριζώνεται σε αυτήν, πολλές φορές ακόμα και μετά την πνευματική (ας την πούμε) ενηλικίωση κάποιου.

Η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους:

Πρόκειται για έναν καλό (ευτραφή και μουσάτο, συνήθως) κύριο με μια φανταχτερή (κόκκινη, συνήθως) αμφίεση, ο οποίος έχει, κάπου σε ένα παγωμένο τοπίο, ένα γιγάντιο μυστικό εργαστήρι με ξωτικά και άλλα μυστήρια πλάσματα, όπου εκπληρώνει παιδικές επιθυμίες. Παρασκευάζει και μοιράζει δώρα (παιχνίδια, συνήθως), για όλα τα παιδιά που ήταν φρόνιμα κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους. Έχει προηγηθεί το γράψιμο και η ταχυδρόμηση ενός γράμματος προς τον Άγιο Βασίλη, εκ μέρους των παιδιών αυτών φυσικά. Και το πρώτο πρωί του νέου έτους θα βρουν δώρο κάτω από το στολισμένο δέντρο (έλατο, συνήθως) του σαλονιού ή του δωματίου τους.

Ο Άγιος Βασίλης, λοιπόν, εκφράζει (αλλά και πηγάζει από) την παιδικότητα του ανθρώπου. Από την ελπίδα και την πίστη του στην ύπαρξη μαγείας, και στην ύπαρξη, γενικότερα, ενός φανταστικού μαγικού κόσμου όπου όλα είναι όμορφα και ξέγνοιαστα, όπου όλα τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Ωραία αυτή η παιδικότητα αλλά με μέτρο, γιατί αλλιώς χάνουμε το νόημα και εκεί έρχονται οι συνήθεις υπερβολές.

Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα λαμπιόνια και γενικότερα ο εορταστικός στολισμός, συμβάλλουν δραματικά στην δημιουργία αυτού του ωραίου, ονειρικού περιβάλλοντος. Φως, χρώματα, λαμπερά στολίδια, έλατα, χιόνι (τεχνητό ή φυσικό), ο Άι Βασίλης, τα δώρα. Όλα είναι συνυφασμένα με το πνεύμα της πρωτοχρονιάς. Γιατί το συμπληρώνουν και το ενισχύουν.

Είναι όλα σύμβολα της επετείου του πνεύματος. Είναι τρόπος εορτασμού. Είναι και έθιμο, ένα έθιμο ποικιλόμορφο, έθιμο αγνών συναισθημάτων που διαιωνίζεται καθ' αυτό τον τρόπο. Συνεπώς, το πνεύμα της πρωτοχρονιάς δεν είναι κάτι απλό. Συσχετίζεται με πολλά, σημαίνει πολλά, είναι πολλά.

Εν κατακλείδι, δεν τίθεται θέμα "πίστης" στην ύπαρξη του Άγιου Βασίλη. Τίθεται θέμα ορισμού και κατανόησης της ιδέας του. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ο καθένας τι σημαίνουν οι γιορτές και η αλλαγή του χρόνου για αυτόν. Πρέπει να κατανοεί και να μην ξεχνά πως αποτελούν μια καινούρια αρχή και πως όλο τον ακόλουθο χρόνο θα πρέπει να επιδιώκουν τη βελτίωσή τους σε κάθε τομέα της ζωής τους και από κάθε άποψη. Και πρώτα στα "μικρά πράγματα" και στη καθημερινότητα. Τα "μεγάλα" έρχονται δεύτερα επειδή σε αυτά σε θυμούνται πολλοί, ενώ αντίθετα στα "μικρά" φαίνονται οι πραγματικοί φίλοι, όσοι σε νοιάζονται αλήθεια και σε αγαπάνε από τα βάθη της ψυχής τους. Ανεξάρτητα από το αν και πώς στο λένε ή στο δείχνουν.

Επίλογος

Τα όνειρα είναι τροφή για την ψυχή, διασκέδαση για το μυαλό. Όσο κάποιος ορίζει τα όνειρά του, είναι ασφαλής. Αν όμως σε οδηγούν αυτά, αν απλά ακολουθείς, τότε είσαι δέσμιος. Έχεις εγκλωβιστεί στην ιδέα του "παιδί για πάντα", ένα παιδί άβουλο, ανεύθυνο, χαζοχαρούμενο.

Αντιθέτως, αν ορίζεις τα όνειρα και τις επιθυμίες σου, μετρημένα και σε λογικά όρια, διατηρείς και τη μαγεία και το "παιδί μέσα σου". Και το απολαμβάνεις αυτό, εφόσον το κατανοήσεις πλήρως. Γιατί στη ζωή και στην φαντασία, όταν κατέχεις το νόημα, κατέχεις τα εφόδια για ταξίδια. Και σε αυτά τα ταξίδια βρίσκεις νέα νοήματα ή συμπληρώνεις προηγούμενα. Αποκτάς εμπειρίες και πάνω απ' όλα, μαθαίνεις.

Χρόνια πολλά, λοιπόν, και ο καθένας ας νιώθει όπως επιθυμεί τον Άγιο Βασίλη, τα χρώματα, το φως, τη μουσική, την αγάπη. 

Χρόνια πολλά!

Εγώ σε σκέφτομαι

Αρχίζει ένα όνειρο

ξυπνάνε αναμνήσεις

και με κρατάνε όμηρο

να έχω παραισθήσεις.

Νιώθω πως είναι αληθινή

κι όχι εικονική ευτυχία,

τα συναισθήματα ειλικρινή

κι αποστροφή ουδεμία.

Εικόνες φτιάχνω τρυφερές

που θέλω ν' αντικρίσω

σβήνουν εκεί οι συμφορές

τα μάτια όταν κλείσω.

Βλέπω πως είμαστε μαζί

και οι ψυχές μας πλάι

πάνω σε αγάπη που αιώνια ζει

και γλυκά χαμογελάει.

Οι σκέψεις τώρα με ξυπνούν,

ξανά πραγματικότητα.

Κι εκεί πάντα κυριαρχούν

φόβος κι αβεβαιότητα.

Αν δεν ανταποκρίνεσαι

τη λύπη θα τη γεύομαι

και αν αλλού απευθύνεσαι

κρυφά θ' απογοητεύομαι.

Αν ήταν τόσο εύκολο

να στο ξεκαθαρίσω

θα 'ταν και τόσο δύσκολο

απλά να σ' αγαπήσω.

Ναι, εγώ θα σε σκέφτομαι

μέχρι τα αισθήματά μου ν' ατροφήσουν.

Ναι, εγώ θα σε σκέφτομαι

μέχρι οι ελπίδες μου να ξεψυχήσουν...

Αφιερωμένο σε ερωτευμένους, ερωτευμένες, απογοητευμένους, απογοητευμένες...

Σ.Ι.Α.Σ.Α. 2 - Οι Λοιποί Λιωμένοι (Λ.Λ.)

Όταν ο Αντώνης και ο Μιχάλης αναπτύσσουν διάλογο, πολλά μπορεί να συμβούν ή να... κονιορτοποιηθούν. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα.

Μ: Τελικά θεωρήσαμε απαραίτητο να συνεχίσουμε την κονιορτοποίηση του Συνδρόμου Ιντερνετικής Ανωμαλίας Συμπεριφοράς του Ατόμου, για να αναφερθούμε σε κάποιες περιπτώσεις που δεν "χώρεσαν" στο πρώτο μέρος.
Α: Ναι οι άτιμοι...δε χωράνε πουθενά. Ούτε στο μυαλό μας καλά καλά... Είναι περίεργα άτομα αυτά που θα περιγράψουμε. Γιατί αυτοί είναι πραγματικά ικανοί να κλείσουν 24ωρα για πλάκα μπροστά από ένα PC!
Μ: Εμείς πάντως θα πούμε πώς αυτό αλλάζει την συμπεριφορά τους ή πώς αλλάζει η συμπεριφορά τους για να κλείνουν τα 24ωρα. Δηλαδή, πώς η συμπεριφορά τους αλλάζει από τη μία ως συνέπεια και από την άλλη ως αίτιο του "λιωσίματος". Θα αναφερθούμε και σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις αυτή τη φορά. Περιπτώσεις που σοκάρουν την υφήλιο... Αρχίζουμε, φίλτατε Αντώνη?
 Α: Ναι, μισό να φορέσω τη ζώνη μου... *ΚΛΑΚ*... Έτοιμος.
Μ: Εντάξει, βάζω πρώτη και φύγαμε. Αρχικά να μιλήσουμε για τα online video games γενικώς, και κυρίως για τα γνωστά MMORPG (Massively Masturbatory Online "Rompa" Player Games). Τα παιχνίδια του τύπου Lineage II, Guild Wars και άλλων με λιγότερο χειρότερο το World of Warcraft (WoW). Απαιτούν όλα ελάχιστο χρόνο ενασχόλησης 4-5 ώρες τη μέρα και όλα προκαλούν ανωμαλίες στην συμπεριφορά του ατόμου, τόσο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όσο και όταν κανείς κλείνει το παιχνίδι και φεύγει από τον Η/Υ.
Α: Ναι, τα ΜΜORPG έχουν γίνει σωστή επιδημία! Όλοι μας ξέρουμε αρκετά άτομα που "λιώνουν" καθημερινά σπίτι τους ή σε Internet cafe. Για να καταλάβει κανείς πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα με αυτά τα παιδιά αρκεί να τα κοιτάξει. Κύκλοι κάτω από τα μάτια που είναι μεγαλύτεροι από την περιφέρεια της Γης, λεξιλόγιο που ως επί το πλείστον απαρτίζεται από τις λέξεις "PvP", "x Level", "priest", "lol"... Σ' αυτό το σημείο θα 'θελα να αναφέρω, για να καταλάβουμε σε τι επίπεδο καψίματος μπορεί να φτάσει κάποιος, το συμβάν στην Νότια Κορέα όπου ένας έφηβος έπαιζε μια 'βδομάδα συνεχόμενα WoW  μέχρι που πέθανε(!), από ασητεία πιστεύω... Και η ιστορία δυστυχώς είναι αληθινή, και υπάρχουν και άλλες παρόμοιες...
Μ: Είναι κωμικοτραγική η κατάσταση. Να σε σκοτώνει ένα παιχνίδι (!). Πώς επηρεάζεται λοιπόν το άτομο? Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο παίκτης "απορροφάται" από την οθόνη, και μειώνεται η αντίληψη της πραγματικότητας που έχει καθώς το μυαλό του επικεντρώνεται στο τι συμβαίνει στον φανταστικό κόσμο και όχι στο τι συμβαίνει γύρω του. Τα ξεχνάει όλα, και ο χαρακτήρας του σαν άτομο αλλάζει ανάλογα με τον χαρακτήρα που χειρίζεται στο παιχνίδι. Ξέρουμε όλοι πόσο εύκολα γίνεται κάποιος πιο σκληρός και πιο "άντρας" μπροστά στην οθόνη του, έχοντας την ασφάλεια της ανωνυμίας. Ο καθένας αυτόματα θεωρεί πως γίνεται πιο μάγκας και πιο έξυπνος από τους άλλους. Και επειδή αυτό υποσυνείδητα "ριζώνει" στον εγκέφαλο του καθενός, θα επηρεαστεί έτσι και η συμπεριφορά που θα έχει όταν φύγει από τον υπολογιστή. Το "LOL" είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας επίδρασης του ίντερνετ πάνω στο άτομο. Και όλα γίνονται χειρότερα όταν κάποιος παίζει χωρίς μέτρο, όπως η περίπτωση που ανέφερες.
Α: Μπορούμε να βάλουμε σε μια σειρά, δηλαδή, τα συμπτώματα της πολύωρης παραμονής στο διαδίκτυο:
-Μειωμένη αντίληψη του τι συμβαίνει γύρω και της ώρας.
-Δραματική αλλαγή της συμπεριφοράς του ατόμου προς πιο άγριο (λόγω ανωνυμίας).
-Γενική πτώση της πνευματική διαύγειας του ατόμου.
Πάντως, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα αν λάβουμε υπόψιν ότι τα περισσότερα άτομα έχουν συναίσθηση του ότι καταστρέφονται. Όταν το υποκείμενο της μελέτης μας καταλάβει σε τι θέση βρίσκεται, υπάρχουν δύο αντιδράσεις. Η πρώτη είναι η "δε βαριέσαι", δηλαδή το άτομο δε θα σκεφτεί καλά τις μακροχρόνιες συνέπειες και θα κοροϊδεύει τον εαυτό του νομίζοντας ότι όλα είναι καλά. Η δεύτερη είναι όταν το άτομο θα ψάξει τρόπους να ξεκόψει, καθώς από μόνος του είναι πολύ αδύναμος και χρειάζεται τη συνδρομή των άλλων. Αν ο παίκτης αντιδράσει με τον δεύτερο τρόπο τότε αυτό είναι καλό αφού αυτό πάει να πει ότι ακόμα έχει κρίση και αντιλαμβάνεται τον "έξω κόσμο".
Μ: Τα ίδια ισχύουν και για παίκτες των λεγόμενων browser games τα οποία προϋποθέτουν, πολλές φορές, ακόμα περισσότερο χρόνο ενασχόλησης απ' ότι τα MMORPG. Και τώρα που το σκέφτομαι, έχεις δίκιο καθώς τώρα τελευταία έχω αρχίσει και παρατηρώ ότι άτομα που ανήκουν στην κατηγορία των Λ.Λ. έχουν συναίσθηση της κατάστασης και λένε "ΟΚ, πρέπει να το σταματήσω".  Ωστόσο, δεν πρέπει να γενικεύουμε καθώς υπάρχουν και περιπτώσεις που ίσως δε λαμβάνουμε υπόψιν επειδή δεν αποτελούν άτομα του κοντινότερου περιβάλλοντός μας. Οι "άνιωθοι" λιωμένοι δεν παύουν να υπάρχουν και να ζουν στον κόσμο τους. Εξάλλου αυτοί είναι που συμβάλλουν στην διατήρηση των MMORPG και των browser games, αν το σκεφτείς... Οι επίσημοι servers χρειάζονται συνδρομητές για να συνεχίσουν να λειτουργούν, και οι παράνομοι servers δεν έχει παρατηρηθεί να μειώνονται...
Α: Δηλαδή έχουμε να κάνουμε με ένα κοινωνικό φαινόμενο?
Πάντως η αντίδραση "ΟΚ, πρέπει να το σταματήσω" μου θυμίζει το "ΟΚ. Από του χρόνου θα στρωθώ στο διάβασμα" που λίγο-πολύ όλοι μας το έχουμε πει.
Φίλτατε συναγωνιστή και συν-κονιορτοποιητή Μιχαήλ, ας υποθέσουμε ότι έχουμε κάποιον πολύ κοντινό μας που είναι η επιτομή του "λιωμένου". Μπορούμε να κάνουμε κάτι για να τον βάλουμε στον ίσο δρόμο του Θεού, εκτός από το να του σπάσουμε τα μούτρα πάνω στην οθόνη?
Μ: Αν θέλουμε το καλό του, λοιπόν, πρέπει να του τονίζουμε διαρκώς τι του προκαλεί αυτό που κάνει και να του αποδεικνύουμε μέσω πράξεών του πως η συμπεριφορά και οι συνήθειές του επηρεάζονται, επίσης. Όλα αυτά με φιλικό και ήρεμο τρόπο και όχι με τον τρόπο "Σταμάτα το ρε μαλάκα σε έχει φάει, ηλίθιε, δεν νιώθεις". Μπορούμε να του προτείνουμε κάποιο καλό χόμπι, και να συμμετάσχουμε και εμείς σε αυτό μαζί του. Η απεξάρτηση άλλες φορές πρέπει να γίνεται σταδιακά και άλλες φορές άμεσα, ανάλογα με το άτομο και τον βαθμό εξάρτησης. Γιατί αν κάποιος είναι υπερβολικά εξαρτημένος και του το κόψεις "μαχαίρι", ειδικά χωρίς την δική του συγκατάθεση, το έχασες το παιχνίδι. Για να ακολουθήσεις την παραπάνω μέθοδο, όμως, πρέπει ο φίλος σου να ανήκει στην κατηγορία όσων έχουν έστω επίγνωση της κατάστασης αν όχι προθυμία να σταματήσουν. Αλλιώς γίνεται πιο δύσκολο το πράγμα....
Α: Τηλεφωνάκι στο Δρομοκαΐτειο αν δε είναι πρόθυμος να του φορέσουν το άσπρο πουκάμισο που κουμπώνει από πίσω και να τον βάλουν στο δωμάτιο χωρίς πόμολο. Προσωπικά έχω σταμπάρει άτομα που πρέπει να τους μιλήσω με τον τρόπο που περιέγραψες... Νομίζω πως δεν υπάρχει κάτι άλλο να αναλύσουμε ή κάτι μου διαφεύγει... Τι λες?
Μ: Τίποτα εκτός από τις ειδικές περιπτώσεις. Μία είναι αυτών που χρησιμοποιούν το ίντερνετ αποκλειστικά για να μπουν σε κάποιο chat και να την πέσουν σε όποιον αναπνέει και γράφει. Σημεία και τέρατα μπορεί να δει κανείς εκεί. Έχεις κάποια άλλη συγκεκριμένη περίπτωση να αναφέρεις?
Α: Υπάρχουν και αυτοί (συνήθως ηλικίας 30 βάλε) που παίζουν οnline στοιχήματα! Λες και δε τους έφτανε που ήταν losers στην πραγματική ζωή, θέλουν να χάνουν και μέσω διαδικτύου... Τι βίτσια και αυτά.
Μ: Μία τελευταία ειδική περίπτωση είναι αυτή του "leecher". Είναι τα άτομα που χρησιμοποιούν το ίντερνετ μόνο για να κατεβάζουν. Μιλάμε για "download να 'ναι, κι ό,τι να 'ναι" φάσεις. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο. Τίποτα άλλο, φίλτατε?
Α: Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω. Το μήνυμα της ημέρας: "Αφήστε τα keyboards και πιάστε τα κορίτσια".
Μ: Σωστός. Εις το επανακονιορτοποιήσειν, λοιπόν, και καλό μήνα σε όλους!

Βλέπε και: Σ.Ι.Α.Σ.Α. 1

Το Σύνδρομο Ιντερνετικής Ανωμαλίας Συμπεριφοράς Ατόμου (Σ.Ι.Α.Σ.Α.)

Όταν ο Αντώνης και ο Μιχάλης αναπτύσσουν διάλογο, πολλά μπορεί να συμβούν ή να... κονιορτοποιηθούν. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα.

Μ: Καλησπέρα κυρίες και κύριοι. Και πάλι κοντά σας μετά το διαφημιστικό διάλειμμα, με ένα καυτό θέμα προς συζήτηση.
Α: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, καλησπέρα και από 'μένα που εκπέμπω από τη σπηλιά μου.
Μ: Από τη σπηλιά του ο Αντώνης και από τα κρυφά υπόγεια όπου βρίσκομαι εγώ, θα κάνουμε λόγο σήμερα για το πώς αλλάζει η συμπεριφορά του ατόμου όταν βρίσκεται μπροστά σε μία οθόνη. Και φυσικά, σε σχέση με το τι κάνει σε αυτή την οθόνη (για όσους δεν έχουν τυχόν καταλάβει, είναι η οθόνη του Η/Υ).
 Α: Μάλιστα. Θα αναλύσουμε τον εγκέφαλο του υποκειμένου τη στιγμή που τα μάτια του βομβαρδίζονται από εκατομμύρια χιλιάδες χρωματιστά πίξελ το δευτερόλεπτο τη στιγμή που παίζει counter strike, κατεβάζει παράνομα αρχεία ή βλέπει ταινίες "εκπαιδευτικού περιεχομένου". Πώς αντιδράει? Τι αποθηκεύεται στο υποσυνείδητο του? Τι (και αν) σκέφτεται?
Μ: Ας ξεκινήσουμε λοιπόν αναφέροντας τις συνηθισμένες δραστηριότητες ενός εφήβου/ μιας έφηβης κατά τη διάρκεια παραμονής σε αυτή την κατάσταση ηλεκτρονικού βομβαρδισμού. Πρώτο και καλύτερο, το WLM (Windows Live Messenger) αλλιώς γνωστό ως MSΝ. Οι νεαροί και οι νεαρές επιδίδονται στην συζήτηση και σε κλήσεις βίντεο και ήχου επί πολλές ώρες με μεγάλο ζήλο τροποποιώντας με το παραμικρό το όνομα και το προσωπικό τους μήνυμα, έτσι για να περνάει η ώρα βρε αδερφέ. Έτσι για να τα σπάμε.
Α: Θα αναφερθώ στα προσωπικά μηνύματα γνωστά και ως "πιμί" ή "η μαλακία εκεί πάνω". Καταρχάς είναι σατανικό για το λόγο ότι εκβιάζει τους άλλους στο να μάθουν τι μουσική σου αρέσει να ακούς. Ποιος σου είπε εσένα μαντάμ ότι θέλω να βλέπω για π.μ. το "Oso 8a Pairnw tis Strofes_track1_downloaded _from_stompoutsomou.com"??? Ύστερα το π.μ. μπορεί να λειτουργήσει σαν δόλωμα για ομιλία, με κλασσικά παραδείγματα τα "ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΤΕ", "βαριέμαι βρε παιδιά, πείτε τπτ lolz" και άλλα τέτοια γραφικά. Επίσης από ένα π.μ. μπορούμε να καταλάβουμε αν και με ποιόν τα έχει το υποκείμενο μας, αν έχουν κάνει σεξ και γενικά την ερωτική του ζωή. Όπως είπες το π.μ αλλάζει με το παραμικρό π.χ. "Παιδιά, πάω να χέσω τώρα, επιστρέφω σε 5", βέβαια υπάρχουν και τύποι που αλλάζουν το π.μ τους κάθε δίσεκτο έτος αλλά αυτοί είναι άλλη φάρα!
Μ: Είναι διάφορες οι φάρες αλλά δεν θα επεκταθούμε σε αυτό τώρα. Πρέπει να τονίσουμε πως όταν τα εν λόγω άτομα βρίσκονται εντός σύνδεσης και επί του πληκτρολογίου τους, αλλάζουν τη συμπεριφορά τους, γυρνώντας την σε ένα "Χαζοχαρούμενο Mode". Άλλα άτομα έχουν πολύ έντονο χαζοχαρούμενο mode και άλλα λιγότερο έντονο έως και καθόλου. Υπάρχουν και άτομα που τις περισσότερες φορές διατηρούν τον χαρακτήρα τους και μπροστά στην οθόνη. Παρολ' αυτά πιστεύω πως όλων μας η συμπεριφορά αλλάζει από λίγο έως πολύ όταν καθόμαστε μπροστά στην φωτεινή οθόνη. Από εκεί και πέρα διαφέρει το πώς και το πόσο επηρεαζόμαστε και αλλάζουμε.
Α: Σίγουρα. Κάποια άτομα αλλάζουν τόσο πολύ που δε συνεννοείσαι μαζί τους καθώς απαντάνε ακαταλαβίστικα... Πάντως ένα φαινόμενο που έχω παρατηρήσει τον τελευταίο μισό χρόνο είναι ότι όλοι ανακαλύψανε ξαφνικά το "Busy" και το χρησιμοποιούν χωρίς λόγο. Φαντάσου ότι στο Facebook υπάρχει μια βλακεία που ρωτάει "Ποιο mode στο msn σ' αρέσει περισσότερο?"... Ε, η πλειοψηφία επέλεξε το "busy". Από την άλλη, το MSN και γενικά το διαδίκτυο σε προδιαθέτει για να κάνεις "βλακιούλες" αφού δεν υπάρχει οπτική επαφή μεταξύ των χρηστών άρα έχουμε πλήρη ανωνυμία. Το τελευταίο ειδικά κάνει το κάθε 13χρονο παιδί του Conn-X να γράφει ηλίθια ανορθόγραφα σχόλια στο youtube όπως "MpraXami CITY 7 re mounopana!!111!".
Μ: Χαρακτηριστικά, ρώτησα πριν κάποιες μέρες μια επαφή μου στο MSN για ποιο λόγο επιλέγει συνεχώς το status του να δείχνει busy ή away ενώ είναι τις περισσότερες ώρες online. "Γιατί μου αρέσει το status και το χρώμα του εικονιδίου του.". Όσο για τα 9-10-11-12-13-14χρονα του ίντερνετ, αποτελούν μια ολόκληρη κατηγορία χρηστών του ίντερνετ, άκρως επικίνδυνη και πολύπλοκη στη μελέτη της. Ας προχωρήσουμε τώρα στον καθοριστικό ρόλο των emoticons/smilies/φατσούλων και των άλλων συντομογραφιών τα οποία χρησιμοποιούνται για να συμπυκνώσουν και να εκφράσουν συναισθήματα με το πάτημα δυο κουμπιών. Κάτι που όπως έχουμε πει, χρησιμοποιείται ασκόπως και επανειλημμένως από πολλούς και πολλές "καλωδιωμένους"...
Α: Αλλουνού παπά Ευαγγέλιο και τούτο! Τα emoticons διακρίνονται σε δύο βασικές κατηγορίες, τα "μαμίσια" που έχει το MSN από μόνο του και τα "aftermarket" που τα προσθέτουμε μόνοι μας συνήθως μέσω επαφών μας που μας τα στέλνουν. Υπάρχουν άτομα τα οποία έχουν ίσα με 2.000.000 emoticon, ένα για κάθε λέξη. Πραγματικά! Αφού όταν σου στέλνουν κάτι δε βλέπεις τίποτα επειδή περιμένεις να εμφανιστεί το δίχως άλλο ηλίθιο emoticon τους! Αίσχος κύριοι! Βέβαια αυτό δε πάει να πει ότι δεν έχουμε και ωραία, τίμια emoticons. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα 3 emoticon που αν τα βάλεις σε σειρά, εμφανίζουν τον Jim Carrey και τη παρέα του να χορεύουν στο ρυθμό του "What is Love" μέσα στο αμάξι τους!...
Μ: Είναι οι λίγες εξαιρέσεις αυτά... Είναι οι κάγκουρες των emoticons αυτοί που ανέφερες και για να μην πολυλογούμε, ας περάσουμε σε άλλον ένα τομέα της μελέτης μας. Το facebook. Εκεί έχουμε στην πλειοψηφία τα τραγικά παραδείγματα "πέφτουλα" και "λιωμένου". Ο πρώτος έφτιαξε το facebook για να δείξει πόσο άντρας είναι, να γράψει ό,τι παπαριά του κατέβει στο άδειο του κεφάλι και να την πέσει σε όσα πιο πολλά θηλυκά μέλη του facebook μπορεί, και αυτό φυσικά με τον πιο ηλίθιο και αισχρό τρόπο. Οι λιωμένοι (και λιωμένες εδώ) έχουν ως βασική απασχόληση την απάντηση σε κάθε είδους και θέματος quiz και την δοκιμή όσο περισσότερων εφαρμογών είναι δυνατόν. Επίσης ανεβάζουν μεγάλο όγκο φωτογραφικού υλικού, έτσι να ξέρουμε όλοι τι κάνουν κάθε μέρα, πώς και γιατί. Τα προσωπικά μηνύματα και τα μηνύματα τοίχου, όπως και στο MSN, δίνουν και παίρνουν, εδώ όμως μπορείς να δεις περισσότερες αμπελοφιλοσοφίες και χαζά λογοπαίγνια καθώς και κάθε είδους (ΜΑ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ) ομάδες και σελίδες θαυμαστών. Οι λιωμένοι να σημειώσω ότι μάλλον φορούν παρωπίδες όταν χρησιμοποιούν το facebook. (Υπάρχουν εκατοντάδες group με το ίδιο ακριβώς θέμα και όνομα, και αυτό ισχύει για διάφορα θέματα και ονόματα). Τέλος, να σημειώσω ότι και οι πέφτουλες και οι λιωμένοι/λιωμένες αποτελούν βασική απόδειξη της αλλαγής συμπεριφοράς στο διαδίκτυο, αφού δείχνουν ξεκάθαρα την ανασφάλεια τους και την αδυναμία τους να κάνουν κάτι καλύτερο εκτός facebook και εκτός σύνδεσης...
Α: Είσαι μέσα στο μυαλό μου! Οι πέφτουλες επίσης αρέσκονται στo να κάνουν "Like" σε κάθε χαζο-τράγουδο, χαζο-στάτους(όχι το παγωτό) και καλά για να δείξουν ότι έχουν τα ίδια γούστα με τη χοντρή γκόμενα των ονείρων τους που αν και μπάζο σίγουρα έχει τόνους φωτογραφικού υλικού όπως ανέφερες. Να σημειώσουμε ότι αυτές οι "φωτό" συνήθως, είναι σκοτεινές ή υπερφωτισμένες ώστε να μη φαίνεται η μάπα της ξεκάθαρα και γράφουν μαλακίες με το ΜS Paint όπως "azapouliniZzzZ 4 eveR" (υπολείμματα emo "εμποχών", δε θα πω άλλα)... Τα γκρουπ από την άλλη, εκτός από το ότι υπάρχουν πολλά ολόιδια, ώρες ώρες γράφουν καααάτι πίπες όπως: "Η αγάπη δεν εκφράζεται με λόγια" "Η σιωπή είναι καμιά φορά εκκωφαντική" και άλλες τέτοιες μαλαπέρδες που τις έχουν δει/ακούσει σε κάποιο τραγούδι των αδερφών "Κατσιμηχέσω". Ένα άλλο θέμα όσο αφορά το facebook είναι αυτοί οι βλάκες που στέλνουν τα ηλίθια σπαμ μηνύματα σε στυλ "αν δεν απαντήσεις θα σβηστεί το facebook σου επειδή και καλά τρως χώρο και γίνεται αργό" ή "κάνε join εδώ για να βλέπεις ποιός μπαίνει στο προφίλ σου και κοιτά τις φωτογραφίες σου. ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ ΡΕ ΦΙΛΕ! Αν δεν ήθελα να δεις τις φωτογραφίες μου δε θα τις ανέβαζα ή δε θα σε έκανα add! Και σταματήστε επιτέλους να ανεβάζετε βίντεο του μαλάκα του ράπερ του Sanjuro! Και όποιο 12χρονο ξαναδώ να ρωτάει σε ιντερνετικό φόρουμ πόσα εκατοστά χρειάζονται για να ικανοποιήσεις μια γυναίκα θα έρθω από το σπίτι του να του κόψω και τα λίγα που είχε! Άσταδιαλα όλοι σας καμμένοι βλάκες περιπλανώμενοι του διαδικτύου που κάνετε copy paste με το δεξί κλικ και αφήνετε το MSN όλη μέρα στο busy και άμα σας ρωτήσουν τι κάνετε θα πείτε: "Τίποτα...βαρεμάρα."! Αει παένετε απο 'δω! A! Ξέχασα να πω ότι οι φωτογραφίες με ναργιλέδες και καπνούς είναι τουλάχιστον Ε-ΜΕ-ΤΙ-ΚΕΣ.
Μ: Συμφωνώ (και μάλιστα απολύτως) μαζί σου αλλά για να μην γινόμαστε υπερβολικά υποκειμενικοί και φυσικά για να διατηρούμε το επίπεδο, ας αφήσουμε εκτός τις μουσικές προτιμήσεις του καθενός καθώς και τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς, φίλτατε. Άλλωστε η κονιορτοποίηση αποτελεί πρότυπο συζήτησης, με ψυχραιμία και ουσία. Και για να κλείσουμε το όλο θέμα, για να μην επεκταθούμε άσκοπα περαιτέρω, υπάρχει κάποιο άλλο στοιχείο, εκτός facebook, το οποίο ίσως παραλείψαμε?
Α: Έχεις δίκιο ανερχόμενε... Νομίζω τα καλύψαμε όλα για σήμερα δεδομένου οτι το κλασσικό άτομο αυτά κάνει. MSN, facebook, youporn, κακά και νάνι. Να δώσω το σύνθημα της ημέρας?
Μ: Και σε περίπτωση που δεν έχουμε καλύψει, θα μας έρθει η φλασιά και ίσως το καλύψουμε σε ένα Part 2 του παρόντος κειμένου. Ριχ' το, γιατί σε βλέπω, έχεις έμπνευση σήμερα.
Α: "Μισώ τους Ατρόμητους". Τάδε έφη Αλφόνσο!
Μ: Παλιές καλές εποχές. Ζήτω ο Ταρούσα. Και καλό Σαββατοκύριακο στους αγαπητούς αναγνώστες.

Βλέπε και: Σ.Ι.Α.Σ.Α. 2

Ζήτω το έθνος...

Σκέψεις της ημέρας...

- 28η Οκτωβρίου...
- Χρόνια πολλά στο ένδοξο έθνος... Χρόνια πολλά στην κατάντια...
- Το μήνυμα της ημέρας: "Ο νόμος είναι σαν τον ιστό της αράχνης. Οι μικρές μύγες πιάνονται, ενώ οι μεγάλες σχίζουν το δίχτυ και φεύγουν."
- Διαβάστε εκεί και για το περιστατικό στο Α.Τ. της Αγίας Παρασκευής.
- Εγώ δεν έχω πάντως την διάθεση να γιορτάζω για το έθνος μου όταν είναι σε τέτοια κατάσταση.
- Ίσως μόνο να γιορτάζω για το τότε. Για τις στιγμές που ήταν πράγματι ένδοξο το έθνος.
- Τότε που ήμαστε τίμιοι πρωταγωνιστές.
- Όχι τώρα, που είμαστε άδοξοι μπάσταρδοι.
- Έλληνες.
- Ασχοληθείτε με το ποδόσφαιρο, το τι έκανε ο κάθε "σταρ" την περασμένη εβδομάδα και τι θα φορέσει η Πετρούλα στο επόμενο δελτίο καιρού.
- Now listening to: "Fiona Culley - Something To Die For"
- O Γιούρι Γκέλερ και οι υπόλοιποι (υποψήφιοι διάδοχοι) απατεώνες και καραγκιόζηδες, για άλλη μια φορά απέδειξαν την ανύπαρκτη νοημοσύνη των Ελλήνων που παρακολουθούν τηλεόραση. Πάνω από 40% των τηλεθεατών παρακολούθησαν την πρώτη εκπομπή "για τον διάδοχό του".
- Έχουμε καταντήσει να δεχόμαστε να μας σερβίρουν απατεωνιά και ψέμα για θέαμα.
- Αλλά...
- Δώσε θέαμα στο λαό και παρ' του την ψυχή...
- Πρόβατα.
- Είναι αρκετά εκνευριστικό να σε ρωτάνε αν είσαι οικολόγος. Δηλαδή αν ανακυκλώνεις, αν εξοικονομείς και τα λοιπά.
- Ρωτάμε για τα αυτονόητα πλέον?
- Είναι επιλογή του καθενός αν θα νοιαστεί για τον πλανήτη ή όχι?
- Είναι προσωπική επιλογή ποιο θα είναι το μέλλον της ανθρωπότητας?
- Και κάτι τελευταίο.
- Σκεφτείτε λίγο, γιατί ζητάνε οικονομική υποστήριξη από τον απλό πολίτη οι (δήθεν) φιλανθρωπικές οργανώσεις?
- Εμάς δεν μας περισσεύουν λεφτά. Σε άλλους περισσεύουν.
- Εγώ θα ντρεπόμουν να πληρώσω 20 εκατομμύρια για να πάρω έναν άνθρωπο που κλωτσάει σωστά την μπάλα. Όταν πεινάνε αλλού και όταν το κράτος όπου ζω είναι υπό διάλυση.
- Εγώ θα ντρεπόμουν να ρίχνω την ευθύνη στον απλό κόσμο, που κοιτάει πώς να τα βγάλει πέρα με την κρίση.
- Δεν ευθύνομαι εγώ που το παιδάκι στον τρίτο κόσμο πεινάει. Που το παιδάκι στη γάζα επίσης πεινάει. Που και τα δύο παιδάκια κινδυνεύουν.
- Η ευθύνη η δική μου έρχεται τελευταία. Είμαι ο τελευταίος που μπορώ να βοηθήσω. Οικονομικά, λέμε τώρα.
- Ντροπή σας.


Η νέα υπερπαραγωγή του ΣΚΑΪ λέγεται "Ασυνήθιστα ζώα, ακραίες συμπεριφορές.". Την πρώτη φορά που το είδα, το μυαλό μου πήγε πρώτα στους Έλληνες και μετά στο ζωικό βασίλειο...

Το Ελληνικό "Ποδότσιρκο"

Όταν ο Αντώνης και ο Μιχάλης αναπτύσσουν διάλογο, πολλά μπορεί να συμβούν ή να... κονιορτοποιηθούν. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα.

Μ: Ήρθε η ώρα για μια κονιορτοποίηση... αθλητική και άκρως εκπαιδευτική. Η κονιορτοποίηση του αθλήματος με τίτλο "ελληνικό ποδόσφαιρο". Τι θα μάθουμε σήμερα φίλτατε Αντώνη?
Α: Θα μάθουμε για τη συμπεριφορά του Έλληνα οπαδού καθώς και τη νοοτροπία που επικρατεί στα γήπεδα του Ελλαδιστάν.
Μ: Το "Έλληνας οπαδός" σε εισαγωγικά παρακαλώ γιατί έχουμε λίγους από αυτούς. Οι υπόλοιποι λέγονται φανατισμένοι παρατηρητές παράστασης υποκατάστατου αθλήματος με ειδικότητα στο μπινελίκι και πίστη στο σήμα της ομάδας ποδοτσίρκου που υποστηρίζουν.
Α: Ακριβώς, το γήπεδο έχει γίνει ένας χώρος εκτόνωσης και εκ-κάβλωσης του μέσου (βλάκα) Έλληνα. Με τη σειρά του αυτό δείχνει και άλλα προβλήματα σε όλο το εκπαιδευτικό και κοινωνικό σύστημα της Ελλάδας που θα τα πούμε σε κάποια άλλη κονιορτοποίηση.
Ας αρχίσουμε συγκρίνοντας τα γήπεδα μας με αυτά του εξωτερικού, και δε μιλώ για τα γήπεδα ως κτήρια αλλά σαν έναν μικρόκοσμο αφού βρίσκεις κάθε καρυδιάς καρύδι μέσα. Θα πάρουμε για παράδειγμα την Αγγλία. Έχεις δει Αγγλικό γήπεδο-ποδόσφαιρο Μπόμπ?
Μ: Περιμένοντας καθηλωμένος σε ένα δελτίο ειδήσεων, σε ένα κανάλι για να δει η μήτηρ μου δελτίο καιρού έχω παρακολουθήσει απλά highlights και γκολ από Αγγλικό, Ισπανικό, Γαλλικό (και άλλων χωρών) ποδόσφαιρο. Σχετικά με αυτό, να πω μόνο ότι εκεί το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από εκλεπτυσμένη τέχνη-άθλημα και ψυχαγωγεί τους πάντες, μικρούς και μεγάλους, γυναίκες και άντρες. Όσο για τις υποδομές τους, το μόνο που έχω να πω είναι ότι δεν χρειάζονται κιγκλιδώματα να χωρίζουν τους οπαδούς από τους παίκτες...
Α: Ακριβώς. Οι οπαδοί εκεί δεν είναι κάφροι με δολοφονικά ένστικτα όπως εδώ... Δε τους παίρνει άλλωστε. Αν σε τσακώσει μπάτσος να κάνεις μαλακίες εκεί, ο νόμος λέει ότι όλα τα παιχνίδια της ομάδας σου θα τα βλέπεις στο πλησιέστερο Α.Τ. της περιοχής σου. Δε νομίζω ότι κάποιος που αγαπά την ομάδα του να θέλει κάτι τέτοιο. Φαντάσου ένα παρόμοιο μέτρο στην Ελλάδα! Δε θα έφτανε ο χώρος μέσα στα τμήματα!
Μ: Όπως λέει και η ανάλογη διαφήμιση "το μόνο θύμα της βίας στα γήπεδα είναι το ποδόσφαιρο". Το οποίο μετατρέπεται σε ποδότσιρκο και όχι μόνο λόγω οπαδών. Είναι το πιο "άρρωστο" άθλημα στην Ελλάδα πλέον. Και μην ξεχνάμε πως η βία και ο εκφοβισμός μεταφέρονται και εκτός γηπέδου. "Μπόχουμ δέρνουμε?"... (http://www.youtube.com/watch?v=VLEp8MAbA7g)
Α: "Όοοχι βέβαια". Όντως το ποδόσφαιρο είναι πιο επηρεασμένο από άλλα αθλήματα, ίσως επειδή είναι πιο δημοφιλές. Τώρα, θα ήθελα να θίξω την σχέση οπαδού-ομάδας στην Ελλάδα. Ο καθηγητής των μαθηματικών μου, ο οποίος είναι το πιο "εντάξει" άτομο που έχω γνωρίσει by the way, λέει: "Μάγκες, όπως και να το κάνουμε. Γυναίκα? Αλλάζεις. Κόμμα? Και αυτό το Αλλάζεις. Αμάξι? Αλλάζεις. Ομάδα όμως δεν αλλάζεις ποτέ σου!". Τα λεγόμενα αυτά με έκαναν να σκεφτώ για το γιατί να είμαστε ομάδα "Α" και όχι "Β"? Παλαιότερα, το τι ομάδα ήταν κάποιος επηρεαζόταν άμεσα από το που ζούσε και και σε ποια κοινωνική τάξη ανήκε. Δηλαδή:
Είσαι κάτοικος Πειραιά και ανήκεις στην εργατική τάξη? Ολυμπιακός Πειραιώς τότε.
Είσαι κάτοικος Πειραιά και ανήκεις στην αστική τάξη? Εθνικός Πειραιώς τότε.
Μένεις γύρω από το Κολωνάκι, Γκύζη και ανήκεις στην αστική τάξη? Παναθηναϊκός το δίχως άλλο. Έχεις κάποιο σχόλιο Μ?
Μ: Είναι άλλη μια απόδειξη ότι ο Έλληνας έχει μάθει να ακούει και να ακολουθεί χωρίς να σκέφτεται. Εκτός αν τον ενοχλήσουν. Το οποίο σπάνια συμβαίνει. Και εκτός αυτών που είπες περί επιλογής ομάδας, τα οποία ισχύουν και πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν, ισχύει το ίδιο ακόμα και σε πολιτικό επίπεδο. Και να γινόταν όλο αυτό χωρίς ξύλο, βρισίδι, χρήμα να ρέει και στημένο ποδόσφαιρο, καλά θα ήταν. Εδώ όμως υποχρεώνεσαι αν θες να υποστηρίξεις την ομάδα σου (δημοσίως), να φας ή να ρίξεις ξύλο, να μην μπορείς να συζητάς και απλά να φωνάζεις ότι "ΗΤΑΝ ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΣ/ΑΣΧΕΤΟΣ Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ", "είναι στημένο το πρωτάθλημα", "είστε άσχετοι, μην μιλάτε", "γαμώ την ομάδα σου όλη", "θα σε "γραμμίσω" αν ξαναπιάσεις στο στόμα σου την ομάδα μου", κτλ.. Είναι τσίρκο, καλά στημένο και διατηρείται. Και φυσικά αυτό οφείλεται και στο ότι παίζονται και συμφέροντα "πίσω από τις κουρτίνες" και όχι μόνο στη νοοτροπία των οπαδών...
Α: Και μη ξεχνάμε ότι υπάρχουν τρελά συμφέροντα γύρω από όλο το γηπεδικό θέμα, μου είναι αδύνατον να σκεφτώ ότι δεν υπάρχει κάποιος από πίσω και τρίβει τα χέρια του βλέποντας νέα άτομα να σκοτώνονται κυριολεκτικά(!) για μια ομάδα. Και σκοτώνονται τζάμπα αφού όπως προείπα η ομάδα δεν πρεσβεύει κάτι στις μέρες μας. Όσο για τη συμπεριφορά των "οπαδών" που ανέφερες, είναι αυτό που λέμε ψυχολογία της καφετέριας...
Μ: Κάτι για το οποίο θα κάνουμε λόγο σε άλλη κονιορτοποίηση. Και το πιο γελοίο στην όλη ιστορία είναι ότι οι χούλιγκανς και οι λοιποί φανατισμένοι δεν κερδίζουν απολύτως τίποτα από την όλη ιστορία. Και όχι μόνο οι φανατισμένοι αλλά και όσοι ασχολούνται πολύ και παίρνουν στα σοβαρά τις εξελίξεις στη βιομηχανία αυτή (γιατί και περί βιομηχανίας πρόκειται το ποδόσφαιρο) δεν κερδίζουν τίποτα. Οι παίκτες θα πληρωθούν, οι ιδιοκτήτες και άλλοι οικονομικοί παράγοντες θα πληρωθούν αλλά το κέρδος του φανατισμένου ποιο είναι? Πλην της ζωώδους εκτόνωσης μέσω της βίας, δηλαδή...
Α: Ο φανατίλας το μόνο που θα κερδίσει είναι μια μικρής διάρκειας δόση υπερηφάνειας, και έτσι θα μπορεί να "την πει" στον φίλο του-υποστηρικτή αντίπαλης ομάδας. Κάτι άλλο σχετικό με το ποδότσιρκο στην Ελλάδα είναι και το στοίχημα. Πόσους κατεστραμμένους έχεις δει από τούτο? Η όλη πλάκα είναι ότι κάποιοι παίζουν χωρίς λόγο, ας το πούμε έτσι, παραδείγματος "μοσ-χάριν" είναι μια κοπέλα στο σχολείο που παίζει στοίχημα μόνο και μόνο επειδή παίζει ο αδερφός της... Ενδεχομένως και επειδή θέλει να ρίξει έναν φίλο μου που ασχολείται ημι-επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο... Τέλος πάντων, το θέμα και το ζουμί είναι ότι άλλοι κερδίζουν με όλα αυτά. Οι mensieur Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης, κλπ κλπ... Μήπως λοιπόν όλοι αυτοί που έχουν συμφέροντα μας ρίχνουν "φόλες φανατισμού" που όσο τις τρως τόσο φανατίζεσαι και τους κάνεις πιο πλούσιους παράλληλα? Λέω εγώ τώρα...
Μ: Μια χαρά τα λες... Είναι άλλο ένα είδος χειραγώγησης στο οποίο υποβάλλεται ο Έλληνας και δεν παίρνει χαμπάρι. Και είναι και άλλη μια απόδειξη ότι ο μοντέρνος Έλληνας αρνείται να κρίνει, αρνείται να σκεφτεί. Όσο για το ποδότσιρκο, σου λένε "παρακολούθησε, μάθε τα όλα απέξω, ασχολήσου μέχρι αηδίας, παίξε στοίχημα, έλα να ρίξεις ξύλο στους αγώνες, αγόρασε αμέτρητα είδη ρουχισμού με το σήμα της ομάδας σου, βάψε τα πάντα στο χρώμα της ομάδας σου, σκέψου και φώναξε υβριστικά λογοπαίγνια και συνθήματα για να κράξεις τις αντίπαλες ομάδες ή όποια πρόσωπα σου πουν πως πρέπει να κράξεις, και έτσι θα μας υποστηρίξεις!". Θα έχουν θέμα οι ειδήσεις, θα έχει κάποιους για να πλακώνει η αστυνομία, θα βγάλουν και άλλα λεφτά οι οικονομικοί παράγοντες. Και μέσα από το χάος αναβλύζουν καινούρια είδη κοινωνικών διακρίσεων, απίστευτη βία, τρόμος και ακόμα και θάνατοι... Και ούτε ίχνος αξιοπρέπειας και σεβασμού.
Α: Πολύ σωστά... Υπάρχει όμως κάποιος τρόπος για να τα μειώσουμε έστω όλα αυτά..?
Μ: Ρωτάς με ποιον τρόπο θα μάθουμε στον Έλληνα να σκέφτεται. Ξέρουμε πολύ καλά ότι όλα ξεκινάνε από την παιδεία... Άρα ας μην επαναλαμβανόμαστε. Πάλι στο εκπαιδευτικό σύστημα γυρνάμε. Το οποίο αφού δεν είναι υγιές δεν καταφέρνει, όχι μόνο να περάσει γνώσεις στους νέους, αλλά και να τους μάθει να σκέφτονται. Να τους μεταδώσει την σωστή νοοτροπία για να πάει επιτέλους (!) αυτή η χώρα προς το καλύτερο. Έχεις κάτι να προσθέσεις/σχολιάσεις επί αυτού?
Α: Απολύτως τίποτα φίλτατε. Για άλλη μια φορά καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως πρέπει να αναδιοργανωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα και ενδεχομένως το κοινωνικό. Πιστεύω πως αποδείξαμε και σήμερα έμπρακτα πως "Δυο μυαλά είναι καλύτερα από ένα"!
Μ: Μα φυσικά... Ήταν τιμή μου που ρίξαμε άλλο ένα χτύπημα στο κατεστημένο μέσω της σημερινής εποικοδομητικής μας κονιορτοποίησης. Ποιο είναι το μήνυμα της ημέρας αυτήν την φορά φίλτατε?
Α: Χμμμ... Όπως στρώνεις, έτσι κοιμάσαι.
Μ: Ευχαριστούμε τον αγαπητό Αντώνη για την ευγενική προσφορά του ρητού της ημέρας και της προσεχούς εβδομάδας. Να σας ενημερώσω αγαπητοί και αγαπητές αναγνώστες ότι είχαμε ανανέωση του τίτλου του blog και των λέξεων του μεγάλου μικρού λεξικού, σήμερα. Καλησπέρααα!

Νεύρα

Σκέψεις της ημέρας...

- Γιορτάζουμε εκλογές και παγκόσμια ημέρα των ζώων μαζί!
- Τέλεια!
- Ξεφτίλα το facebook.
- Πάμε όλοι μαζί για Twitter χωρίς να ξέρουμε τι είναι. Απλά να έχουμε και από αυτό.
- Πάμε για αυθαίρετα στα καμένα θέρετρα.
- Νομίζω το ξέχασαν ήδη τα τηλεοπτικά κανάλια το κάψιμο που μας πρόσφερε απλόχερα και φέτος η κυβέρνηση.
- Now listening to: " Doman & Gooding feat. Dru - Runnin' "
- Φέτος, όσο βρίσκομαι στην κατάσταση, την ελαφρώς εμπόλεμη και αγχωτική περιβαλλοντικά κατάσταση για την προετοιμασία για τις πανελλήνιες εξετάσεις, βρίσκω όλο και πιο συχνά τον εαυτό μου να καταριέται τους πολίτες της χώρας μας, κυρίως τους απολίτιστους πολίτες, τους πολιτικούς.
- Και στο τέλος, καταλήγω πάλι να απελπίζομαι για την κατάσταση που φαίνεται πως είναι κάτι παραπάνω από υπερβολικά δύσκολο να αλλάξει.
- Όχι, δεν είναι αφορμή να διακόπτω το διάβασμα.
- Αλλά εγώ δεν θα μπω στον κλοιό του πανικού που η πλειοψηφία των συνυποψηφίων συμμαθητών μου, συγγενών μου, καθηγητών μου, και άλλων προσπαθεί να επιβάλλει σε όλους.
- Άλλο ένα στερεότυπο επικίνδυνο, αλλά απαραίτητο σε κάποιους, απ' ό,τι φαίνεται...
- Μακριά από εμένα!
- Ποιος σας είπε ότι για να είμαι υποψήφιος και για να περάσω σε μια σχολή θα πάψω να είμαι άνθρωπος, πόσο μάλλον νέος!
- Προτιμώ να μην περάσω σε κάποια "καλή" σχολή, από το να καταστραφεί μερικώς ή ολικώς η ψυχική μου υγεία.
- Άντε γεια και καλό φθινόπωρο (τώρα που μπήκαμε για τα καλά)!

Κι ο καθένας με τον πόνο του...

Κονιορτοποίηση του "LOL"

Όταν ο Αντώνης και ο Μιχάλης αναπτύσσουν διάλογο, πολλά μπορεί να συμβούν ή να... κονιορτοποιηθούν. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα.

Α: Καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα και του χρόνου!
Μ: Καλησπέρα. Προς τι οι άφθονοι χαιρετισμοί?
Α: Είναι παρενέργειες του φαινομένου που θα αναφέρουμε. Και για να εξηγούμαστε, σήμερα θα κονιορτοποιήσουμε τις ιδέες μας επάνω στη πιο δημοφιλή φράση των τελευταίων ετών. Το LOL εννοώ.
Μ: Το φαινόμενο LOL. Ένα φαινομενικά αστείο φαινόμενο. Κανείς όμως δεν συνειδητοποιεί την σοβαρότητα. Και για να το θέσω καλύτερα, θα κονιορτοποιήσουμε το θέμα έτσι ώστε να βγάλουμε το συμπέρασμά μας. Πρέπει να έχουμε κατά νου τι σημαίνει κονιορτοποίηση αγαπητέ.
Α: Σωστά! Την κονιορτοποίηση ο καθένας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά αλλά η βάση είναι μια και αυτή. Το εξαντλητικό αναμάσημα - μηρύκασμα άμα θες- μιας ιδέας, κουβέντας, σκέψης έως ότου βρεθεί ένα ή και περισσότερα σημεία τα οποία θα καταλήγουν σε ένα κοινό σημείο. Σωστά Μ?...
Μ: Ναι νεαρέ Α, και ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Λοιπόν νομίζω ότι για αρχή καλό θα ήταν να παραθέσουμε κάποιους ορισμούς και ιστορικά στοιχεία για την φράση που βρίσκεται πλέον παντού. Συμφωνείς?
Α: Και επαυξάνω! Να πούμε κάτι που παραδόξως πολύς κόσμος δε το ξέρει. LOL = Laugh Out Loudly δηλαδή γελάω δυνατά. Γεννήθηκε μέσα από chatrooms, msn κλπ. επειδή ο μέσος χρήστης δεν ήθελε να γράφει πολύ οπότε αυτά τα αρχικά του ήρθαν κουτί. Όταν τα παιδιά του Conn-X ,τα οποία θα περιγράψουμε στην επόμενη κονιορτοποίηση κορυφής, και γενικότερα τα Ελληνόπουλα ανακάλυψαν τα προαναφερθέντα (chat κλπ) δεν παρέλειψαν να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα απ' όλους, δηλαδή να χρησιμοποιούν τακτικά μια "Αμερικ(λ)ανιά" που τα χαμηλώνει πιο πολύ στα μάτια μας. Πιστεύω όμως, ότι πρέπει να περιγράψουμε τώρα τις συνέπειες του φαινομένου αυτού στο ευρύ κοινό. Πάρε πάσα λοιπόν!
Μ: Να συμπληρώσω μόνο πως το LOL είχε τις σημασίες του Lots of love ή Lots of luck στην αλληλογραφία (όχι την ηλεκτρονική όμως) και ότι περισσότερες λεπτομέρειες για το LOL μπορούν να δουν οι αγγλομαθείς φίλοι στην σελίδα LOL - From Wikipedia. Να σημειώσω ότι πλέον παρατηρούμε κατάχρηση της εν λόγω συντομογραφίας προφορικώς και γραπτώς. Επίσης, κάτι πολύ σημαντικό, παρατηρούμε και σύγχυση της έννοιάς της. Από προσωπικές μου εμπειρίες καθώς και από τα συμπεράσματα μίας ανεπίσημης, πρόχειρης βολιδοσκόπησης της γνώμης λίγων φίλων, το LOL χρησιμοποιείται ακόμα και σαν επιφώνημα που δηλώνει απλά έκπληξη και όχι γέλιο, ή ακόμα σαν επιφώνημα που δηλώνει "πλακίτσα" και πάλι όχι γέλιο και μάλιστα δυνατό/έντονο όπως εννοείται από την έννοια του LOL (γελάω δυνατά).
Α: Να δώσουμε και μερικά παραδείγματα ως προς τις διάφορες χρήσεις του LOL που ανέφερες, του ηλεκτρονικού.
Γιατρός: Έχετε καρκίνο στο παχύ έντερο, LOL, πρέπει να χειρουργηθείτε.
-Θα με παντρευτείς? LOL!
-Ο «Τιτανικός» εξέπεμψε SOS LOL ε?
-Χάσαμε επαφή με τον πύργο ελέγχου LOL!
Όσο περίεργο και αν ακούγεται, αυτές είναι οι χρήσεις στον ελληνικό χώρο.
H κατάχρηση του LOL οδήγησε στη θεωρία ότι μπορούμε να την παρεμβάλλουμε σε κάθε πρόταση για να την κάνουμε πιο εύθυμη ή για να μειώσουμε τη σοβαρότητά της.
Μ: Ακριβώς. Και αυτό είναι κάτι πολύ κακό. Η διαστρέβλωση της έννοιας οποιασδήποτε συντομογραφίας ή φράσης (την οποία υφίσταται εδώ και η έννοια του LOL) μπορεί να προκαλέσει ακόμα και σοβαρές παρεξηγήσεις μεταξύ ατόμων. Ειδικά όταν η διαστρέβλωση δεν είναι καθολική. Ας μην επεκταθούμε όμως σε αυτό. Σημασία έχει ότι το LOL αλλιώς ξεκίνησε και αγνώριστο κατέληξε. Και φοβούμαι ότι αυτό ήδη ισχύει και για πολλές άλλες ηλεκτρονικής "καταγωγής" συντομογραφίες και φράσεις.
Α: Σ' αυτό το σημείο να πάρουμε και τις θέσεις μας. Συμφωνείς μαζί μου Μ ότι όποιος χρησιμοποιεί τη συντομογραφία LOL με τους τρόπους που περιγράψαμε πιο πάνω είναι κατσικοπόδαρος, γαβ-γαβ και αμπλαούμπλας?
Μ: Αν μου προσδιορίσεις την λέξη αμπλαούμπλας θα σου απαντήσω. (Και εδώ να σημειώσουμε κυρίες και κύριοι αναγνώσται ότι η "κονιορτοποίηση" δεν αποτελεί κάποια αντικειμενική εκ μέρους μας συζήτηση. Εκφράζουμε τις προσωπικές μας απόψεις στηριγμένοι σε στοιχεία και όχι ενδείξεις.) Συνεχίστε φίλε Α.
Α: Αμπλαούμπλας είναι αυτός που φλυαρεί και λέει βλακείες, ο χαζός.
Για να τελειώσω την κατάθεση απόψεων μου και να μη φλυαρώ περεταίρω να πω οτι το φαινόμενο LOL είναι ένδειξη της αλλοτροίωσης που υφίσταται ο κόσμος μας, η απειλή δηλαδή έρχεται εκ των έσω! Είναι ένα ενοχλητικό συνήθειο και πρέπει να κοπεί μαχαίρι. Να πως: Δημόσια σφαλιάρα σ' αυτόν που είπε LOL και έπειτα περιφορά του με ταμπελίτσα "Είμαι τεντυμπόις και έχω να βρω γκόμενα από τότε που η μπάλα ήταν τετράγωνη". Αυτά από 'μένα.
Μ: Εκ των έσω δε λες τίποτα... Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Το πόρισμα λοιπόν της συζήτησης είναι ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τι σημαίνει αυτό που λέμε. Κάτι που πρέπει να συνειδητοποιήσουν τα αδαή πλάσματα που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να συνάψουν σχέσεις και να ανεβάσουν φωτογραφίες. Κυρίες και κύριοι. Το LOL είναι γέλιο σε λέξεις και δημιουργήθηκε για γραπτές συνομιλίες. Δεν βρίσκω κάποιο σοβαρό λόγο για να το χρησιμοποιείτε (πόσο μάλλον να το καταχράζεστε) και προφορικά. Έχουμε καταλήξει να γράφουμε και να λέμε LOL/ROFL/LMAO κτλ. με σοβαρό ύφος. Ούτε ίχνος γέλιου. Πού οδηγούμαστε κύριοι?
Α: Για άλλη μια φορά λοιπόν ερχόμαστε σε κονιορτοποιημένα συμπεράσματα! Τα γραπτά LOL παραμένουν, ενώ τα προφορικά LOL ρίπτονται στον Καιάδα! Έθιξες όμως άλλο ένα σοβαρό θέμα. Τη χρήση του διαδικτύου από τους νέους Έλληνες. Ή e-λληνες αν θες. Θα αναλωθούμε εκτενώς σ αυτό το θέμα με σπέσιαλ αφιέρωμα! LOL
Μ: Τα συμπεράσματα δεν είναι κονιορτοποιημένα. Αλλά προέρχονται από την λεκτική και πνευματική κονιορτοποίηση της έννοιας με σκοπό την ανάλυσή της. (Μια μικρή επεξήγηση για τους αναγνώστες.) Τα καρπούζια ξεχάσαμε όμως...
Α: Όχι ρε συ... είναι στο ψυγείο περιχυμένα με τον ζωμό τους. Την προηγούμενη φορά έδωσα μέσα από τη φιλόξενη σελίδα σου ένα μήνυμα για τα σουβλάκια, μήπως σήμερα έχεις εσύ κάποιο οποιοδήποτε μήνυμα να διαδώσεις?
Μ: Ένα έχω να πω. Ή μάλλον δύο. Πρώτον, ελευθερία στις απελπισμένες τσιπούρες των ιαπωνικών ιχθυοτροφείων. Ε, και δεύτερον, παρακαλώ να σταματήσει η βάναυση κατάχρηση της συντομογραφίας LOL.
Α: Μόλις διάβασα το πρώτο σκέφτηκα "Φονιάδες των ψαριών πελεκάνοι". Όσο για το δεύτερο, πιστεύω οτι δώσαμε ένα χτύπημα στους κάγκουρες που το χρησιμοποιούν! Τέλος.
Μ: Χτύπημα προς συμμόρφωση, μην φανταστείτε τίποτα άλλο... LOL...

Κονιορτοποίηση

Όταν ο Αντώνης και ο Μιχάλης αναπτύσσουν διάλογο, πολλά μπορεί να συμβούν ή να... κονιορτοποιηθούν. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα.

Α: Καλησπέρα.
Μ: Καλησπέρα.
Α: Έχουμε κάτι χρόνια να τα πούμε, αλλά να που μας δίνεται η ευκαιρία! Τι μας έδωσε κίνητρο για αυτή τη συζήτηση?
Μ: Αν απαντήσω "τα πάντα όλα" μπορεί να φανώ υπερβολικός και ασαφής στην απάντησή μου. Κίνητρο για τις συζητήσεις μας θα είναι γεγονότα του πριν, του τώρα και ίσως και του μετά.
Α: Θα έπρεπε να μας απασχολούν "τα πάντα όλα"... Στις μέρες μας οι άνθρωποι ως επι το πλείστον νοιάζονται για τον εαυτό τους... μόνο. Πάρε παράδειγμα του έφηβους, σου μοιάζουν για παιδιά με ανεπτυγμένο αίσθημα ευθύνης, που σκέφτονται γενικά? Εμένα πάντως όχι...
Μ: Και να ήταν μόνο οι έφηβοι... Αλλά να μου πεις οι έφηβοι δεν είναι που θα έπρεπε να... "πρωτοπορούν"? Και το χειρότερο, πολλοί νομίζουν ότι έχουν το αίσθημα ευθύνης όπως νομίζουν ότι έχουν και πολλά άλλα...
Α: Ακριβώς. Η "μαγκιά" σήμερα είναι μια άλλη έννοια από αυτή που είχαμε συνηθίσει. Και όπως είπες δεν είναι μόνο οι έφηβοι, και οι ενήλικες έχουν κατρακυλήσει σε μια κατάσταση "ωχαδερφισμού". Τα αποτελέσματα? Τα βλέπουμε και τα νιώθουμε κάθε μέρα... Μια καλή εικόνα της "ελληνικής πραγματικότητας" (sic) δίνει το τραγούδι των FF.C. "Παραμύθι". Λέει πάρα πολλές αλήθειες.
Μ: Έχει ριζώσει η αντίληψη "Η Ελλάδα δεν αλλάζει" μέσα τους... Και φυσικά μην ξεχνάμε ότι δεν έχει μόνο η Ελλάδα τα χάλια της σε πολλά επίπεδα. Απλά η Ελλάδα μας απασχολεί άμεσα ενώ ο υπόλοιπος κόσμος έμμεσα. Τις λέει τις αλήθειες, αλλά ποιος τις ακούει? Ποιος τις ακούει όταν ψηφίζει ο καθένας για ένα όφελος που του προσφέρει ένα κόμμα? Και ο οποίος μετά, αν δεν γίνει κυβέρνηση το κόμμα που τον "βολεύει", θα φωνάζει και θα παραπονιέται για τα χάλια της Ελλάδας μέχρι να ικανοποιηθεί με τις επόμενες εκλογές... Και μπλέκονται πολλοί παράγοντες στην όλη ιστορία...
Α: Το λέω συχνά, ο Έλληνας δεν είναι Ευρωπαίος. Γενικά, στους τρόπους του, στον τρόπο σκέψης του. Δε φταίει πάντα αυτός όμως. Όλα αρχίζουν από την άχρηστη ελληνική παιδεία που έχει μείνει αιώνες πίσω σε ιδέες και υλικό και τελειώνουν στα 50 του με την νοοτροπία που ανέφερες...Έχει πολλά κόμπλεξ επίσης. Εκεί πιστεύω πως βρίσκεται το πρόβλημα της κοινωνίας μας, στο κάθε άτομο ξεχωριστά.
Μ: Ακριβώς. Τα κόμπλεξ είναι που βιώνουμε πιο συχνά και πιο πολύ. Εντάξει, μετά την παιδεία. Αλλά οι περισσότεροι τα κόμπλεξ τα ερμηνεύουν ως ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του ατόμου, και δεν καταλαβαίνουν ότι αποτελεί ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί, και όχι απλά μια ιδιαιτερότητα. Είναι αυτό που είπαμε και παραπάνω, δεν έχουν αίσθημα ευθύνης. Ή καλύτερα, την απαραίτητη ωριμότητα. Όσο για την Ευρώπη, ή καλύτερα την Ε.Ε., δεν ανήκουμε σαν κράτος και σαν έθνος σε αυτήν. Όχι προς το παρόν.
Α: Συμφωνώ απολύτως. Κάτι άλλο που βιώνουμε είναι η έλλειψη ενός κινήτρου για να ζήσουμε, τα τελευταία χρόνια οι αυτοκτονίες σε όλο το κόσμο έχουν αυξηθεί δραματικά. Σήμερα οι άνθρωποι βιάζονται πολύ, βιάζονται να μεγαλώσουν, βιάζονται να γεράσουν. Τους βλέπεις να τρέχουν σα μυρμήγκια, δίχως χρόνο για να κάτσουν και να σκεφτούν ότι κάτι δε πάει καλά. Όσοι το κάνουν, νέοι ως επί το πλείστον, γίνονται δακτυλοδεικτούμενοι της κοινωνίας, και εισπράττουν από τους γηραιότερους ένα ξερό "να κοιτάς τη δουλεία σου/το σχολείο και άσε τα άλλα, δεν είναι για 'σένα". Νιώθουμε πολύ μικροί για να αλλάξουμε κάτι και αυτό δεν είναι εντάξει.
Μ: Φαύλος κύκλος καταντάει. Αν και πολλοί νέοι νιώθουν επαναστάτες και γίνονται αντιδραστικοί με όσους διαφωνούν μαζί τους. Με καλά ή άσχημα αποτελέσματα. Το πρόβλημα είναι ότι σε κάθε θέμα, πολιτικό, κοινωνικό, θρησκευτικό και ακόμα και σε προσωπικού επιπέδου θέματα λείπει η μετριοπάθεια και η ειλικρινής σοβαρότητα. Γι' αυτό λύνονται στραβά ή καθόλου. Κυριαρχούν ο καθωσπρεπισμός και οι υπερβολές.
Α: Well, αυτοί είναι οι κλασσικοί Έλληνες. Όχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις... Και πάνω σ' αυτές θα 'πρεπε να στηρίξουμε τυχόν προσπάθειες για μια αλλαγή όλων αυτών που περιγράψαμε.
Μ: Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις! (Είναι η μόνη γενίκευση που υποστηρίζω ακράδαντα. Γιατί μπορεί να ισχύει και για την ίδια την φράση. Να έχουμε εξαίρεση στην εξαίρεση.) Τώρα, είχαμε δεν είχαμε, πάλι για τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα μιλήσαμε. Εγώ περίμενα μια εισαγωγική, φιλική συζήτηση περί ανέμων και υδάτων αλλά υποθέτω πως θα έρθει και αυτό.
Α: Τώρα βλέπεις είναι η ηλικία που τα συνειδητοποιούμε όλα αυτά...
Μ: Και κάποια στιγμή θα προέκυπτε και σαν θέμα σε συζήτησή μας οπότε, no worries. Λέω στην επόμενη συζήτηση να ασχοληθούμε με την καλλιέργεια καρπουζιών.
Α: Και με την εμπορική εκμετάλλευση του χυμού του.
Μ: Τετράγωνα καρπούζια και τέτοιες ιστορίες.
Α: Και για να κλείσουμε θέλω να στείλω ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΤΡΩΤΕ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ!!! Είναι αηδίες, νοείται σουβλάκι χωρίς κρέας? Σα να λέμε αμάξι χωρίς μηχανή ένα πράμα. Και, η καθαριότητα είναι μια πλάνη, σκατά στα μούτρα του Παπουτσάνη!
Μ: Και με αυτήν την κατακραυγή ενός απελπισμένου καταναλωτή έχουμε το σημερινό πόρισμα της συζήτησης. Δεν οδηγούμε όταν πίνουμε. Πίνουμε αφού οδηγήσουμε.

Ξέρετε τι είναι σεβασμός?

Σκέψεις της ημέρας...

- Ποιας ημέρας, δηλαδή, της μαύρης νύχτας...
- Ρε την γρίπη των χοίρων, πώς μεγάλωσε!
- Κάποιοι την βρίσκουν να μετράνε κρούσματα.
- Η υποχονδρία υποδεικνύει ηλιθιότητα ή είναι απλά ένα κόμπλεξ?
- Και τα κόμπλεξ, με τη σειρά τους υποδεικνύουν ηλιθιότητα?
- Now listening to: "Level 4 Meets Dj Deamon - Still Loving You (Sander Radio Edit)"
- Πάντα (σχεδόν) σε House ή Trance διαθέσεις...
- Οι τρομοκράτες δεν είναι πάντα αυτοί που οι δημοσιογράφοι ή οι πολιτικοί δείχνουν με το δάχτυλο.
- Τρομοκράτες είναι οι ίδιοι τις περισσότερες φορές...
- Και φέτος (κλασσικά πράγματα), φωτιές πάλι, εμπρηστές πάλι (ή ασυνείδητοι ηλίθιοι που πετάνε τσιγάρα ή σκουπίδια όπου να 'ναι) και τα συμφέροντα από πίσω σε πολλές περιπτώσεις.
- Πήγε κανείς να δει τι γίνεται (ή καλύτερα να πω χτίζεται) στις καμένες περιοχές από Ζαχάρω και Πελοπόννησο μεριά και Πεντέλη μεριά???
- Θα καταλήξω γραφικός άμα περιγράφω συνεχώς τα ίδια χάλια της Ελλάδας...
- Και δεν βρίσκω χρόνο και όρεξη να γράψω και κανά δοκίμιο...
- Καληνύχτα!

Ακόμα και ο θάνατος ενός καλλιτέχνη αμφιλεγόμενου χαρακτήρα ο οποίος είναι διάσημος για πολλούς λόγους, καλούς ή κακούς, τον οποίο εκμεταλλεύτηκαν (όπως συνήθως) τα ΜΜΕ πριν και αφού φύγει από τη ζωή, γίνεται λόγος συζήτησης, απίστευτου κουτσομπολιού και ατελείωτων φημολογιών. Ούτε ιερό, ούτε όσιο ρε 'σεις? Δεν κολλάτε πουθενά? Και μετά το παίζουμε καθωσπρέπει για να δείξουμε τη δήθεν σοβαρότητά μας... ΑΙΣΧΟΣ.
R.I.P. M.J.
(Και αυτό αρκεί...)

But only love unites our hearts...

Σκέψεις της ημέρας...

- Μου φαίνεται, τώρα που το σκέφτομαι, ότι γενικά έχει καταντήσει η ζωή να είναι ένα στερεότυπο για όλους. Για όσους δεν είναι, έχει καταντήσει να τους επιβάλλεται, επειδή ανήκουν στην ίδια κοινωνία.
- Με απλά λόγια, κυρίες και κύριοι, αντί να αποτρέψετε καταστάσεις, υποτάσσεστε σε αυτές.
- Ηττοπάθεια.
- Όχι, δεν τελειώνουν όλα τα καλά κάποτε. Εκτός αν το επιβάλλει η φύση μας.
- Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις. Το πίστευα, το πιστεύω και θα το πιστεύω μέχρι τέλους.
- Now listening to: "Armin van Buuren & DJ Shah feat. Chris Jones - Going Wrong"
- Και όπως μας λέει το τραγούδι: And I will live today, I will live tomorrow no matter what is said or done, even if it's going wrong.
- Γιατί η αισιοδοξία και η αγάπη είναι πολύ δυνατά όπλα.
- Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου όμως...
- Σοβαρότητα και ωριμότητα δεν ταυτίζονται. Όσοι πιστεύετε το αντίθετο, δείτε τι σημαίνει καθωσπρεπισμός σε κάποιο λεξικό της προκοπής.
- Θα ρίξουμε τρελό γέλιο με τον νόμο περί καπνίσματος από σήμερα...

In the world of mules, there are no rules...

Sand, Sea, Sky

Σκέψεις της ημέρας...

- Πόσο θράσος θέλει να βγαίνεις και να κάνεις πολιτικές διαφημίσεις, αντίθετες με ό,τι έχεις πράξει ως τώρα? Αντίθετα με την ιδεολογία σου?
- Και πόση βλακεία έχουν στο κεφάλι τους όσοι τα πιστεύουν?
- Όμως... Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη... τρεις και τον τσακώσανε...
- ΑΝ ποτέ ξυπνήσουν τα πολλά τα πρόβατα.
- Now listening to: "Darude - Sandstorm"
- Τελικά, πράγματι, ένας απώτερος στόχος στη ζωή μας πρέπει να είναι ο έλεγχος των ορμών μας.
- Και όχι η υποταγή σε αυτές, όπως το βλέπουν πολλοί.
- Η ηττοπάθεια είναι άκρως εκνευριστική.
- Ειδικά όταν την βλέπεις σε άτομα που κατά τ' άλλα το παίζουν ήρωες, και ότι δεν "μασάνε"...
- Μπήκε επισήμως το καλοκαίρι!
- Δεν σταματάνε ΠΟΤΕ να φτιάχνουν ηλίθια quiz στο facebook?
- Και τι είναι πάλι αυτό το Twitter ρε παιδιά?
- Πώς λέγεται ο ηττοπαθής, αλαζόνας, συμφεροντολόγος και άξεστος άνθρωπος?
- "Ελληνάρας"...
- "ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΣΦΙΞΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΖΕΣΤΕΣ!"


Party all the time!

Γρίπη παντού

Σκέψεις της ημέρας...

- Μαζί με την γρίπη των χοίρων... η γρίπη των MSN!
- Και εξαπλώνονται το ίδιο γρήγορα.
- Μόνο που η δεύτερη έχει πιο πολλές μεταλλάξεις.
- Now listening to: "Utah Saints - Something Good"
- Ο καιρός είναι τρελός.
- Έπρεπε να έρθει οικονομική κρίση για να αρχίσουν να ρίχνουν πρόστιμα από την κυβέρνηση.
- Εμ, βέβαια. Κάποια στιγμή δεν έχεις να δώσεις ούτε τα ψιλά στο κράτος... ούτε τα χοντρά για την τσέπη σου φτάνουν.
- Να εντάξουμε τον Μάιο στο καλοκαίρι?
- Ο καιρός χαλάει και φτιάχνει συνεχώς. Οπότε, όχι.
- Κάθε καλοκαίρι έχει και το δικό του πόρισμα στο τέλος του.
- Για να δούμε το φετινό.
- Αγανακτώ με την μεσημεριανή ζώνη στην τηλεόραση.
- Και όχι μόνο!
- Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες!
- Θέλω να δω τι θα γίνει με τα αντικαπνιστικά μέτρα στην Ελλάδα, όταν και εάν εφαρμοστούν.
- Θα γελάσουμε πάλι.
- Ελλαδάρα!

Είναι ωραίο να βρίσκεις καλούς φίλους από τα παλιά... Και να περνάτε και πάλι καλά μαζί. Υγεία πάνω απ' όλα!!!

If You Knew...

Σκέψεις της ημέρας...

- Χαλαρά...
- Now listening to: "Calvin Harris - I'm Not Alone"
- Μου φαίνεται απίστευτο το πώς το facebook γίνεται η ενασχόληση πάρα πολλών ατόμων, παιδιών ειδικά, για ώρες και ώρες καθημερινά.
- Είναι τρομερό... Γίνεται μέρος της ζωής τους...
- Άγνοια του ΥΠΕΧΩΔΕ για τον Ασωπό...
- Κλασσικά... Ηλίθιοι...
- Οι γνωστές "υψηλού επιπέδου" εκπομπές της μεσημεριανής ζώνης στην τηλεόραση, έχουν λιώσει το θέμα "Προγνωστικά Eurovision". Μόνο και μόνο στο ζάπινγκ που τις πετυχαίνω και κάθομαι και τις βλέπω ένα λεπτό, αγανακτώ!
- Τα ηλίθια σχόλια (εκεί) πάνε σύννεφο. Ούτε καν να γελάσω δεν μπορώ.
- Θέλω να ασχοληθώ με το επαγγελματικό DJing οπωσδήποτε κάποια στιγμή...
- Πολλές φορές η μουσική που ακούει κανείς, μπορεί να "πει" πολλά για τον χαρακτήρα του.
- Αυτά! Προς το παρόν.

Έχει πολλή πλάκα και πολύ δίκιο αυτό που έγραψαν χτες στους (όπως πάντα καταπληκτικούς) τίτλους τέλους της Ελληνοφρένειας: Πότε άραγε θα καταλάβουν οι πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ πως όταν μιλάνε για τα σκάνδαλα μοιάζουν με πόρνη που μετά από παρθενορραφή υπερασπίζεται την αγνότητά της?

Mystery... within

Όταν παλεύουν οι δύο σου εαυτοί
όταν νιώθεις ένα άγχος
από μια κακία που αναβοσβήνει
μια κακία για το καλό σου,
προσπαθείς να λύσεις ένα μυστήριο.

Όταν ακούς μέσα σου μια μάχη
μία δυνατή διαμάχη, που σηκώνει σκόνη
μια μάχη που σε φθείρει
αλλά περνάς από μέσα της δυνατά,
προσπαθείς να λύσεις ένα μυστήριο.

Όταν παλεύουν οι δύο σου εαυτοί
και βλέπεις τα πλεονεκτήματα
να καταρρίπτονται από μειονεκτήματα
και δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις οριστικά,
προσπαθείς να λύσεις ένα μυστήριο.

Ένα μυστήριο που μόνο εσένα απασχολεί
μόνο εσύ ξέρεις πώς θα λύσεις
αφού συλλέξεις τα στοιχεία που χρειάζεσαι
ακούσεις συμβουλές και ίσως υποδείξεις
και τέλος αφού κρίνεις και σκεφτείς μόνος.

Ένα μυστήριο που δεν γίνεται πάντα να λυθεί σε λίγες μέρες
που χρειάζεται και το στοιχείο του χρόνου
που χρειάζεται να κάνεις μια προσεκτική έρευνα
να δεις τα πράγματα από κάθε άποψη
και να διασταυρώνεις τα στοιχεία.

Ένα μυστήριο που χρειάζεται θάρρος και θράσος
για να πράξεις όσο καλύτερα γίνεται
να έχεις την δύναμη να ξεπεράσεις
κάποια απόφαση που δεν θα είναι τέλεια
ή να ανεχτείς, και να ακούσεις τον καλό σου εαυτό.

Εκεί διαλέγεις, καρδιά ή λογική
προσπαθείς να υπολογίσεις
και να ζυγίσεις υπέρ και κατά
και αν σου είναι δύσκολο
μπορεί να ξαναπέσουν όλα κάτω
και να βρεθείς πάλι εκεί από όπου ξεκίνησες...

"Me and my heart we got issues. Don't know if I should hate you or miss you..."

Κ for Κυριακή, Κ for Καλοκαίρι

Σκέψεις της ημέρας...

- Καλά πάει ο καιρός.
- Πάλι καλά γιατί συννεφιασμένη Κυριακή ίσον με διάθεση στα πατώματα.
- Now listening to: "The Saturdays - Issues"
- Πόσα πολλά γίνεται να είναι τα ηλίθια quiz στο facebook πια?
- Και πόσα πολλά τα άτομα που τα πιστεύουν και λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τα αποτελέσματά τους?
- Δεν ξέρω για τους άλλους, εγώ τα θέλω ξεκάθαρα τα πράγματα.
- Ξεκάθαρη τη στάση μου, και να ξέρω και την στάση των άλλων απέναντί μου. Καθωσπρεπισμούς και στερεότυπα, εγώ τα πετάω στα σκουπίδια...
- Γιατί μου φαίνεται ότι στο τέλος γίνονται σαν κάποιου είδους υποκρισία.
- Γιορτή της μητέρας σήμερα. Άντε να τις χαιρόμαστε!
- Γιατί μάνα είναι μόνο μία.
- Υπάρχει ένα "φάρμακο" που βοηθά στην καταπολέμηση ασθενειών και της κατάθλιψης, στην ταχύτερη ανάρρωση, συμβάλλει στην επιβράδυνση της γήρανσης... Δεν πρόκειται για νέο επίτευγμα κάποιας φαρμακευτικής εταιρίας, αλλά για τη φιλία, όπως τονίζει δημοσίευμα της "Καθημερινής της Κυριακής".
- Το 2006 σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε σχεδόν 3.000 ασθενείς που έπασχαν από καρκίνο του μαστού, διαπιστώθηκε ότι αυτές που δεν είχαν στενές φίλες είχαν τετραπλάσια πιθανότητα να αποβιώσουν λόγω της ασθένειας. Η ύπαρξη συζύγου δε σχετίστηκε με την επιβίωση...
- Ακόμα, το δημοσίευμα της "Καθημερινής της Κυριακής" τονίζει ότι άτομα με ισχυρούς φιλικούς δεσμούς έχουν μικρότερη πιθανότητα να ασθενήσουν από κρυολογήματα, πιθανότατα επειδή έχουν χαμηλότερα επίπεδα στρες.
- Και κάτι ακόμα, λυπηρό...
- Έφυγε το βράδυ του Σαββάτου από τη ζωη, στα 85 του χρόνια, ο κορυφαίος καραγκιοζοπαίχτης και δάσκαλος Ευγένιος Σπαθάρης.
- Νοσηλευόταν στο ΚΑΤ, μετά από ατύχημα που του είχε προκαλέσει πολλαπλά κατάγματα...
- Κρίμα...
- Το λέω και το ξαναλέω. Ό,τι με χαλάει, στο διάολο να πάει.
- Σύντομα και υβριδικό το Fiat 500.
- Όταν αναλογίζομαι πόσο ζώα είναι οι πολιτικοί μας, οι περισσότεροι αν όχι όλοι, εκνευρίζομαι.
- Αλλά είπαμε. No worries!

"I'd love to change the world..."

Καλοκαίριασε

Σκέψεις της ημέρας...

- Now listening to: "Lily Allen - Not Fair"
- Ξύπνησα κουρασμένος σήμερα...
- Δεν έχω βρει ακόμα το σωστό γιατρικό για αυτή την ατονία.
- Έπρεπε να μου συμβεί την πιο ιερή μέρα της εβδομάδας? Σάββατο!
- Ύπνο θέλω μάλλον...
- Σιχαίνομαι πλέον να ακούω δηλώσεις πολιτικών. Τι θα κάνω?
- Η γρίπη των χοίρων δεν μεταδίδεται με την κατανάλωση χοιρινού.
- Το είπε και το παιδοβούβαλο από τη Ραφήνα, στην Ελληνοφρένεια.
- Νέα σκάνδαλα έρχονται κάθε φορά, να κάνουν τον κοσμάκη να ξεχάσει τα παλιά. Ελλαδάρα μου!
- Σύμφωνα την έρευνα του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Επιστήμη της Γεύσης, στη Ντιζόν της Γαλλίας, μετά από ένα κακό ύπνο οι άνθρωποι την επόμενη ημέρα καταναλώνουν 550 θερμίδες ή 22% περισσότερες από το κανονικό.
- Διαπιστώθηκε επίσης, ότι το αίσθημα της πείνας είναι αρκετά μεγαλύτερο σε όσους κοιμήθηκαν μόλις τέσσερις ώρες το προηγούμενο βράδυ, σε σχέση με όσους κοιμήθηκαν οκτώ ώρες.
- Αλλά αυτό δεν πάει και σε όσους "κοιμούνται όρθιοι"...
- Μωρέ μπράβο πτώση ο πληθωρισμός... Πέρυσι ίδια εποχή 4,4%, φέτος 1%...
- Μόλις είδα ότι σε λίγους μήνες λένε ότι θα βγει το εμβόλιο για την γρίπη των χοίρων.
- Χρειάζομαι οπωσδήποτε ένα πάρτυ.

Καλό μας σαββατόβραδο!

Falling in and out of love...

Σκέψεις της ημέρας... Η συνέχεια.

- Τελικά, η σκέψη ίσως να φέρνει και δυστυχία.
- Αλλά καλύτερα έτσι. Δεν θα 'θελα να είμαι άλλος ένας χαζοχαρούμενος στον κόσμο του.
- Έλα μωρέ. Όλα καλά. Όταν το σκέφτομαι αυτό, τα γράφω όλα εκεί που δεν πιάνει μελάνι και λέω "αρκεί να είμαι καλά". Ό,τι με χαλάει, στο διάολο να πάει.
- Άρα η σκέψη τελικά φέρνει και αισιοδοξία.
- Εξαρτάται, τελικά, η σκέψη τι θα φέρει...
- Now listening to "Coldplay - Life in Technicolor II".
- Είναι, ρε γαμώτο, κάτι πράγματα τόσο απλά... Και τα κάνουν οι άλλοι πολύπλοκα. Γιατί???
- Ισχύει τώρα αυτό ή φταίει που είμαι τελειομανής το ότι το βλέπω έτσι?
- Το ανθρώπινο είδος τα έκανε όλα πολύπλοκα στην προσπάθειά του να τα κάνει πιο εύκολα. Σκατά, λέω εγώ...
- Εδώ πάει το "Through The Eyes of A Child" των Reamonn.
- Και τώρα? Το συνηθισμένο αδιέξοδο στη σκέψη. Παύση!
- Το γέλιο είναι το καλύτερο φάρμακο για όλα... Σκεφτείτε το λίγο.

"Για το καλό μου... Ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου... Πήρε ανάποδες στροφές... Για το καλό μου..."

Συννεφιά, μέσα κι έξω...

Σκέψεις της ημέρας...

- Ο καιρός τρελάθηκε (πάλι). Καλοκαίρι μέχρι το μεσημέρι, και τώρα βροντάει. Και χαλάει και την διάθεση, όχι τίποτα άλλο.
- Έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν όλο και περισσότερα άτομα ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι τσίρκο, γεμάτο καραγκιόζηδες. Όπως και το ελληνικό κράτος.
- Και όπως έγραψα πρόσφατα: Το ελληνικό κράτος είναι σαν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ποτέ δεν την πληρώνουν αυτοί που κάνουν τη ζημιά και πάντα κάποιοι λίγοι κερδίζουν από αυτό...
- Γαμώ την κοινωνία μου δηλαδή. Μου περνάνε ιδέες να φύγω από τη χώρα για σπουδές και να μην γυρίσω.
- Εξετάσεις on the way. Δεν πιέζομαι πολύ φέτος. Του χρόνου θα στρωθώ.
- Τα νεύρα μου δεν είναι καλά. Αναρωτιέμαι πότε και πού θα ξεσπάσω...
- Τελικά, δεν βρίσκεις εύκολα καλά ανέκδοτα στο Internet.

Βρέχει...

Μουσική, μουσική και μουσική

Μουσική
α. είδος τέχνης που συνίσταται σε κατάλληλο συνδυασμό ήχων, έτσι ώστε το σύνολο να έχει μελωδία, ρυθμό και αρμονία, καθώς και το σχετικό δημιούργημα
β. η μπάντα ή γενικά η ορχήστρα
γ. γραφική παράσταση των μουσικών ήχων με τη βοήθεια συμβόλων

Σύμφωνα με το λεξικό, μουσική ονομάζεται ένα είδος τέχνης, η ορχήστρα, η γραφική παράσταση μουσικών ήχων. Σύμφωνοι. Ουσιαστικά, όμως, η μουσική (όπως και άλλα είδη τέχνης) είναι κάτι πολύ παραπάνω. Κάτι ανέκφραστο.

Για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό φυσικά. Ο καθένας διαφορετικά βλέπει και αισθάνεται τη μουσική. Είναι λογικό. Ο καθένας ακούει τη μουσική που του αρέσει. Εξαρτάται από τη ψυχοσύνθεση του ατόμου. Η οποία είναι ευαίσθητη και μοναδική. Μοναδική!

Είναι τόσα πολλά που μπορεί κανείς να πει για τη μουσική. Να την αναλύει σε κείμενα ολόκληρα. Και να μην φτάνει αυτό. Επειδή η μουσική μπορεί να ακούγεται σαν κάτι συγκεκριμένο. Δεν είναι. Στην πραγματικότητα είναι κάτι τόσο αφηρημένο και απροσδιόριστο. Και γι' αυτό έχει την "μαγεία" που έχει. Γιατί η μουσική είναι παντού. Ακόμα και η σιωπή έχει την μουσική της...

Η μουσική αρέσει τόσο στον άνθρωπο όσο και σε κάθε ζωντανό οργανισμό. Έχετε ακούσει τι λένε για τα φυτά και τα λουλούδια. Και πολλά από αυτά είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένα. Όσο για τα ζώα, θα έχετε ακούσει και πάλι πολλά. Γιατί η μουσική είναι κάτι που δεν βγαίνει μόνο από μέσα μας. Δεν το δημιουργούμε εμείς. Εμείς το ανακαλύπτουμε. Ο καθένας, ο κάθε στιχουργός, ο ποιητής, ο τραγουδιστής, ο κάθε ένας που γράφει, που "φτιάχνει" μουσική, δεν την δημιουργεί. Την ανακαλύπτει.

Ανακαλύπτει μια νέα μελωδία. Ένα νέο συνδυασμό στίχων και μελωδίας. Έναν ρυθμό. Λόγια. Ανακαλύπτει ένα τραγούδι με ένα ή περισσότερα νοήματα. Είναι ικανοποιημένος όπως ο εξερευνητής που ανακάλυψε μια νέα γη, όπως ο επιστήμονας που ανακάλυψε κάτι απίστευτο, πρωτόγνωρο και πρωτοπόρο. Κάτι χρήσιμο.

Εναλλακτικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν ανακαλύπτουμε αλλά εφευρίσκουμε κάθε τραγούδι. Βρίσκουμε έναν νέο τρόπο να συνδυάσουμε τους ήχους. Με έναν "χημικό τύπο", ένα σχέδιο που εμείς φτιάξαμε. Μοναδικό, κάτι που κανείς άλλος δεν έχει κάνει.

Όπως και να 'ναι, η μουσική είναι ξεχωριστή. Γιατί έχει τεράστια ποικιλία στα είδη της. Και αυτό την κάνει πολύ σημαντική. Την κάνει ανεκτίμητη. Γιατί κάθε τραγούδι, κάθε μελωδία, κάθε στίχος εκφράζει κάτι. Μπορεί να εκφράζει συναισθήματα, μπορεί να θέλει να περάσει κάποιο μήνυμα, μπορεί να είναι απλά ένα τραγούδι το οποίο απλά συνέθεσε κάποιος για πλάκα. Αλλά κάθε τραγούδι, έχει κάποιο νόημα. Θα έχει νόημα για τουλάχιστον έναν άνθρωπο. Δεν υπάρχει τραγούδι χωρίς νόημα. Ακόμα και αν το νόημα είναι... χαμηλού επιπέδου.

Ακούμε μουσική ανάλογη με τα συναισθήματά μας. Αυτό λέει πολλά, μόνο του. Ακούμε μουσική γιατί αισθανόμαστε κάτι αλλά ταυτόχρονα η μουσική μας προκαλεί συναισθήματα. Ίδια, παρόμοια ή διαφορετικά από αυτά που νιώθαμε εξ αρχής. Εδώ είναι που φτάνουμε στα όρια της "ανάλυσης" της μουσικής. Όλο το θέμα με τη σχέση συναισθημάτων-μουσικής, είναι πολύπλοκο. Και μάλλον αφηρημένο. Γιατί όπως είπαμε παραπάνω, είναι μοναδικό για τον καθένα.

Είναι λίγα τα πράγματα που μπορεί να πει κανείς αντικειμενικά για την μουσική. Άλλο το ότι μπορεί οι απόψεις να είναι σύμφωνες. Ο καθένας έχει στο μυαλό του άλλη εικόνα και προσδιορισμό της μουσικής. Φτάνει η ανάλυση. Είναι ανώφελη εδώ, γιατί όπως είπαμε χρειάζεται πολλά να γράψουμε και να προσεγγίσουμε το θέμα πιο επιστημονικά.

Τώρα που το σκέφτομαι, θα ήταν καλύτερα να γράψω ένα ποίημα για τη μουσική. Εκεί θα ήταν πιο εύκολο να συμπυκνώσω το νόημα. Άλλα και πάλι θα ήταν δύσκολο γενικότερα. Γιατί εκτός του ότι περιγράφω πώς βλέπω εγώ τη μουσική, δεν είναι εύκολο να γράψω ό,τι έχω στο μυαλό μου.

Χμμμ... Νομίζω πως δεν έχω κάτι άλλο να γράψω προς το παρόν. Τώρα τελευταία επιδίδομαι περισσότερο στα ποιήματα και στα δοκίμια δεν είμαι τόσο αναλυτικός όσο άλλες φορές. Οπότε μάλλον θα το αναλύσω περισσότερο το θέμα στο μυαλό μου και ίσως κάνω κάποια επανέκδοση αφού κάνω την "έρευνά" μου.

Μουσική να υπάρχει και όλα καλά... :)

Εις το επανιδείν!

Έκρηξη χρωμάτων

Είναι κάτι στιγμές που νιώθεις πως θες να ουρλιάξεις. Σε πιάνει μια ξαφνική ευτυχία, μια ευφορία. Κάτι σου ήρθε, κάτι θυμήθηκες, έτσι απλά. Σου φεύγει οποιοδήποτε άγχος. Λες ότι εσύ καθορίζεις τα πράγματα και ότι γι' αυτό όλα θα πάνε καλά. Έχεις όρεξη για οτιδήποτε. Έχεις ένα χαμόγελο μέσα σου. Και το νιώθεις έντονα. Τόσο, που θες να το φωνάξεις!

Δεν είναι κακό κάτι τέτοιο. Είναι εξαιρετικό, αντιθέτως. Είναι κάτι σαν ξεγνοιασιά, αλλά όχι παιδική. Σου χαρίζει πολλή ενέργεια. Κονιορτοποιείται κάθε αίσθημα άγχους, εκνευρισμού, μίσους, λύπης. Κάτι τέτοιες στιγμές έχεις τουλάχιστον ένα τραγούδι να παίζει στο μυαλό σου... Και το σιγοτραγουδάς. Ή το χορεύεις!

Το "παράξενο" της υπόθεσης είναι το πώς δημιουργείται σταδιακά αλλά ταχύτατα αυτή η κατάσταση. Σκέφτεσαι διάφορα ενώ κάνεις κάτι. Και μια συγκεκριμένη σκέψη, που περνάει στιγμιαία από το μυαλό σου, μια συγκεκριμένη ανάμνηση, μία εικόνα, ένας ήχος ή μια μυρωδιά, μια αίσθηση σε ξυπνάει. Σου θυμίζει πώς πρέπει να νιώθεις. Και θες κάπως να εκτονωθείς.

Μου συνέβη πάλι σήμερα και ελπίζω να γίνεται συχνότερα.

Καλή σας μέρα!