Το Ελληνικό "Ποδότσιρκο"

Όταν ο Αντώνης και ο Μιχάλης αναπτύσσουν διάλογο, πολλά μπορεί να συμβούν ή να... κονιορτοποιηθούν. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα.

Μ: Ήρθε η ώρα για μια κονιορτοποίηση... αθλητική και άκρως εκπαιδευτική. Η κονιορτοποίηση του αθλήματος με τίτλο "ελληνικό ποδόσφαιρο". Τι θα μάθουμε σήμερα φίλτατε Αντώνη?
Α: Θα μάθουμε για τη συμπεριφορά του Έλληνα οπαδού καθώς και τη νοοτροπία που επικρατεί στα γήπεδα του Ελλαδιστάν.
Μ: Το "Έλληνας οπαδός" σε εισαγωγικά παρακαλώ γιατί έχουμε λίγους από αυτούς. Οι υπόλοιποι λέγονται φανατισμένοι παρατηρητές παράστασης υποκατάστατου αθλήματος με ειδικότητα στο μπινελίκι και πίστη στο σήμα της ομάδας ποδοτσίρκου που υποστηρίζουν.
Α: Ακριβώς, το γήπεδο έχει γίνει ένας χώρος εκτόνωσης και εκ-κάβλωσης του μέσου (βλάκα) Έλληνα. Με τη σειρά του αυτό δείχνει και άλλα προβλήματα σε όλο το εκπαιδευτικό και κοινωνικό σύστημα της Ελλάδας που θα τα πούμε σε κάποια άλλη κονιορτοποίηση.
Ας αρχίσουμε συγκρίνοντας τα γήπεδα μας με αυτά του εξωτερικού, και δε μιλώ για τα γήπεδα ως κτήρια αλλά σαν έναν μικρόκοσμο αφού βρίσκεις κάθε καρυδιάς καρύδι μέσα. Θα πάρουμε για παράδειγμα την Αγγλία. Έχεις δει Αγγλικό γήπεδο-ποδόσφαιρο Μπόμπ?
Μ: Περιμένοντας καθηλωμένος σε ένα δελτίο ειδήσεων, σε ένα κανάλι για να δει η μήτηρ μου δελτίο καιρού έχω παρακολουθήσει απλά highlights και γκολ από Αγγλικό, Ισπανικό, Γαλλικό (και άλλων χωρών) ποδόσφαιρο. Σχετικά με αυτό, να πω μόνο ότι εκεί το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από εκλεπτυσμένη τέχνη-άθλημα και ψυχαγωγεί τους πάντες, μικρούς και μεγάλους, γυναίκες και άντρες. Όσο για τις υποδομές τους, το μόνο που έχω να πω είναι ότι δεν χρειάζονται κιγκλιδώματα να χωρίζουν τους οπαδούς από τους παίκτες...
Α: Ακριβώς. Οι οπαδοί εκεί δεν είναι κάφροι με δολοφονικά ένστικτα όπως εδώ... Δε τους παίρνει άλλωστε. Αν σε τσακώσει μπάτσος να κάνεις μαλακίες εκεί, ο νόμος λέει ότι όλα τα παιχνίδια της ομάδας σου θα τα βλέπεις στο πλησιέστερο Α.Τ. της περιοχής σου. Δε νομίζω ότι κάποιος που αγαπά την ομάδα του να θέλει κάτι τέτοιο. Φαντάσου ένα παρόμοιο μέτρο στην Ελλάδα! Δε θα έφτανε ο χώρος μέσα στα τμήματα!
Μ: Όπως λέει και η ανάλογη διαφήμιση "το μόνο θύμα της βίας στα γήπεδα είναι το ποδόσφαιρο". Το οποίο μετατρέπεται σε ποδότσιρκο και όχι μόνο λόγω οπαδών. Είναι το πιο "άρρωστο" άθλημα στην Ελλάδα πλέον. Και μην ξεχνάμε πως η βία και ο εκφοβισμός μεταφέρονται και εκτός γηπέδου. "Μπόχουμ δέρνουμε?"... (http://www.youtube.com/watch?v=VLEp8MAbA7g)
Α: "Όοοχι βέβαια". Όντως το ποδόσφαιρο είναι πιο επηρεασμένο από άλλα αθλήματα, ίσως επειδή είναι πιο δημοφιλές. Τώρα, θα ήθελα να θίξω την σχέση οπαδού-ομάδας στην Ελλάδα. Ο καθηγητής των μαθηματικών μου, ο οποίος είναι το πιο "εντάξει" άτομο που έχω γνωρίσει by the way, λέει: "Μάγκες, όπως και να το κάνουμε. Γυναίκα? Αλλάζεις. Κόμμα? Και αυτό το Αλλάζεις. Αμάξι? Αλλάζεις. Ομάδα όμως δεν αλλάζεις ποτέ σου!". Τα λεγόμενα αυτά με έκαναν να σκεφτώ για το γιατί να είμαστε ομάδα "Α" και όχι "Β"? Παλαιότερα, το τι ομάδα ήταν κάποιος επηρεαζόταν άμεσα από το που ζούσε και και σε ποια κοινωνική τάξη ανήκε. Δηλαδή:
Είσαι κάτοικος Πειραιά και ανήκεις στην εργατική τάξη? Ολυμπιακός Πειραιώς τότε.
Είσαι κάτοικος Πειραιά και ανήκεις στην αστική τάξη? Εθνικός Πειραιώς τότε.
Μένεις γύρω από το Κολωνάκι, Γκύζη και ανήκεις στην αστική τάξη? Παναθηναϊκός το δίχως άλλο. Έχεις κάποιο σχόλιο Μ?
Μ: Είναι άλλη μια απόδειξη ότι ο Έλληνας έχει μάθει να ακούει και να ακολουθεί χωρίς να σκέφτεται. Εκτός αν τον ενοχλήσουν. Το οποίο σπάνια συμβαίνει. Και εκτός αυτών που είπες περί επιλογής ομάδας, τα οποία ισχύουν και πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν, ισχύει το ίδιο ακόμα και σε πολιτικό επίπεδο. Και να γινόταν όλο αυτό χωρίς ξύλο, βρισίδι, χρήμα να ρέει και στημένο ποδόσφαιρο, καλά θα ήταν. Εδώ όμως υποχρεώνεσαι αν θες να υποστηρίξεις την ομάδα σου (δημοσίως), να φας ή να ρίξεις ξύλο, να μην μπορείς να συζητάς και απλά να φωνάζεις ότι "ΗΤΑΝ ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΣ/ΑΣΧΕΤΟΣ Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ", "είναι στημένο το πρωτάθλημα", "είστε άσχετοι, μην μιλάτε", "γαμώ την ομάδα σου όλη", "θα σε "γραμμίσω" αν ξαναπιάσεις στο στόμα σου την ομάδα μου", κτλ.. Είναι τσίρκο, καλά στημένο και διατηρείται. Και φυσικά αυτό οφείλεται και στο ότι παίζονται και συμφέροντα "πίσω από τις κουρτίνες" και όχι μόνο στη νοοτροπία των οπαδών...
Α: Και μη ξεχνάμε ότι υπάρχουν τρελά συμφέροντα γύρω από όλο το γηπεδικό θέμα, μου είναι αδύνατον να σκεφτώ ότι δεν υπάρχει κάποιος από πίσω και τρίβει τα χέρια του βλέποντας νέα άτομα να σκοτώνονται κυριολεκτικά(!) για μια ομάδα. Και σκοτώνονται τζάμπα αφού όπως προείπα η ομάδα δεν πρεσβεύει κάτι στις μέρες μας. Όσο για τη συμπεριφορά των "οπαδών" που ανέφερες, είναι αυτό που λέμε ψυχολογία της καφετέριας...
Μ: Κάτι για το οποίο θα κάνουμε λόγο σε άλλη κονιορτοποίηση. Και το πιο γελοίο στην όλη ιστορία είναι ότι οι χούλιγκανς και οι λοιποί φανατισμένοι δεν κερδίζουν απολύτως τίποτα από την όλη ιστορία. Και όχι μόνο οι φανατισμένοι αλλά και όσοι ασχολούνται πολύ και παίρνουν στα σοβαρά τις εξελίξεις στη βιομηχανία αυτή (γιατί και περί βιομηχανίας πρόκειται το ποδόσφαιρο) δεν κερδίζουν τίποτα. Οι παίκτες θα πληρωθούν, οι ιδιοκτήτες και άλλοι οικονομικοί παράγοντες θα πληρωθούν αλλά το κέρδος του φανατισμένου ποιο είναι? Πλην της ζωώδους εκτόνωσης μέσω της βίας, δηλαδή...
Α: Ο φανατίλας το μόνο που θα κερδίσει είναι μια μικρής διάρκειας δόση υπερηφάνειας, και έτσι θα μπορεί να "την πει" στον φίλο του-υποστηρικτή αντίπαλης ομάδας. Κάτι άλλο σχετικό με το ποδότσιρκο στην Ελλάδα είναι και το στοίχημα. Πόσους κατεστραμμένους έχεις δει από τούτο? Η όλη πλάκα είναι ότι κάποιοι παίζουν χωρίς λόγο, ας το πούμε έτσι, παραδείγματος "μοσ-χάριν" είναι μια κοπέλα στο σχολείο που παίζει στοίχημα μόνο και μόνο επειδή παίζει ο αδερφός της... Ενδεχομένως και επειδή θέλει να ρίξει έναν φίλο μου που ασχολείται ημι-επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο... Τέλος πάντων, το θέμα και το ζουμί είναι ότι άλλοι κερδίζουν με όλα αυτά. Οι mensieur Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης, κλπ κλπ... Μήπως λοιπόν όλοι αυτοί που έχουν συμφέροντα μας ρίχνουν "φόλες φανατισμού" που όσο τις τρως τόσο φανατίζεσαι και τους κάνεις πιο πλούσιους παράλληλα? Λέω εγώ τώρα...
Μ: Μια χαρά τα λες... Είναι άλλο ένα είδος χειραγώγησης στο οποίο υποβάλλεται ο Έλληνας και δεν παίρνει χαμπάρι. Και είναι και άλλη μια απόδειξη ότι ο μοντέρνος Έλληνας αρνείται να κρίνει, αρνείται να σκεφτεί. Όσο για το ποδότσιρκο, σου λένε "παρακολούθησε, μάθε τα όλα απέξω, ασχολήσου μέχρι αηδίας, παίξε στοίχημα, έλα να ρίξεις ξύλο στους αγώνες, αγόρασε αμέτρητα είδη ρουχισμού με το σήμα της ομάδας σου, βάψε τα πάντα στο χρώμα της ομάδας σου, σκέψου και φώναξε υβριστικά λογοπαίγνια και συνθήματα για να κράξεις τις αντίπαλες ομάδες ή όποια πρόσωπα σου πουν πως πρέπει να κράξεις, και έτσι θα μας υποστηρίξεις!". Θα έχουν θέμα οι ειδήσεις, θα έχει κάποιους για να πλακώνει η αστυνομία, θα βγάλουν και άλλα λεφτά οι οικονομικοί παράγοντες. Και μέσα από το χάος αναβλύζουν καινούρια είδη κοινωνικών διακρίσεων, απίστευτη βία, τρόμος και ακόμα και θάνατοι... Και ούτε ίχνος αξιοπρέπειας και σεβασμού.
Α: Πολύ σωστά... Υπάρχει όμως κάποιος τρόπος για να τα μειώσουμε έστω όλα αυτά..?
Μ: Ρωτάς με ποιον τρόπο θα μάθουμε στον Έλληνα να σκέφτεται. Ξέρουμε πολύ καλά ότι όλα ξεκινάνε από την παιδεία... Άρα ας μην επαναλαμβανόμαστε. Πάλι στο εκπαιδευτικό σύστημα γυρνάμε. Το οποίο αφού δεν είναι υγιές δεν καταφέρνει, όχι μόνο να περάσει γνώσεις στους νέους, αλλά και να τους μάθει να σκέφτονται. Να τους μεταδώσει την σωστή νοοτροπία για να πάει επιτέλους (!) αυτή η χώρα προς το καλύτερο. Έχεις κάτι να προσθέσεις/σχολιάσεις επί αυτού?
Α: Απολύτως τίποτα φίλτατε. Για άλλη μια φορά καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως πρέπει να αναδιοργανωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα και ενδεχομένως το κοινωνικό. Πιστεύω πως αποδείξαμε και σήμερα έμπρακτα πως "Δυο μυαλά είναι καλύτερα από ένα"!
Μ: Μα φυσικά... Ήταν τιμή μου που ρίξαμε άλλο ένα χτύπημα στο κατεστημένο μέσω της σημερινής εποικοδομητικής μας κονιορτοποίησης. Ποιο είναι το μήνυμα της ημέρας αυτήν την φορά φίλτατε?
Α: Χμμμ... Όπως στρώνεις, έτσι κοιμάσαι.
Μ: Ευχαριστούμε τον αγαπητό Αντώνη για την ευγενική προσφορά του ρητού της ημέρας και της προσεχούς εβδομάδας. Να σας ενημερώσω αγαπητοί και αγαπητές αναγνώστες ότι είχαμε ανανέωση του τίτλου του blog και των λέξεων του μεγάλου μικρού λεξικού, σήμερα. Καλησπέρααα!