Συναγερμός καπνού Σ.Σ. (Σχετικός Σχολιασμός)

Μια συζήτηση που προέκυψε τυχαία όταν πετάχτηκα να πω την γνώμη μου σε ένα status στο facebook, με ένα νεαρό που δε γνωρίζω προσωπικά, εν ονόματι Κώστας.



[...]

Μ: Αν εφαρμοζόταν πλήρως ο παλιός νόμος (στους δημόσιους χώρους να υπάρχει κατάλληλος εξαερισμός, διαχωριστικά για χώρους καπνιζόντων και μη) ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ, πιστεύω θα ήταν το πιο δίκαιο μέτρο και για τις δύο πλευρές.
Αφού οι Ελληνάρες καταστηματάρχες αρνήθηκαν να το εφαρμόσουν, πάρτε την ολική απαγόρευση τώρα, χωρίς να λέω ότι είναι δίκαιη και όντας μη καπνιστής.

Κ: Κάπου αναφέρεις (Βλέπε: Συναγερμός καπνού) ότι εμείς είμαστε το κράτος. Το κράτος είναι το πιο ψυχρό απ' όλα τα ψυχρά τέρατα: ψεύδεται ψυχρά και να το ψέμα που βγαίνει απ' το στόμα του: "Εγώ, το κράτος, είμαι ο λαός" (Νίτσε). Επίσης για μένα ο ρουφιάνος είναι χειρότερος από τον εγκληματία. (http://www.youtube.com/watch?v=oJF6hnm1_zA)

Μ: Εξήγησε μου λίγο: τι είναι το κράτος λοιπόν? Και ποιος επιλέγει ποιοι μας κυβερνούν? Εμείς δεν επιλέγουμε? Νομίζω πως δεν πρέπει να συγχέουμε την προπαγάνδα και τα πολιτικά ψεύδη με την έννοια της δημοκρατίας (που εδώ αποτελεί τη βάση του κράτους μας, ή καλύτερα, θα έπρεπε να την αποτελεί). Και ξαναρωτώ, ποιος κυβερνά? Το είδα το βίντεο και δε λέω ότι πρέπει να φτάσουμε σε τέτοιο επίπεδο, να είμαστε πραγματικά ρουφιάνοι. Όμως, δεν πρέπει εξαρχής να μπαίνει η ταμπέλα "ρουφιάνος" σε όποιον επιθυμεί να τηρείται ο νόμος. Πόσο μάλλον σε μία κοινωνία που οι αρχές αδυνατούν να επιβάλλουν την τάξη σε κάθε περίπτωση. Και όπως έγραψα και στην ανάρτηση, τίθεται θέμα σεβασμού σε εμάς τους ίδιους. Αν συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε και να αντιστεκόμαστε στο νόμο, απλά θα μένουμε στον πάτο. Δεν πρόκειται να γίνει καμία πρόοδος.

Κ: Δεν βάζω τη ταμπέλα του ρουφιάνου σε όποιον επιθυμεί να τηρείται ο νόμος. Στην ερώτηση του ποιος κυβερνά έχεις απαντήσει πιο πριν ρωτώντας ποιος επιλέγει αυτούς που μας κυβερνάνε. Επομένως δεν κυβερνάει ο λαός. Άρα δεν έχουμε δημοκρατία. Εκτός αν θεωρείς δημοκρατικό πολίτευμα ένα πολίτευμα στο οποίο οι πολίτες του είναι πολίτες μια φορά στα 4 χρόνια.

Μ: Αυτός που σε καρφώνει (ΑΝ θεωρείται ρουφιανιά και όχι καταγγελία) τι άδικο έχει σε αυτό που κάνει? Από τη στιγμή που ζεις σε μια κοινωνία με συγκεκριμένους κανόνες και νόμους γιατί να κλείνεις το στόμα σου όταν ο άλλος τους καταπατά? Στην περίπτωσή μας, ο καπνιστής που αρνείται (αν όχι να σεβαστεί τον συμπολίτη) να τηρήσει το νόμο, δεν συμπεριφέρεται φασιστικά επιβάλλοντας την συνήθειά του στους άλλους? Ο μη καπνιστής γιατί να το βουλώσει και να το υποστεί αυτό? Και μετά από αυτό, θέτω κι άλλο ερώτημα: ποιος τελικά είναι ο φασίστας εδώ? Το πολίτευμά μας το ξέρω ότι δεν είναι δημοκρατικό. Είναι κάτι πιο χαλασμένο και πιο ολιγαρχικό. Τώρα, αν σηκώνανε ένα κόμμα που να δουλεύει τίμια, θα κυβερνούσαν εκείνοι και τα 4 χρόνια. Και με τη λέξη σηκώνω εννοώ ακόμα και τη δημιουργία νέου κόμματος. Και με τη φράση νέο κόμμα δεν εννοώ δήθεν ριζοσπαστικά και ανίκανα κόμματα του τύπου Οικολόγοι πράσινοι.

Κ: Εγώ το κάρφωμα το θεωρώ ρουφιανιά. Δεν το καταδικάζω πλήρως γιατί μπορεί να υπάρξουν φορές που να είναι αναγκαίο να το κάνεις, και αυτή η άσχημη πράξη να επιφέρει κάτι καλό Αλλά νομίζω ότι αυτές οι φορές είναι ελάχιστες και ότι τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται κάποιος να γίνει μπάτσος και δικαστής για το κοινό καλό. Επίσης οι κανόνες και οι νόμοι τους οποίους πρέπει να σεβαστεί η κοινωνία δεν είναι θεσπισμένοι από την ίδια τη βάση της κοινωνίας αλλά από κάποια ολιγαρχία και στη περίπτωση του καπνίσματος δεν συμφωνεί ούτε η πλειοψηφία για να το δούμε και δημοκρατικά. Το ότι είναι φασισμός να εισπνέεις τον καπνό του άλλου είναι, αλλά για μένα είναι χειρότερος φασισμός αυτός που έρχεται γιατί οι μη "καπνίζοντες" είναι μειοψηφία. Δεν λέω να συνεχίσει να γίνεται αυτό που γινόταν γιατί ούτε εγώ είμαι καπνιστής απλά αν είναι να διαλέξω, δεν θα διαλέξω το μέτρο της καθολικής απαγόρευσης. Το τελευταίο που είπες για το νέο κόμμα δεν το κατάλαβα αν θες εξήγησε το μου.

Μ: Όντως οι κανόνες δεν είναι θεσπισμένοι από την ίδια τη βάση της κοινωνίας, αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο πραγματικότητα πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές, κάτι πολύ μακρινό προς το παρόν. Η δημοκρατία έχει "ξεφτίσει" πλέον σαν πολίτευμα. Πριν... δύο και τρεις χιλιάδες χρόνια ίσως έκανε καταπληκτική δουλειά, αλλά σε πληθυσμούς εκατομμυρίων, στις σύγχρονες κοινωνίες της γραφειοκρατίας όπου δεν γίνεται να εφαρμοστεί κατά γράμμα και δίχως τεράστιες παράπλευρες απώλειες, είναι απλά δυσλειτουργική. Το ότι οι μη καπνίζοντες είναι μειοψηφία πού το ξέρεις? Και μη μου μιλήσεις για σφυγμομετρήσεις και τα λοιπά, γιατί αυτά βασίζονται σε δείγματα και όχι στο σύνολο. Εκτός αυτού, γιατί διακρίνεις τον φασισμό σε αυτόν που επιβάλλεται από την μειοψηφία και σε αυτόν που επιβάλλεται από την πλειοψηφία? Θεωρώ πως και τα δύο είδη το ίδιο επικίνδυνα είναι.
Και εγώ θα διαφωνούσα εντόνως με την καθολική απαγόρευση στην περίπτωση που οι Έλληνες θα εφάρμοζαν την συμβιβαστική λύση των διαχωρισμών των δημόσιων χώρων και την τοποθέτηση εξαερισμών και μετά θα ερχόταν το κράτος να πει "απαγορεύεται παντού". Τότε θα φώναζα και εγώ πως πρόκειται για μέγα λάθος. Αλλά εδώ φταίμε και εμείς. Για το κόμμα εννοώ πως αν πραγματικά θέλουν να αλλάξει κάτι οι Έλληνες πολίτες, πρέπει να πάρουν την πολιτική στα χέρια τους. Επειδή όταν συζητάω για θέματα του τύπου "πού οδηγούμαστε ως χώρα" και "τι πρέπει να γίνει για να φτιάξουμε" πάντα καταλήγω να ρωτάω: γιατί δεν ψηφίζουμε άλλους? Μου απαντούν: δεν υπάρχουν άλλα ικανά κόμματα να κρατήσουν το κράτος όρθιο. Ε λοιπόν, βλέπω τόσο κόσμο να παραπονιέται και να φωνάζει για αλλαγή. Γιατί δεν ιδρύονται νέα κόμματα, κυρίες και κύριοι, από όσους διαμαρτύρονται? Ξέρω ότι δεν είναι τόσο απλό, αλλά πιστεύω ότι είναι μια τόσο απλή ιδέα με δύσκολη εφαρμογή που θα κάνει θαύματα αν πετύχει.

Κ: Για μένα χρειάζονται ριζικές αλλαγές γιατί η ίδια η βάση του καπιταλιστικού συστήματος στηρίζεται στη ανισότητα και τον ανταγωνισμό, επομένως με μικροαλλαγές απλά θα καλυτερέψουμε την εικόνα κάτι σάπιου και όχι την ουσία του. Δεν λέω να μη προσπαθούμε και για αυτές αλλά θα πρέπει να υπάρχει η βλέψη για το ριζικό. Δημοκρατία πραγματική δεν υπήρχε ούτε στη αρχαία Αθήνα. Το θέμα είναι να πάρουμε την ιδέα από τη αθηναϊκή δημοκρατία και να στήσουμε μια σωστή και άμεση. Η εξουσία της πλειοψηφίας είναι ένα πρόβλημα της δημοκρατίας (υγιούς) αλλά τη προτιμώ από τη εξουσία μια μειοψηφίας και γι' αυτό διακρίνω διαφορά μεταξύ της επιβολής των λίγων στους πολλούς και των πολλών στους λίγους. Έχω τη εντύπωση ότι η πλειοψηφία σε καφετέριες, κέντρα διασκέδασης, κλπ. είναι καπνίζοντες... Συμφωνώ με το να πάρουν οι πολίτες τη πολιτική στα χέρια τους γιατί αυτή η πραγματική έννοια του πολίτη, ενώ η έννοια του πολιτικού δεν θα πρέπει να υπάρχει καν! Για μένα για να μπορέσει κάποιος να φτάσει ψηλά στη πολιτική (όπως π.χ. με τη δημιουργία νέου κόμματος απλών ανθρώπων και τίμιων) είναι ψιλοανέφικτο γιατί πρέπει ή να είσαι διεφθαρμένος ή θα σε διαφθείρει το ίδιο το σύστημα. Και όπως σου είπα επειδή δεν βλέπω μέλλον με μικροαλλαγές, δηλαδή με αλλαγή ανθρώπων στις ίδιες θέσεις, στο ίδιο σύστημα χωρίς αλλαγή δομών δεν θεωρώ λύση τη δημιουργία νέου κόμματος γιατί πάλι θα περιμένουμε από κάποιους άλλους το δικό μας καλό.

Μ: Συμφωνώ, δεν είπα κάτι το αντίθετο. Θεωρώ δύσκολη αλλά όχι αδύνατη αυτήν ριζική αλλαγή και κάνω ό,τι μπορώ ως άτομο καθημερινά για να συμβάλλω.

Δεν ξέρω αν υπήρχε πραγματική δημοκρατία τότε, ξέρω όμως ότι ήταν εφικτή λόγω του πολύ μικρότερου πληθυσμού αλλά και της πολύ πιο διαφορετικής (αν όχι υγιούς) νοοτροπίας των πολιτών τότε. Και ήταν συνειδητοποιημένοι πολίτες.

Συμφωνώ μαζί σου, και εγώ προτιμώ την εξουσία της πλειοψηφίας σε αυτές τι συνθήκες, αλλά ο φασισμός παραμένει φασισμός. Όντως στους περισσότερους "χώρους αναψυχής" είναι η πλειοψηφία. Αλλά ποιος λέει ότι αποτελούν την πλειοψηφία εκεί επειδή πολλοί μη καπνίζοντες δεν πηγαίνουν λόγω του καπνού? Ή ακόμα ότι πολλοί καπνίζοντες και μη δεν πηγαίνουν γενικότερα σε τέτοια μέρη. Ούτε εγώ θεωρώ πως κάνουν κάτι όποιες μικροαλλαγές. Σε ένα στάδιο που φτάνουμε στο αμήν της υπόθεσης, δεν το θεωρώ ανέφικτο να συγκεντρωθούν άτομα που θα ιδρύσουν κόμμα χωρίς διαφθορά και με διαφάνεια. Πιστεύω πως είναι η πιο ανώδυνη λύση για την μεταμόρφωση του πολιτικού συστήματος της χώρας. Θα χρειαστούν χρήματα, θα χρειαστούν πάσης φύσεως θυσίες, θα χρειαστεί να περάσει αρκετός χρόνος. Ποια πιστεύεις εσύ πως θα ήταν η κατάλληλη λύση?

Κ: Ένας τρόπος είναι να χρησιμοποιήσεις το ήδη χωρισμένο κράτος σε δήμους και χωριά ώστε να δημιουργηθούν κοινότητες οι οποίες θα αποφασίζουν οι ίδιες για τα θέματα  τα πρόβλημα τα τους και θα συνεργάζονται με τις υπόλοιπες ομοσπονδιακά έτσι ώστε να πετύχεις την λήψη αποφάσεων από τα κάτω και όχι γραφειοκρατικά. Δεν μπορώ να ξέρω τι προβλήματα θα εμφανιστούν μετά, αλλά αυτό θα είναι πρόβλημα των ανθρώπων αυτών των κοινωνιών και θα τα λύσουν αυτοί οι ίδιοι. Άλλωστε όσο περισσότεροι τόσες περισσότερες ιδέες. ;) Μπορεί να υπάρχει και κάτι καλύτερο. Δεν ξέρω πως ακριβώς θα είναι και ούτε κανείς ξέρει. Το θέμα είναι με ποιες αρχές θέλεις να χτίσεις μια καινούρια κοινωνία.
Μ: Ωραία, είναι πολύ καλή σαν ιδέα και πολύ λειτουργικό σαν σύστημα. Πώς θα φτάσουμε εκεί όμως? Αυτό ρωτάω.
Κ: Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε δομές που να λειτουργούν παράλληλα με το κράτος όπως γενικές συνελεύσεις γειτονιάς και σε χώρους εργασίας έτσι ώστε μετά από μια επανάσταση να καταστραφούν οι παλιές και να λειτουργήσουν οι νέες δομές που θα υπάρχουν από πριν. 
Μ: Το πώς θα είναι αυτή η επανάσταση με προβληματίζει και είμαι περίεργος να το δω, γιατί θα αποτελέσει το πιο κρίσιμο σημείο.

Κ: Ε μη περιμένεις να είναι μη βίαιη...

Μ: Ακριβώς γι' αυτό λέω πως μέσω του πολιτικού δρόμου/τρόπου ίσως είναι πιο ανώδυνο.

Κ: Θα μπορούσε... Αλλά ιστορικά το κράτος δεν έχει βοηθήσει ποτέ (σε επίπεδο αλλαγής που μιλάμε) την εργατική τάξη και τα δικαιώματα που έχουμε στην εποχή μας είναι αποτέλεσμα αγώνων και δεν έχουν χαριστεί. Παρ' όλα αυτά μπορεί η κατάσταση να είναι εντελώς διαφορετική από αυτή στο παρελθόν και να μην την έχω κατανοήσει σωστά άρα μπορεί να κάνω και λάθος. 
Μ: Αν όμως αναλάμβαναν την διαχείριση και το συντονισμό του κράτους υπεύθυνοι πολίτες, τότε το κράτος θα έπαιρνε μια τελείως διαφορετική εικόνα για την κοινωνία. Ποτέ δεν ξέρουμε αρκετά... Οπότε διαβάζουμε ό,τι πέσει στα χέρια μας!
Κ: Μπορεί. Εγώ πάντως πιστεύω ότι υπάρχει πρόβλημα και από την ίδια τη συσσώρευση της εξουσίας σε κάποιον ή κάποια ομάδα. Γι' αυτό προτείνω το μοίρασμα της σε όλους το ίδιο. (αρκετά θεωρητικά :P)

Μ: Κάποια πράγματα δυστυχώς μόνο στη θεωρία μπορούν να εφαρμοστούν...
 [...]